Ανθρώπινα δικαιώματα στη Μάλτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Μάλτα, μια δημοκρατική χώρα, ορίζονται συνταγματικά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν την έκφραση και τη μεταχείριση άλλων πολιτών, σε τομείς όπως η θρησκεία, η έκφραση και η εργασία. Το Σύνταγμα της Μάλτας ενεργεί ως αμερόληπτος καθοριστικός παράγοντας σε αστικές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων ζητημάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι διαμεσολαβητές της Μάλτας εξουσιοδοτούνται να διερευνούν διαφορές που παραβιάζουν τους νόμους όπως ορίζονται από το σύνταγμα. Έχουν ιδρυθεί αρκετοί οργανισμοί και ΜΚΟ με στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να ζητήσουν αλλαγή σχετικά με ορισμένες ελευθερίες και δικαιώματα στη Μάλτα. Το σύνταγμα περιέχει παρόμοιες ελευθερίες με αυτές άλλων ευρωπαϊκών εθνών και στοχεύει στην επίτευξη των προτύπων που καθορίζονται από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΟΔΑΔ).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χαρακτηριζόμενη από την επιρροή της βρετανικής κυριαρχίας στη Μάλτα, η προέλευση και η ανάπτυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Μάλτας εντοπίζονται έντονα στις κυβερνητικές πρακτικές στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις 15 Ιουνίου 1802, 104 εκπρόσωποι από τις πόλεις και τα χωριά της Μάλτας υπέγραψαν μια δήλωση που επιβεβαίωνε μια μοναρχική εξουσία και ένα θεμελιώδες σύνολο δικαιωμάτων:[1]

  • Οι ελεύθεροι άνδρες έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη θρησκεία τους.
  • Κανένας άνθρωπος δεν έχει καμία προσωπική εξουσία για τη ζωή, την περιουσία ή την ελευθερία του άλλου.
  • Η εξουσία βρίσκεται μόνο στο νόμο και ο περιορισμός ή η τιμωρία μπορούν να ασκηθούν μόνο με υπακοή στο νόμο.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μάλτα χτυπήθηκε από την αδυναμία να παρέχει βασικές προμήθειες τροφίμων και για τα περισσότερα νησιά, αυξάνοντας το κόστος ζωής μετά τον πόλεμο. Ωστόσο, ορισμένα τμήματα της κοινωνίας (εισαγωγείς σιτηρών, έμποροι)[2] ευημερούσαν οικονομικά, προκαλώντας και κοινωνική δυσαρέσκεια προς το κράτος. Ο Δρ Φίλιπο Σκεμπέρας της Εθνοσυνέλευσης της Μάλτας εργάστηκε για να υπερασπιστεί το έθνος και να επιφέρει κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές. Είχε καλέσει σε συνεδρίαση της Εθνοσυνέλευσης στις 7 Ιουνίου 1919.[3] Κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής της Εθνοσυνέλευσης, ένα πλήθος διαδηλωτών ξεσηκώθηκε με δυσαρέσκεια εναντίον της τρέχουσας βρετανικής διοίκησης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων πολιτών της Μάλτας από τους Βρετανούς στρατιώτες, που τιμάται πλέον ως εθνική εορτή, Sette Giugno (Επτά Ιουνίου). Στον απόηχο αυτής της επιπλοκής, η συνταγματική πρόοδος επιταχύνθηκε και στις 20 Νοεμβρίου 1919, οι Μαλτέζοι διαβεβαιώθηκαν ότι θα λάβουν το δικό τους κοινοβούλιο, επιτρέποντας την διευθέτηση των εσωτερικών υποθέσεων. Ένα νέο σύνταγμα εκδόθηκε στη συνέχεια στις 30 Απριλίου 1921.[3] Διεξήχθησαν εκλογές και το Νοέμβριο συγκεντρώθηκε το πρώτο κοινοβούλιο της Μάλτας.[4]

Το Σύνταγμα του 1941[5] είχε στην πηγή του την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που τέθηκε σε ισχύ το 1953.[6] Υποστήριξε το δικαίωμα κάθε ατόμου στη Μάλτα σε θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες ενός ατόμου. Η Μάλτα απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανική Αυτοκρατορία το Σεπτέμβριο του 1964. Το Σύνταγμα του 1964 περιείχε ένα εκτεταμένο και δικαστικά εκτελεστό νομοσχέδιο δικαιωμάτων, π.χ. το δικαίωμα στη ζωή και την ασφάλεια του ατόμου, την ιδιωτική ζωή του σπιτιού και άλλων περιουσιακών στοιχείων.[5] Το 2004, η Μάλτα εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πηγές δικαιωμάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πηγή των δικαιωμάτων βασίζεται κυρίως στο Σύνταγμα της Μάλτας. Το Κεφάλαιο II (Δήλωση Αρχών) επαναλαμβάνει έναν κατάλογο δεκαέξι (Άρθρα 7 - 21) ρητών δικαιωμάτων που παρέχουν τη βάση των δικαιωμάτων που επιβάλλει το έθνος, όπως το άρθρο 21 (Εφαρμογή των αρχών) ορίζει:

«Οι διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου δεν είναι εκτελεστές σε κανένα δικαστήριο, ... και στόχος του Κράτους είναι να εφαρμόσει αυτές τις αρχές κατά τη θέσπιση νόμων.»[5]

Ωστόσο, η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιβάλλεται από το Σύνταγμα της Μάλτας στο Κεφάλαιο IV (Θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του ατόμου, άρθρα 32 - 45) Πρώτιστα, αυτά τα δικαιώματα προσπαθούν να επιτύχουν τρεις βασικές αρχές όπως περιγράφονται στο σύνταγμα:

«α) η ζωή, η ελευθερία, η ασφάλεια του προσώπου, η απόλαυση της ιδιοκτησίας και η προστασία του νόμου·

(β) ελευθερία συνείδησης, έκφρασης και ειρηνικού συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι· και

(γ) ο σεβασμός της ιδιωτικής και οικογενειακής του ζωής» (άρθρο 32).[5]

Εκτός από το Σύνταγμα, ο νόμος περί αναθεώρησης του νόμου του καταστατικού του 1980[7] και οι νόμοι της Μάλτας,[8] συμβάλλουν στη δικαστική επιβολή και ρύθμιση των δικαιωμάτων εντός του έθνους. Τα στοιχεία της νομοθεσίας της Μάλτας περιλαμβάνουν πάνω από 600 κεφάλαια που αφορούν τη συμπεριφορά των ατόμων, τα δικαιώματά τους και την αντίστοιχη μεταχείριση άλλων ατόμων.

Μεταχείριση ομάδων και μειονοτήτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε θεμελιώδες δικαίωμα και ελευθερία ισχύει εξίσου για όλους τους ανθρώπους, ωστόσο, η Μάλτα έχει βιώσει γεγονότα και έχει αναφέρει σενάρια που αντιπροσωπεύουν ένα επίπεδο ανισότητας μεταξύ ομάδων και μειονοτήτων.

Αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νόμος προβλέπει τη χορήγηση ασύλου ή καθεστώτος πρόσφυγα και η κυβέρνηση έχει καθιερώσει ένα σύστημα για την παροχή προστασίας στους πρόσφυγες. Η Μάλτα έχει υπογράψει

Στρατόπεδο προσφύγων στη Μάλτα

τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες σχετικά με το Καθεστώς των Προσφύγων και το Πρωτόκολλό του 1967 από το 1971.[9]

Μόλις ο αιτών ασύλου υποβάλει αίτηση έχει τα ακόλουθα δικαιώματα:[9]

  • Δικαίωμα παραμονής στη Μάλτα εν αναμονή της εξέτασης της υπόθεσης.
  • Δικαίωμα λήψης πληροφοριών σχετικά με τη διαδικασία ασύλου.
  • Δικαίωμα λήψης υπηρεσιών διερμηνέα.
  • Δικαίωμα επικοινωνίας με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
  • Δικαίωμα αναζήτησης νομικής συνδρομής.
  • Δικαίωμα στην εμπιστευτικότητα.

Μεταξύ Ιανουαρίου 2018 και Σεπτεμβρίου 2018, χορηγήθηκε καθεστώς πρόσφυγα σε 100 άτομα. Από τον Ιανουάριο του 2018 έως τον Αύγουστο του 2018, η χώρα χορήγησε επικουρική προστασία σε 334 άτομα.[10]

ΛΟΑΤ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μάλτα έχει αναγνωριστεί για την παροχή υψηλού βαθμού ελευθερίας στους ΛΟΑΤ πολίτες της. Η Μάλτα είναι μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο που έχει κάνει ίσα τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ σε συνταγματικό επίπεδο.[11] Η Μάλτα κατατάσσεται τώρα στην πρώτη θέση στην κατάταξη της ILGA-Europe και των 49 χωρών στην Ευρώπη όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας.

Η κυβέρνηση της Μάλτας εισήγαγε επίσης ένα άλλο μέτρο για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+, εισάγοντας το μη δυαδικό φύλο "X" ως επιλογή στην επίσημη τεκμηρίωση.[12]

Δικαιώματα των γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά τον ρητό στόχο για την επίτευξη της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών που αναφέρεται στο σύνταγμα, «...το κράτος θα επιδιώξει ειδικότερα να διασφαλίσει ότι οι εργαζόμενες γυναίκες απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα και τους ίδιους μισθούς για την ίδια εργασία με τους άνδρες». (άρθρο 14), η Μάλτα εξακολουθεί να θεωρείται ότι βρίσκεται πίσω από τον μέσο όρο της ΕΕ όσον αφορά την ισότητα των φύλων.[13] Από το 2015, η Μάλτα εξακολουθεί να κατατάσσεται στην 15η θέση στην ΕΕ-28, σύμφωνα με έναν δείκτη που δημοσιεύτηκε από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων.[14]

Οργανώσεις συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Συμβουλίου Γυναικών της Μάλτας[15] και του ιδρύματος για τα δικαιώματα των γυναικών[16] υπάρχουν ως εξωτερικός φορέας που προωθεί τα δικαιώματα και την εκπαίδευση των γυναικών σχετικά με τα αντίστοιχα δικαιώματά τους. Για παράδειγμα, το Εθνικό Συμβούλιο Γυναικών της Μάλτας δημοσιεύει ετήσια ψηφίσματα[17] τα οποία αντιμετωπίζουν πληθώρα θεμάτων που δεν περιορίζονται στα δικαιώματα των γυναικών.

Το 2014, η κυβέρνηση εισήγαγε δωρεάν παιδική μέριμνα για τους γονείς στην εργασία και την εκπαίδευση, καθώς και πρωινή και μετασχολική φροντίδα. Έκτοτε, ο αριθμός των γυναικών που επανέρχονται στην αγορά εργασίας μετά τον τοκετό έχει αυξηθεί κατά 6%.[18] Μεταξύ 2005 και 2015, οι μέσες μηνιαίες αποδοχές γυναικών και ανδρών αυξήθηκαν, αν και το χάσμα μεταξύ των φύλων διευρύνθηκε ελαφρώς. Οι γυναίκες κερδίζουν περίπου 15% λιγότερο από τους άνδρες ανά μήνα.[13]

Άτομα με αναπηρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νόμος περί Ίσων Ευκαιριών (Άτομα με Αναπηρία) (Νόμος Ι του 2000) (Κεφάλαιο 413), απαγορεύει τις αθέμιτες διακρίσεις στην υπόθεση της αναπηρίας.[19] Το πεδίο εφαρμογής αυτής της πράξης κυμαίνεται από την απασχόληση έως την πρόσβαση σε δημόσιες εγκαταστάσεις[20] και καλύπτει όλα τα στοιχεία που συνιστούν τις ελευθερίες που ευθυγραμμίζονται με τους τακτικούς πολίτες. Όπως ορίζεται στην πράξη, τα «δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία» περιλαμβάνουν τα σχετικά δικαιώματα όπως περιγράφονται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία,[21] που εγκρίθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2006. Τα άρθρα που περιέχονται σε αυτή τη σύμβαση περιλαμβάνουν το Δικαίωμα στη Ζωή (άρθρο 10), την Ελευθερία από την εκμετάλλευση, τη βία και την κακοποίηση (άρθρο 16) και το επαρκές βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική προστασία (άρθρο 28).[22] Ο νόμος αναφέρει επίσης ότι το κράτος φέρει την ευθύνη να παρέχει οποιαδήποτε πληροφορία και έγκαιρη και ολοκληρωμένη παρέμβαση σε πιθανές αναπηρίες, καθώς και υπηρεσίες και βοήθεια στα παιδιά με αναπηρία και τις οικογένειές τους. Το άρθρο 16 του συντάγματος της Μάλτας ορίζει ότι «τα άτομα με αναπηρία και τα άτομα ανίκανα για εργασία δικαιούνται εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση». Η Εθνική Στρατηγική για τους Ανάπηρους της Μάλτας έχει εφαρμοστεί με την πρόθεση κάθε άτομο με αναπηρία να γίνει ενεργός πολίτης, με την ελευθερία να κάνει ατομικές επιλογές και επιλογές που συμβάλλουν στην κοινωνία.[23] Στόχος της στρατηγικής είναι η διευκόλυνση καλύτερων ευκαιριών για τα άτομα με αναπηρία στην αγορά εργασίας, η βελτίωση της εκπαιδευτικής εμπειρίας, η παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και, τελικά, η προώθηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ McDonald, Neil (2016). Malta & Gozo a megalithic journey. LULU COM. ISBN 978-1326598358. 
  2. ↑ «Constitutional Development». Maltese History & Heritage (στα Αγγλικά). 28 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Sette Giugno». www.users.on.net. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  4. ↑ «Historical Background». Parliament of Malta (στα Αγγλικά). 23 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Republic of Malta (1964). The Constitution of Malta. pp.1-79.
  6. ↑ «European Court of Human Rights - ECHR, CEDH, news, information, press releases». www.echr.coe.int. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2019. 
  7. ↑ «Statute Law Revision Act». www.justiceservices.gov.mt. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  8. ↑ «MJCL - Laws of Malta». www.justiceservices.gov.mt. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Asylum Seekers - UNHCR Malta». UNHCR (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  10. ↑ Bureau of Democracy, Human Rights and Labour. (2018). Malta 2018 Human Rights Report (pp. 1-17, Rep.). United States Department of State.
  11. ↑ Ltd, Allied Newspapers. «Malta among just five countries which give LGBT people equal constitutional rights». Times of Malta (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  12. ↑ Collins, Nicola (25 Ιουλίου 2018). «This Small Island Nation Is Leading the Way for LGBT Rights in Europe». Culture Trip. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Ltd, Allied Newspapers. «Malta remains worse than EU average for gender equality». Times of Malta (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  14. ↑ «Malta | Index | 2015 | Gender Equality Index 2017». European Institute for Gender Equality (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  15. ↑ «National Council of Women of Malta - Promoting Equality of Opportunities». www.ncwmalta.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  16. ↑ «Womens Rights Foundation|Malta|wrf.org.mt|Home». wrfmalta2 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  17. ↑ «National Council of Women of Malta - Promoting Equality of Opportunities». www.ncwmalta.com. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  18. ↑ «Women Leaders Index Gender Equality Case Study: Malta». Global Government Forum (στα Αγγλικά). 5 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ «Equal Opportunities (Persons with Disability) Act (Cap. 413)». www.justiceservices.gov.mt. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  20. ↑ «Malta - Equal Opportunities (Persons with Disability) Act (Act I of 2000) (Cap. 413)». www.ilo.org. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  21. ↑ «Convention on the Rights of Persons with Disabilities (CRPD) | United Nations Enable». www.un.org. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  22. ↑ «Convention on the Rights of Persons with Disabilities - Articles | United Nations Enable». www.un.org. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  23. ↑ «The Malta National Disability Strategy». activeageing.gov.mt (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανθρώπινα_δικαιώματα_στη_Μάλτα&oldid=10289482"