Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ανθρωποκυνηγητό (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανθρωποκυνηγητό
(Marathon Man)
Η αφίσα της ταινίας από τον Μπιλ Γκολντ
ΣκηνοθεσίαΤζον Σλέσιντζερ
Παραγωγή
ΣενάριοΓουίλιαμ Γκόλντμαν
Βασισμένο σεMarathon Man από τον Γουίλιαμ Γκόλντμαν
ΠρωταγωνιστέςΝτάστιν Χόφμαν
Λόρενς Ολίβιε
Ρόι Σάιντερ
Γουίλιαμ Ντιβέιν
Μαρθ Κέλερ
ΜουσικήΜάικλ Σμολ
ΦωτογραφίαΚόνραντ Χολ
ΜοντάζΤζιμ Κλαρκ
Εταιρεία παραγωγήςRobert Evans-Sidney Beckerman Productions
ΔιανομήParamount Pictures
Πρώτη προβολή6  Οκτωβρίου 1976 (Νέα Υόρκη)[1], 8  Οκτωβρίου 1976 (Καναδάς και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[1], 16  Δεκεμβρίου 1976 (Ηνωμένο Βασίλειο)[1], 17  Δεκεμβρίου 1976 (Ιρλανδία και Ισπανία)[1], 18  Δεκεμβρίου 1976 (Ιταλία)[1], 22  Δεκεμβρίου 1976 (Γαλλία)[1], 23  Δεκεμβρίου 1976 (Γάνδη)[1], 26  Δεκεμβρίου 1976 (Δανία)[1], 27  Ιανουαρίου 1977 (Ολλανδία)[1], 10  Φεβρουαρίου 1977 (Αυστραλία)[1], 17  Φεβρουαρίου 1977 (Βρετανικό Χονγκ Κονγκ)[1], 11  Μαρτίου 1977 (Φινλανδία)[1], 18  Μαρτίου 1977 (Νορβηγία)[1], 24  Μαρτίου 1977 (Μεξικό)[1], 26  Μαρτίου 1977 (Ιαπωνία)[1], 28  Μαρτίου 1977 (Σουηδία)[1], 31  Μαρτίου 1977 (Γερμανία και Ελλάδα)[1], 3  Ιουνίου 1977 (Πορτογαλία)[1], Νοέμβριος 1977 (Πολωνία)[1], 15  Σεπτεμβρίου 1978 (Νότια Κορέα)[1], Σεπτέμβριος 1981 (Τουρκία)[1], 18  Απριλίου 1985 (Ουγγαρία)[1] και 1976
Κυκλοφορία8 Οκτωβρίου 1976
Διάρκεια125 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$6,5 εκατομμύρια [2]
Ακαθάριστα έσοδα$28,2 εκατομμύρια [3]
δεδομένα (π • σ • ε )
Κινηματογράφος στην Ολλανδία που δείχνει το Ανθρωποκυνηγητό το 1977

Το Ανθρωποκυνηγητό (αγγλικά: Marathon Man) είναι μια αμερικανική ταινία θρίλερ του 1976 σε σκηνοθεσία του Τζον Σλέσιντζερ. Διασκευάστηκε από τον Γουίλιαμ Γκόλντμαν από το ομότιτλο μυθιστόρημά του το 1974 και πρωταγωνιστούν οι Ντάστιν Χόφμαν, Λόρενς Ολίβιε, Ρόι Σάιντερ, Γουίλιαμ Ντιβέιν και Μαρθ Κέλερ. Στην ταινία, ο «Μπέιμπ» Λέβι, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, εμπλέκεται σε μια πλοκή του ναζί εγκληματία πολέμου Κρίστιαν Σελ που προσπαθεί να ανακτήσει τα παράνομα διαμάντια από ένα χρηματοκιβώτιο που ανήκει στον νεκρό αδελφό του Σελ. Ο Μπέιμπ εμπλέκεται άθελά του λόγω των συναλλαγών του αδελφού του Ντοκ με τον Σελ.

Η ταινία γνώρισε κριτική και εισπρακτική επιτυχία. Ο Ολίβιε έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο του ως Σελ.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τόμας Μπάμπινγκτον «Μπέιμπ» Λέβι είναι φοιτητής ιστορίας και δρομέας μεγάλων αποστάσεων που προσπαθεί να αποκαταστήσει τη ανάμνση του πατέρα του, ο οποίος αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια του Μακαρθισμού. Κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης στο Σέντραλ Παρκ, ο Μπέιμπ γίνεται μάρτυρας ενός τροχαίου που σκοτώνει τον Κλάους Σελ, τον αδελφό του ναζί εγκληματία πολέμου Κρίστιαν Σελ. Ο αδελφός του Μπέιμπ, Χένρι «Ντοκ», με την πρόφαση πως είναι στέλεχος εταιρείας πετρελαίου, είναι ένας κυβερνητικός πράκτορας που λειτουργεί για μια μυστική υπηρεσία με επικεφαλής τον Πίτερ Τζέινγουεϊ. Ο Ντοκ είναι ένας ταχυμεταφορέας διαμαντιών που ανήκει στον Σελ και φυλάσσεται σε χρηματοκιβώτιο στη Νέα Υόρκη. Όταν ο Ντοκ βγάζει τον Μπέιμπ και την Ελβετίδα φίλη του Έλσα Όπελ για μεσημεριανό, ξεγελάει την Έλσα για να αποκαλύψει ότι έλεγε ψέματα για το παρελθόν της. Αν και ο Ντοκ υποπτεύεται ότι μπορεί να συνδέεται με τον Σελ, λέει στον Μπέιμπ ότι αναζητά έναν Αμερικανό σύζυγο για να μπορέσει να γίνει πολίτης των ΗΠΑ. Ο Σελ, έχοντας μάθει για τον θάνατο του αδελφού του, φτάνει κρυφά στη Νέα Υόρκη για να μαζέψει τα διαμάντια και οι ταχυμεταφορείς σκοτώνονται μυστηριωδώς. Ο Ντοκ γλιτώνει από μερικές επιθέσεις, αλλά όταν τελικά συναντιέται με τον Σελ, μαχαιρώνεται από μια κρυφή λεπίδα στο μανίκι του Σελ. Ο θανάσιμα τραυματισμένος Ντοκ φτάνει στο σπίτι του Μπέιμπ και πεθαίνει πριν προλάβει να εκμυστηρευτεί οτιδήποτε για την ταυτότητά του.

Ο Σελ, ανήσυχος πως ο Ντοκ μπορεί να ενημέρωσε τον Μπέιμπ για τα διαμάντια πριν πεθάνει, αναθέτει στον Τζέινγουεϊ και δύο συνεργούς του να τον απαγάγουν. Για να αποσπάσει τις πληροφορίες που πιστεύει ότι μπορεί να έχει λάβει, ο Σελ βασανίζει τον Μπέιμπ χρησιμοποιώντας τις δεξιότητές του ως οδοντίατρος και τρυπώντας τα δόντια του Μπέιμπ. Ο Μπέιμπ θα διασωθεί από τον Τζέινγουεϊ, ο οποίος του εξηγεί πως ο Σελ βρίσκεται στην Αμερική για να πουλήσει μια κρύπτη με διαμάντια την οποία είχε πάρει από Εβραίους που σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς. Ο Τζέινγουεϊ πιέζει τον Μπέιμπ να του πει τα τελευταία λόγια του Ντοκ πριν πεθάνει, αλλά αυτός επιμένει ότι δεν ξέρει τίποτα. Απογοητευμένος, ο Τζέινγουεϊ αποκαλύπτεται πως είναι διπλός πράκτορας και επιστρέφει τον Μπέιμπ στον Σελ. Ανήμπορος ακόμα να εξαγάγει λεπτομέρειες από τον Μπέιμπ, ο Σελ τρυπάει ένα από τα υγιή δόντια του Μπέιμπ, προκαλώντας βασανιστικό πόνο. Συνειδητοποιώντας ότι ο Μπέιμπ είναι αθώος, ο Σελ διατάζει τους συνεργούς του να τον ξεφορτωθούν. Ωστόσο, ο Μπέιμπ δραπετεύει, βοηθούμενος από την ικανότητά του ως μαραθωνοδρόμος.

Ο Μπέιμπ οπλίζεται με το όπλο του πατέρα του και τηλεφωνεί στην Έλσα, η οποία δέχεται να τον συναντήσει με ένα αυτοκίνητο. Φτάνοντας σε ένα εξοχικό σπίτι, ο Μπέιμπ υποθέτει ότι η Έλσα τον έχει παγιδεύσει και πως το σπίτι ανήκε στον εκλιπόντα αδελφό του Σελ. Ο Τζέινγουεϊ και οι συνεργοί του Σελ φτάνουν και ο Μπέιμπ κρατάει αυτούς και την Έλσα υπό την απειλή όπλου. Ο Τζέινγουεϊ σκοτώνει τους συνεργούς του όταν εκείνοι προσπαθούν να πυροβολήσουν τον Μπέιμπ και προσφέρεται να του πει πού πηγαίνει ο Σελ, ανταλλάσσοντας αυτήν την πληροφορία με τη ζωή του. Ο Μπέιμπ εγκαταλείπει το σπίτι, αλλά ο Τζέινγουεϊ ανακτά το όπλο του και ξεκινά να τον ακολουθεί. Η Έλσα προσπαθεί να προειδοποιήσει τον Μπέιμπ, κάτι που κάνει τον Τζέινγουεϊ να την πυροβολήσει και να τη σκοτώσει, πριν ο Μπέιμπ κάνει το ίδιο στον Τζέινγουεϊ, πυροβολώντας τον έξω από το παράθυρο.

Ο Σελ επισκέπτεται την Συνοικία των Διαμαντιών για να πάρει μια ιδέα για την αξία των διαμαντιών του, αλλά στο δρόμο τον αναγνωρίζουν πολλοί Εβραίοι επιζώντες του Ολοκαυτώματος, έναν από τους οποίους ο Σελ σκοτώνει με την κρυφή του λεπίδα. Ο Σελ ανακτά τα διαμάντια του, αλλά καθώς προσπαθεί να φύγει από την τράπεζα, ο Μπέιμπ τον οδηγεί υπό την απειλή όπλου σε ένα αντλιοστάσιο στην Τεχνητή Λίμνη. Ο Μπέιμπ λέει στον Σελ ότι μπορεί να κρατήσει όσα διαμάντια μπορεί να καταπιεί. Αφού καταπιεί ένα διαμάντι, ο Σελ αρνείται να συνεχίσει και επιτίθεται στον Μπέιμπ, όμως αυτός πετάει τα υπόλοιπα διαμάντια προς το νερό. Ο Σελ βουτάει για αυτά, αλλά σκοντάφτει και πέφτει από μια σκάλα, καρφώνοντας τον εαυτό με τη λεπίδα του και πέφτει στο νερό. Ο Μπέιμπ βγαίνει στο Σέντραλ Παρκ, σταματώντας να πετάξει το όπλο του στη Τεχνητή Λίμνη.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Θέματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία εξερευνά θέματα αντοχής και την καταδίωξη ναζί εγκληματιών πολέμου. Μερικοί κριτικοί πίστευαν ότι η βία που επιδεικνυόταν ήταν απαραίτητη για την ταινία και για τον χαρακτήρα του Μπέιμπ. Άλλοι επικριτές θεώρησαν ότι η βία ήταν προσβλητική. Η κριτικός Πωλίν Κάελ θεώρησε ότι η ταινία ήταν μια «εβραϊκή φαντασίωση εκδίκησης». Το παρατσούκλι που δόθηκε στον χαρακτήρα του Λόρενς Ολίβιε, "der weiße Engel" (Ο Λευκός Άγγελος), εμπνεύστηκε από τον Ναζί γιατρό Γιόζεφ Μένγκελε, γνωστό ως «Άγγελος του Θανάτου» (επίσης "der weiße Engel" επειδή, όταν στάθηκε στην πλατφόρμα των αφίξεων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έμοιαζε με έναν «λευκό άγγελο» που κατεύθυνε θύματα στον θάνατό τους). [4]

Ο Μπέιμπ έχει αρχικά παιδικά χαρακτηριστικά. Καθώς η ταινία προχωρά, αυτά τα παιδικά χαρακτηριστικά αντικαθίστανται με περισσότερα ενήλικα. Η Μισέλ Σίτρον του Jump Cut συνέκρινε τον Μπέιμπ με την Κάρι Γουάιτ στην ταινία του 1976, Κάρι, Έκρηξη Οργής.

Ο Τζέινγουεϊ ενδιαφέρεται μόνο για το δικό του κέρδος αντί για το ιδανικό να προωθήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ο Πολ Κόμπλεϊ δήλωσε στο The American Thriller: Generic Innovation and Social Change in the 1970s πως ο Τζέινγουεϊ «μπορεί να διαβαστεί ως η έλλειψη χαρακτήρα του όψιμου καπιταλισμού [...] ή μια μετα-Φουκαλδιανή ενσάρκωση των μεταβαλλόμενων θέσεων της εξουσίας» ή ως «ένας αντιπρόσωπος των αντιξοοτήτων της αγοράς». Ο Κόμπλεϊ ταυτοποιεί τον Μελέντεζ και την ομάδα του ως την «νέμεσις» του Τζέινγουεϊ.

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προπαραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκόλντμαν έχει δηλωθεί πως πληρώθηκε με 500.000 δολάρια ΗΠΑ (που ισοδυναμεί με 3,19 εκατομμύρια δολάρια το 2024) για τα κινηματογραφικά δικαιώματα του μυθιστορήματός του και για να γράψει ένα σενάριο, πριν εκδοθεί το μυθιστόρημα. [5] Μια άλλη πηγή ανέφερε πως ήταν 450.000 $ (που ισοδυναμεί με 2,78 $ εκατομμύρια το 2024). [6]

«Το βιβλίο διαβάζεται σαν την ταινία-ταινία όλων των εποχών», είπε ο παραγωγός Ρόμπερτ Έβανς. «Το θεωρώ ως μια φθηνή επένδυση γιατί δεν βρίσκεις συχνά βιβλία που μεταφράζονται σαν ταινία. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που έχω διαβάσει από τον Νονό. Θα μπορούσε να τα έχει όλα - αν δεν τα κάνουμε θάλασσα στην παραγωγή.» [7]

Ο Γκόλντμαν υπολόγισε ότι έγραψε τέσσερις εκδοχές του σεναρίου και έχει αναφέρει ότι στο τέλος ήρθε ο Ρόμπερτ Τάουν. [8]

Ο Γκόλντμαν λέει ότι ο Τζον Σλέσιντζερ συμφώνησε να κάνει την ταινία μόνο επειδή είχε μόλις τελειώσει το Μέρα της Θεομηνίας και ήταν «τρομοκρατημένος πως ήταν νεκρός στο Χόλιγουντ». [9] Ο Γκόλντμαν λέει ότι «όλα τα πράγματα που ασχολούνται με πόλεις σε κρίση» σε ένα πρωτότυπο προσχέδιο του σεναρίου ήταν ιδέα του Σλέσιντζερ, αν και «Σχεδόν κανένα από αυτά δεν υπήρξε στην τελική μορφή της ταινίας».

Επιλογή ηθοποιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λόρενς Ολίβιε επιλέχθηκε για τον ρόλο από νωρίς. Ωστόσο, είχε προβλήματα υγείας και σε ένα στάδιο, ήταν αβέβαιο αν θα μπορούσε να εμφανιστεί στην ταινία. Ο Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ πέρασε από οντισιόν για τον ρόλο, αλλά ο Ολίβιερ τελικά ανάρρωσε και μπόρεσε να συμμετάσχει στα γυρίσματα.[9]

Διαφορές από το μυθιστόρημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια σεκάνς διάρκειας 8,5 λεπτών γυρίστηκε όπου ο Ντοκ παλεύει με μερικούς άνδρες που σκοτώνουν έναν κατάσκοπο, ο οποίος είναι συνάδελφός του. Ο Γουίλιαμ Γκόλντμαν υπέθεσε πως η σκηνή κόπηκε εξαιτίας της βίας της και χαρακτήρισε το κόψιμο «σημαντικό» και εις βάρος της ταινίας. Με αυτή τη σεκάνς να λείπει, ο χαρακτήρας του Ντοκ φαίνεται να είναι λιγότερο ελαττωματικός από ό,τι πραγματικά είναι.[10] Ο Γκόλντμαν υποστήριξε ότι οι σκηνές ήταν μέρος του λόγου για τον οποίο ο Ρόι Σάιντερ πήρε το ρόλο.

Στο μυθιστόρημα, ο Τζέινγουεϊ και ο Ντοκ είναι εραστές. Αυτό αντιμετωπίζεται διακριτικά στην ταινία (όταν ο Ντοκ φτάνει στο Παρίσι, καλεί τον Τζέινγουεϊ στο τηλέφωνο και λέει, «Τζέινι, μου λείπεις. Τσακίσου έλα εδώ [στο δωμάτιο του ξενοδοχείου]»). Στο βιβλίο, η σεξουαλική τους σχέση δεν είναι καθόλου ανεπαίσθητη και έχει τον Ντοκ να λαχταρά τον Τζέινγουεϊ σε πολλά σημεία.

Το τέλος ξαναγράφτηκε από τον Ρόμπερτ Τάουν. Εικάζεται ότι αυτό συνέβη επειδή ο Χόφμαν ήταν δυσαρεστημένος με αυτό. Ο Γκόλντμαν είπε σε έναν δημοσιογράφο πως πίστευε ότι το νέο, πιο διάσημο τέλος ήταν «σκατά» επειδή άφησε έξω δύο σημαντικές διευκρινίσεις της πλοκής. Η τελική αντιπαράθεση μεταξύ Μπέιμπ και Σελ, συγκεκριμένα, αλλάζει. Στην ταινία, ο Μπέιμπ «χαρίζει την ζωή» στον Σελ σε ένα αντλιοστάσιο και προσπαθεί να τον αναγκάσει να καταπιεί τα διαμάντια του, ο Σελ πέφτει πάνω στη δική του αναδιπλούμενη λεπίδα, πεθαίνοντας. Στο μυθιστόρημα, ο Μπέιμπ οδηγεί αποφασιστικά τον Σελ στο Σέντραλ Παρκ και τον πυροβολεί πολλές φορές, δίνοντάς του στη συνέχεια διαλέξεις. Πετάει τα διαμάντια και απομακρύνεται ήσυχα από έναν αστυνομικό.[11]

Γυρίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ανθρωποκυνηγητό ήταν η δεύτερη παραγωγή μεγάλου μήκους ταινίας στην οποία ο εφευρέτης-χειριστής Γκάρετ Μπράουν χρησιμοποίησε τη τότε νέα του Steadicam, μετά το Αυτή η Γη Είναι Δική μου Γη. [12] Ωστόσο, ήταν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που χρησιμοποιούσε το Steadicam που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, πριν από τις πρεμιέρες και του Αυτή η Γη Είναι Δική μου Γη και του Ρόκυ: Τα Χρυσά Γάντια κατά δύο μήνες. Αυτό το νέο σύστημα σταθεροποίησης κάμερας χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στις σκηνές τρεξίματος και καταδίωξης της ταινίας στους δρόμους της Νέας Υόρκης. [απαιτείται παραπομπή]

Η ταινία γυρίστηκε από τον Οκτώβριο του 1975 έως τον Φεβρουάριο του 1976. [απαιτείται παραπομπή]

«Γιατί δεν δοκιμάζεις απλώς υποκριτική;»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ανθρωποκυνηγητό είναι διάσημο στους κύκλους της υποκριτικής για μια συχνά αναφερόμενη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του Χόφμαν και του Ολίβιε σχετικά με μια θεωρούμενη διαφορά στις προσεγγίσεις τους στην υποκριτική.

Στη συνηθισμένη αφήγηση της ιστορίας, ο Χόφμαν, ένας υπέρμαχος της μεθόδου Στανισλάφσκι, προετοιμάστηκε για μια σκηνή στην οποία ο χαρακτήρας του ήταν ξύπνιος για τρεις ημέρες, κάνοντας το ίδιο. Μετά από πολλές επιδοκιμασίες και λεκτικές αποδοκιμασίες από τον Χόφμαν, ο οποίος επέκρινε τον Ολίβιε λέγοντας πως δεν ήταν τόσο αφοσιωμένος στην τέχνη του όσο ο ίδιος, ο Ολίβιε είπε: «Αγαπητό μου αγόρι, γιατί δεν δοκιμάζεις απλώς υποκριτική;» [13] Σε μια συνέντευξη στο Inside the Actors Studio, ο Χόφμαν είπε ότι αυτή η συζήτηση είχε αλλοιωθεί, λέγοντας πως αυτό που είχε γίνει ήταν ότι είχε ξενυχτήσει σε ένα νυχτερινό κέντρο για προσωπικούς και όχι επαγγελματικούς λόγους, και ο Ολίβιε, που το γνώριζε, απλώς αστειευόταν. [14]

Διαγραμμένες βίαιες σκηνές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και η πρώτη προεπισκόπηση της ταινίας ήταν επιτυχημένη, η δεύτερη στο Σαν Φρανσίσκο δεν πήγε καλά. Το κοινό παραπονέθηκε για όλες τις βίαιες σκηνές, έτσι ο σκηνοθέτης Τζον Σλέσιντζερ και ο μοντέρ Τζιμ Κλαρκ επέλεξαν να διαγράψουν τις ακόλουθες σκηνές και τα ακόλουθα πλάνα: η σκηνή κοντά στην αρχή της ταινίας στην οποία ο Ντοκ παλεύει με δύο δολοφόνους που έχουν σκοτώσει τον φίλο του. Τα γραφικά και αποτρόπαια κοντινά πλάνα του Σελ που ξεκοιλιάζει τον Ντοκ με τη λεπίδα που έχει στον καρπό του και οι δύο σκηνές βασανιστηρίων, που κόπηκαν σε μεγάλο βαθμό. Τα γραφικά ένθετα πλάνα από τις σκηνές βασανιστηρίων, που κινηματογραφήθηκαν από τον Κλαρκ, αφαιρέθηκαν. Ορισμένες φωτογραφίες, όπως οι αυθεντικές κάρτες του λόμπι και τα καρέ, δείχνουν τον Σελ να βασανίζει τον Μπέιμπ περισσότερο με οδοντιατρικά εργαλεία στην πρώτη σκηνή βασανιστηρίων και το πραγματικό τρύπημα του δοντιού του Μπέιμπ στη δεύτερη σκηνή βασανισμού που εμφανίζεται στην οθόνη. [15]

Ο Στάνλεϊ Κάουφμαν από το The New Republic έγραψε: «Ενώ οι άνθρωποι έλεγαν ότι η βία στο Ανθρωποκυνηγητό ήταν υπερβολική, εγώ εξεπλάγην: είχα ταλαιπωρηθεί καθόλη τη διάρκεια αυτού του οδοντιατρικού μαρτυρίου, αλλά δεν μου φαινόταν το απόγειο σε ένα χρόνο κατά τον οποίο είχα δει δύο πέη να κόβονται και ένα άλλο πέος να καρφώνεται σε μια σανίδα - σε ταινίες από τη Γαλλία και την Ιαπωνία». [16]

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζον Σλέσιντζερ ζήτησε από τον συνθέτη Μάικλ Σμολ να φτιάξει μουσική που να ταιριάζει με το θέμα του «πόνου και της αντοχής του πόνου».

Η όπερα Ηρωδιάς του Ζυλ Μασνέ παρουσιάζεται στη σκηνή που διαδραματίζεται στην Όπερα του Παρισιού (Πράξη III σκηνή 8, Dors, ô cité perverse !... Astres étincelants, που τραγούδησε ο Τζόσεφ Ρουλό με την ορχήστρα την Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, υπό τη διεύθυνση του Τζον Μάθσον, που δημοσιεύτηκε στην Decca Records).

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία γνώρισε οικονομική και κριτική επιτυχία.

Κριτική υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ερμηνεία του Ολίβιε εγκωμιάστηκε ιδιαίτερα. Το Rotten Tomatoes δίνει στην ταινία βαθμολογία έγκρισης 82% με βάση 49 κριτικές, με μέση βαθμολογία 7,4/10. Η επικρατούσα άποψη λέει: «Το Ανθρωποκυνηγητό διατρέχει τη γκάμα από το μυστήριο του ασθενή έως το θρίλερ που σφύζει από παλμούς, με τη βοήθεια της ψυχρά τρομακτικής ερμηνείας του Λόρενς Ολίβιε και ενός έξυπνου σεναρίου του Γουίλιαμ Γκόλντμαν». [17]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times έδωσε στο Ανθρωποκυνηγητό, 3 αστέρια από τα 4. Έγραψε, «Αν σε ενοχλούν οι τρύπες στις πλοκές, το "Ανθρωποκυνηγητό" θα είναι εξοργιστικό. Αλλά ως καλοφτιαγμένη ουτοπική ψυχαγωγία, ως διαβολικό θρίλερ, η ταινία λειτουργεί με αδυσώπητη δεξιοτεχνία.» [18]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβείο Κατηγορία Υποψήφιος/οι Αποτέλεσμα Αναφ.
Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Β΄ Ανδρικού Ρόλου Λόρενς Ολίβιε Υποψηφιότητα [19]
Βραβεία Bambi Καλύτερη Ηθοποιός – Εθνικώς Μαρθ Κέλερ Νίκη
Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Α΄ Ανδρικού Ρόλου Ντάστιν Χόφμαν Υποψηφιότητα [20]
Καλύτερο Μοντάζ Τζιμ Κλαρκ Υποψηφιότητα
Βρετανική Ένωση Κινημοτογραφιστών Καλύτερη Κινηματογραφία σε Ταινία Μεγάλου Μήκους Κόνραντ Χολ Υποψηφιότητα [21]
Βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο Καλύτερη Ξένη Ταινία Ρόμπερτ Έβανς Νίκη
Καλύτερος Ξένος Ηθοποιός Ντάστιν Χόφμαν Νίκη[α]
Βραβεία Έντγκαρ Βραβείο Έντγκαρ Καλύτερης Κινηματογραφικής Ταινίας Γουίλιαμ Γκόλντμαν Υποψηφιότητα [22]
Βραβεία Golden Globe Καλύτερος Ηθοποιός σε Κινηματογραφική Ταινία – Δράμα Ντάστιν Χόφμαν Υποψηφιότητα [23]
Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου - Κινηματογραφική Ταινία Λόρενς Ολίβιε Νίκη
Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου - Κινηματογραφική Ταινία Μαρθ Κέλερ Υποψηφιότητα
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας Τζον Σλέσιντζερ Υποψηφιότητα
Καλύτερο Σενάριο - Κινηματογραφική Ταινία Γουίλιαμ Γκόλντμαν Υποψηφιότητα
Βραβεία Τουρκικής Ένωσης Κινηματογραφιστών Καλύτερη Ξένη Ταινία 7η Θέση
Βραβεία Writers Guild of America Καλύτερο Δράμα – Προσαρμοσμένο από Άλλο Μέσο Γουίλιαμ Γκόλντμαν Υποψηφιότητα [24]

Πολιτιστική επιρροή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δρ Σελ κατατάχθηκε ως ο κακός #34 στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου «100 Χρόνια... 100 Ήρωες και Κακοί». Η ταινία κατατάχθηκε #50 στη λίστα «100 Χρόνια...100 Συγκινήσεις». Ο Δρ Σελ κατατάχθηκε επίσης στο Time ως ένας από τους 25 σπουδαιότερους κακούς του κινηματογράφου. Τόσο το μυθιστόρημα όσο και η ταινία περιέχουν μια γραφική απεικόνιση στην οποία ο Σελ βασανίζει τον Μπέιμπ ανιχνεύοντας πρώτα μια κοιλότητα σε ένα από τα δόντια του Μπέιμπ με μια κουρέτα και αργότερα τρυπώντας σε ένα άλλο δόντι, χωρίς αναισθητικό, ενώ τον ρωτάει επανειλημμένα, «Είναι ασφαλές;». Το απόφθεγμα «Είναι ασφαλές;», κατατάχθηκε #70 στη λίστα «100 Χρόνια...100 Φράσεις Ταινιών». Η σκηνή οδοντιατρικών βασανιστηρίων τοποθετήθηκε στο #66 στις 100 Πιο Τρομακτικές Σκηνές Ταινιών του Bravo. Η σκηνή των βασανιστηρίων έχει περιγραφεί ως μια από τις πιο τρομακτικές σεκάνς στην ταινία. Οι κριτικοί έχουν δώσει έμφαση στο υψηλό επίπεδο ταλέντου και κλάσης.

Ο σκηνοθέτης Σλέσιντζερ είπε ότι το Ανθρωποκυνηγητό ήταν επιτυχημένο όχι μόνο επειδή είχε στοιχεία ουτοπίας, αλλά και επειδή το κοινό ταυτιζόταν εύκολα με τον Μπέιμπ Λέβι. Ο Σλέσιντζερ είπε ότι ο Μπέιμπ «είναι σίγουρα κάποιος τον οποίο μπορείς να υποστηρίξεις. Η ταινία αφορά την επιβίωσή του σε έναν ζοφερό και εχθρικό κόσμο. Στη σημερινή μας αγχωτική εποχή μας μπορούμε όλοι να ταυτιστούμε με χαρακτήρες που δεν προσπαθούν να προχωρήσουν, αλλά απλώς να επιβιώσουν.»

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Σε ισοβαθμία με τον Σιλβέστερ Σταλόνε για το Ρόκυ: Τα Χρυσά Γάντια.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 www.imdb.com/title/tt0074860/releaseinfo.
  2. ↑ «Marathon Man». FSM Online Liner Notes. https://www.filmscoremonthly.com/notes/marathon_man.html.  Αρχειοθετήθηκε 2014-10-20 στο Wayback Machine. Film Score Monthly. Retrieved April 4, 2013
  3. ↑ «Marathon Man, Box Office Information». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2012. 
  4. ↑ «Josef Mengele – factfile». 9 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  5. ↑ Weiler, A. H. (May 26, 1974). «News of the Screen: Goldman's Latest Brings $500,000». The New York Times: σελ. 43. https://www.nytimes.com/1974/05/26/archives/news-of-the-screen-goldmans-latest-brings-500000.html. 
  6. ↑ Rosenfield, Paul. (Feb 18, 1979). «WESTWARD THEY COME, BIG BUCKS FOR BIG BOOKS». Los Angeles Times: σελ. n1. 
  7. ↑ Haber, J. (May 7, 1974). «'Marathon man' next movie-movie?». Los Angeles Times. ProQuest 157544719. 
  8. ↑ Goldman, W. (Jun 15, 1983). «Ailing Laurence Olivier proves to be a 'marathon' man». Chicago Tribune. ProQuest 175925022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «William Goldman, "Widmark left indelible impressions"». Variety. April 4, 2008. https://variety.com/2008/film/news/widmark-left-indelible-impressions-1117983521/. Ανακτήθηκε στις 2 February 2014. 
  10. ↑ Bradey, John Joseph. The Craft of the Screenwriter: Interviews with Six Celebrated Screenwriters (New York: Simon and Schuster, 1981), p. 162.
  11. ↑ Bradey, p. 166.
  12. ↑ «Steadicam 30th anniversary press release». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2014. 
  13. ↑ Simkins, Michael (31 Μαρτίου 2016). «Method acting can go too far – just ask Dustin Hoffman – Michael Simkins». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  14. ↑ Dillon, George. «Dustin Hoffman discusses the Laurence Olivier story». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ Bettencourt, Scott. «Marathon Man». Film Score Monthly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2014. 
  16. ↑ Kauffmann, Stanley (1979). Before My Eyes Film Criticism & Comment. Harper & Row Publishers. σελ. 423. 
  17. ↑ «Marathon Man». rottentomatoes.com. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2024. 
  18. ↑ Ebert, Roger (18 Οκτωβρίου 1976). «Marathon Man Movie Review & Film Summary». Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2017. 
  19. ↑ «The 49th Academy Awards (1977) Nominees and Winners». Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 
  20. ↑ «BAFTA Awards: Film in 1977». British Academy Film Awards. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  21. ↑ «Best Cinematography in Feature Film» (PDF). British Society of Cinematographers. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021. 
  22. ↑ «Category List – Best Motion Picture». Edgar Awards. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021. 
  23. ↑ «Marathon Man». Golden Globe Awards. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021. 
  24. ↑ «Awards Winners». Writers Guild of America Awards. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2010. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανθρωποκυνηγητό_(ταινία)&oldid=11072891"