Ανθρωπιστική ψυχολογία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ολοκληρωμένος άνθρωπος: ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι όλο και περισσότερο οι δυνατότητές του". -Καρλ Ρότζερς (Carl Rogers)

Με τον όρο ανθρωπιστική ψυχολογία εννοείται ένα είδος ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης που εισήχθη απ' τον Καρλ Ρότζερς (1902-1987). Σε θεραπευτικό επίπεδο, βασικό χαρακτηριστικό της προσέγγισης είναι η μη παρεμβατική/κατευθυντική θεραπεία καθώς και η θεραπεία επικεντρωμένη στον πελάτη. Για το λόγο αυτό η θεραπεία αυτή ονομάζεται και προσωποκεντρική (ή πελατοκεντρική).

Η προσωποκεντρική προσέγγιση δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη δόμηση του εαυτού. Σύμφωνα μ'αυτή, μάλιστα, η ψυχοπαθολογία οφείλεται στη σύγκρουση του ιδεατού εαυτού με τις εμπειρίες της καθημερινότητας. Επίσης, σ'ό,τι αφορά τη θεραπευτική διαδικασία, βασικότερο στοιχείο θεωρείται η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Η σχέση αυτή πρέπει να χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα, αμοιβαία εμπιστοσύνη και άνευ όρων αποδοχή του πελάτη απ' τον θεραπευτή του.

Η βασική κατεύθυνση του ανθρώπου κατά τον Carl Rogers, είναι η αυτοπραγμάτωση. Ο άνθρωπος δηλαδή μεταβαλλόμενος συνεχώς και βελτιώνοντας τον εαυτό του, επιθυμεί να φτάσει στο καλύτερο δυνατό σημείο που μπορεί. Αυτή είναι και η κινητήριος δύναμη που σπρώχνει τον άνθρωπο στην αλλαγή και στην βελτίωση. Με τον όρο αυτοπραγμάτωση, ο Αμερικανός ψυχολόγος εννοούσε την την πλήρη ανάπτυξη και έκφραση όλων των ικανοτήτων που κατέχει κάποιος από την φύση του.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί επίσης ότι ο Carl Rogers, είχε μία αυθεντική στάση αγάπης και αποδοχής απέναντι στους θεραπευόμενους του, πράγμα το οποίο τον χαρακτηρίζει ως έναν αληθινό πατέρα της ψυχολογίας. Ήταν πράγματι οπαδός της άνευ όρων αποδοχής του ανθρώπου, χαρακτηριστικό το οποίο συνέβαλλε σημαντικά στην διάπλαση αυτής της προσέγγισης που ονομάζεται προσωποκεντρική. Ακόμη, ο σεβασμός που είχε για το πρόσωπο και η κατανόηση θέτουν στο κέντρο της θεραπευτικής διαδικασίας τον θεραπευόμενο ως πρόσωπο ύψιστης σημασίας. Για τους λόγους αυτούς εξάλλου, η προσέγγιση αυτή ονομάστηκε "προσωποκεντρική".