Αντρέα Πιζάνι (ναύαρχος)
| Αντρέα Πιζάνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1662 ή 1655 Βενετία |
| Θάνατος | 21 Σεπτεμβρίου 1718 Κέρκυρα |
| Τόπος ταφής | Λα Τσερτόζα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός του ναυτικού |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος/Βενετικό Ναυτικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Μεγάλος Τουρκικός Πόλεμος |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέα Πιζάνι (ιταλικά: Andrea Pisani) (Δημοκρατία της Βενετίας 1662 – 21 Σεπτεμβρίου 1718) ήταν Βενετός ευγενής γιος του Πάολο Φραντσέσκο Πιζάνι και της Παολίνα Κονταρίνι, ο οποίος υπηρέτησε ως ναύαρχος κατά τη διάρκεια του Ζ΄ Βενετοτουρκικού Πολέμου. Την περίοδο της νεότητας του εξορίστηκε από την Βενετία, το αποφάσισε το Συμβούλιο των Δέκα γιατί διέπραξε απρέπεια εναντίων των αδελφών της Αγίας Αικατερίνης της παρθένου μάρτυρος στη Μπρέσια. Στην προσπάθειά του να εξιλεωθεί, κατετάγη εθελοντής στον Αυτοκρατορικό στρατό που επιχειρούσε στην Ουγγαρία κατά την "πολιορκία της Βούδας". Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Βενετία και κατετάγη στο ναυτικό υπό τον Ναύαρχο Πιέτρο Ζαγκούρι.[1] Το 1693, διορίστηκε ταμίας υπό τον Δόγη και τον Γενικό Ναύαρχο Φραντσέσκο Μοροζίνι.[2]
Το 1695, πήρε μέρος στη ναυμαχία στις Οινούσες, υπό τις διαταγές του Ναύαρχου Αντόνιο Ζενό εναντίον του Οθωμανικού στόλου, και την επόμενη χρονιά πολέμησε στη ναυμαχία της Άνδρου υπό τον Ναύαρχο Αλεσσάντρο Μολίν.[3] Κατά την επιστροφή στου στη Βενετία εξελέγη στη Βενετική Γερουσία. Ως γερουσιαστής, κατείχε διάφορα αξιώματα, μέχρι την επιστροφή του σε στρατιωτικά καθήκοντα το 1715, με το ξέσπασμα του έβδομου Βενετο-Οθωμανικού πολέμου, όπου διορίστηκε γενικός προϊστάμενος της θάλασσας, και αργότερα γενικός ναύαρχος της θάλασσας.[4] Το 1716, συμμετείχε στην επιτυχή υπεράσπιση της Κέρκυρας, και ανακατέλαβε το Βουθρωτό και την Αγία Μαύρα.[5] Το 1717, διακρίθηκε στη μάχη του Πασσαβά μαζί με τον αδελφό του Κάρλο. Με μία μικρή φελούκα, ο Pisani πέρασε ανάμεσα από τα εχθρικά πλοία σε πλήρη δράση, αναδιοργάνωσε τα πλοία του και ενθάρυννε το στράτευμα.[6] Μόλις γύρισε στην Αγία Μαύρα, ασχολήθηκε με την επανοχύρωση της. Έπειτα ανέκτησε την Πρέβεζα και τη Βόνιτσα, και ανακηρύχθηκε από τη γερουσία ιππότης του κανόνα του χρυσού πετραχηλιού.[7] Το Σεπτέμβριο του 1718 σκοτώθηκε, στην Κέρκυρα όπου είχε επιστρέψει με τον στόλο του μετά την πολιορκία του Ούλτσιν (Ulcinj), από έκρηξη όταν ένας κεραυνός χτύπησε μία πυριτιδαποθήκη.[8] Το σώμα του μεταφέρθηκε και κηδεύτηκε στη Βενετία. Ετάφη στη νήσο Λα Τσερτόζα.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Candiani, Guido Candiani (2009). I vascelli della Serenissima: guerra, politica e costruzioni navali a Venezia in età moderna, 1650-1720 (στα Ιταλικά). Βενετία: Istituto Veneto di Scienze, Lettere e Arti.
- Candiani, Guido (2012). Dalla galea alla nave di linea: le trasformazioni della marina veneziana (1572-1699) (στα Ιταλικά). Νόβι Λίγκουρε: Città del Silenzio.
- Cicogna, Emmanuele Antonio (1827). Delle inscrizioni veneziane raccolte ed illustrate da Emmanuele Antonio Cicogna cittadino veneto. Vol. II (στα Ιταλικά). Βενετία: Giuseppe Picotti Stampatore.
- Ercole, Guido (2006). Duri i banchi. Le navi della Serenissima 421-1797 (στα Ιταλικά). Γκάρντολο: Gruppo Modellismo Trentino di studio e ricerca storica.
- Ferrari, Girolamo (1723). Delle notizie storiche della Lega tra l'Imperatore Carlo VI e la Repubblica di Venezia contra il Gran Sultano Achmet III e de' loro fatti d'arme dall'anno 1714 sino alla Pace di Passarowitz (στα Ιταλικά). Βενετία: Presso Carlo Buonarrigo.
- Levi, Cesare Augusto (1896). Navi da guerra costruite nell'Arsenale di Venezia dal 1664 al 1896 (στα Ιταλικά). Βενετία: Stabilimento Tipografico Fratelli Visentini.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |