Ανούς Μπαμπατζανιάν
| Ανούς Μπαμπατζανιάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Οκτωβρίου 1983[1] Γερεβάν[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρμενία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρμενικά Αγγλικά |
| Σπουδές | American University in Bulgaria (2001–2006) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος φωτογράφος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Canon Female Photojournalist Grant 2017 Jeux de la Francophonie |
| Ιστότοπος | |
| anushbabajanyan | |
Η Ανούς Μπαμπατζανιάν είναι Αρμένια φωτορεπόρτερ και ιδρύτρια της γυναικείας φωτογραφικής συλλογικότητας 4Plus. Είναι περισσότερο γνωστή για την καταγραφή της ζωής στις ζώνες συγκρούσεων του Καυκάσου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ανούς Μπαμπατζανιάν σπούδασε στο Ινστιτούτο Μέσων του Καυκάσου[3]. Το 2005, η Μπαμπατζανιάν αποφοίτησε από ένα πρόγραμμα μαθημάτων φωτογραφίας, που προσέφερε το World Press Photo, το οποίο διοργάνωσε ο Ρούμπεν Μανγκασαριάν[4]. Αποφοίτησε με πτυχίο στα ΜΜΕ από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στη Βουλγαρία το 2006[5].
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την αποφοίτησή της, η Μπαμπατζανιάν υπήρξε συνεργάτις της Υπηρεσίας BBC στην Αρμενία. Μετά, έγινε ανεξάρτητη φωτορεπόρτερ[5].
Από το 2008, η Μπαμπατζανιάν άρχισε να φωτογραφίζει γυναίκες στους δρόμους του Ερεβάν, οι οποίες ξεχώριζαν με τα φωτεινά και αέρινα ρούχα τους. Αυτό αναπτύχθηκε ως ένα εγχείρημα, που ονόμασε Inlandish, έναν νεολογισμό που χρησιμοποίησε σε αντίθεση με τη λέξη outlandish, στο οποίο διερεύνησε πώς η εσωτερική ζωή των γυναικών εκδηλωνόταν στον εξωτερικό τους κόσμο[3].
Το 2009, η Μπαμπατζανιάν ξεκίνησε ένα εγχείρημα καταγραφής των επιζώντων του σεισμού στο Γκιουμρί. Ακόμα και είκοσι χρόνια αργότερα, σχεδόν 4.000 οικογένειες ζούσαν σε μεταλλικές, αυτοσχέδιες καλύβες, τις λεγόμενες ντόμικ. Δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό και ήταν τόσο ετοιμόρροπες, που μια δεύτερη σεισμική δόνηση θα τις συνέτριβε. Οι φωτογραφίες της εκτέθηκαν τον Δεκέμβριο του 2009 στο Ερεβάν[6].
Η Μπαμπατζανιάν συνίδρυσε την γυναικεία φωτογραφική συλλογικότητα 4Plus το 2013[4]. Μια κοινή έκθεση με τίτλο mOther Armenia με δέκα φωτογράφους ήταν ένα από τα πρώτα έργα του 4Plus. Εμπνευσμένες από και σε αντίθεση με το άγαλμα της Μητέρας Αρμενίας στο Πάρκο Νίκης του Ερεβάν, το οποίο συμβόλιζε τον σεβασμό προς τις γυναίκες, καθεμία από τις δέκα συλλογές εξέθεσε διαφορετικά ζητήματα, που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη χώρα. Η Μπαμπατζανιάν ξεκίνησε επίσης ένα μακροπρόθεσμο εγχείρημα, το οποίο καταγράφει τη μετανάστευση Αρμενισσών στην Τουρκία για εργασία[7].
Το 2016, η Μπαμπατζανιάν ξεκίνησε ένα εγχείρημα για την καταγραφή των εμπειριών Σύριων Αρμενίων, που διέφυγαν στο Ερεβάν για να γλιτώσουν από τον Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο. Ενώ η αρμενική κυβέρνηση ενήργησε γρήγορα για να δώσει υπηκοότητα στους πρόσφυγες, η οικονομική τους κατάσταση παρέμενε επισφαλής, με ελλείψεις σε θέσεις εργασίας και κατοικίες. Οι φωτογραφίες της Μπαμπατζανιάν έδειχναν την οικογενειακή ζωή των προσφύγων. Συγκεκριμένα, έδειξε τα σημαντικά αντικείμενα που έφεραν μαζί τους για να θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους[8]. Μαζί με τον Τζον Στανμάιερ και την Σέρα Ακτσάν, ξεκίνησε το Bridging Stories, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα φωτογραφίας για Τούρκους και Αρμένιους, ώστε να τραβούν και να μοιράζονται φωτογραφίες της καθημερινότητάς τους στο Instagram, με σκοπό την προώθηση της κατανόησης μεταξύ των λαών τους[9].
Το 2017, η Μπαμπατζανιάν ταξίδεψε στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου κατέγραψε την πίστη των ανθρώπων στις μυστικιστικές δυνάμεις των διδύμων. Αδέρφια ίδια ντυμένα περπατούσαν κοντά στα τεμένη και οι περαστικοί τους έδιναν χρήματα σε αντάλλαγμα για μια ευλογία. Μια σειρά φωτογραφιών εκτέθηκε στο Αμπιτζάν[10].
Εμφανίστηκε επίσης στην τηλεοπτική εκπομπή του Λέβισον Γουντ «Από τη Ρωσία στο Ιράν», όπου η ίδια τον οδήγησε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ[11].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.jeux .francophonie .org /laureats /pages-personnelles /anush-babajanyan. - ↑ www
.calvertjournal .com /features /show /12632 /creative-cities-yerevan-people. - 1 2 Claire Voon (19 Σεπτεμβρίου 2016). «The Street Style of Armenian Women». Hyperallergic. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2017.
- 1 2 Karine Vann (26 Ιουλίου 2016). «Empowering Women Through Photography». Picsart. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2017.
- 1 2 Alessia Glaviano (6 June 2017). «Anush Babajanyan • Portfolio». Vogue. http://www.vogue.it/en/photography/photostories/2017/06/06/portfolio-by-anush-babajanyan/. Ανακτήθηκε στις 10 December 2017.
- ↑ Liana Aghajanian (20 December 2009). «Culture Vulture: Photojournalist Anush Babajanyan». Ianyan Mag. http://www.ianyanmag.com/culture-vulture-photojournalist-anush-babajanyan/. Ανακτήθηκε στις 10 December 2017.
- ↑ Emily Thompson (22 Φεβρουαρίου 2016). «Photojournalists Changing The Image Of Women In Armenia». Radio Free Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Jordan G. Teicher (27 June 2017). «After a Century, Syrian Refugees Return to Armenia». The New York Times. https://lens.blogs.nytimes.com/2017/06/27/after-a-century-syrian-refugees-return-to-armenia/?_r=0. Ανακτήθηκε στις 9 December 2017.
- ↑ James Estrin (24 January 2017). «Building Bridges Between Turkey and Armenia». The New York Times. https://lens.blogs.nytimes.com/2017/01/24/building-bridges-people-to-people-between-turks-and-armenians/?_r=0. Ανακτήθηκε στις 10 December 2017.
- ↑ Maanvi Singh (25 Νοεμβρίου 2017). «PHOTOS: People Think The Twins Of Abidjan Can Make A Wish Come True». NPR. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ «From Russia to Iran: Crossing the Wild Frontier». Bradfordzone. 4 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2017.