Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ

Ανατόλι Αλεξαντρόφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Анатолий Петрович Александров (Ρωσικά)
Γέννηση	31 Ιανουαρίουιουλ. / 13  Φεβρουαρίου 1903γρηγ. Ταράσα
Θάνατος	3  Φεβρουαρίου 1994 Μόσχα
Τόπος ταφής	Mitinskoe Cemetery
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά Γερμανικά Ουκρανικά
Εκπαίδευση	Διδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά
Σπουδές	Faculty of Physics and Mathematics of Kyiv University (1924–1930) Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης Kiev Real School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φυσικός εφευρέτης πολιτικός
Εργοδότης	Ινστιτούτο Ιόφε Εθνικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο Μπογκομόλετς (από 1930) Ινστιτούτο Φυσικών Προβλημάτων Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (1931–1941) Ρωσική Ακαδημία Επιστημών (1976–1986)
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης president of the Russian Academy of Sciences (1975–1986, Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ) διευθυντής (1946–1955, Ινστιτούτο Φυσικών Προβλημάτων) διευθυντής (από 1960, National Research Centre Kurchatov Institute) member of the Central Committee of the CPSU (1966–1989)
Βραβεύσεις	βραβείο Στάλιν (1942) Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (1984) τάγμα του Λένιν (4  Ιανουαρίου 1954) μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (26  Απριλίου 1971) τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού (11  Μαρτίου 1985) τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (10  Ιουνίου 1945) Μετάλλιο για την διάκριση στην άμυνα των συνόρων της ΕΣΣΔ μετάλλιο «Για την υπεράσπιση του Λένινγκραντ» Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» (1945) Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ» (1945) μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας" μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945" βραβείο Λένιν (1959) Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (4  Ιανουαρίου 1954) Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (14  Μαΐου 1960) Χρυσό Μετάλλιο του Σφυροδρέπανου (12  Φεβρουαρίου 1973) τάγμα του Λένιν (6  Μαρτίου 1945) τάγμα του Λένιν (29  Οκτωβρίου 1949) τάγμα του Λένιν (19  Σεπτεμβρίου 1953) τάγμα του Λένιν (11  Σεπτεμβρίου 1956) τάγμα του Λένιν (12  Φεβρουαρίου 1963) τάγμα του Λένιν (17  Σεπτεμβρίου 1975) τάγμα του Λένιν (10  Φεβρουαρίου 1978) τάγμα του Λένιν (11  Φεβρουαρίου 1983) βραβείο Στάλιν (1949) βραβείο Στάλιν (1951) βραβείο Στάλιν (1953) Kurchatov Medal (1968) Χρυσό μετάλλιο Λομονόσοφ (1978) Σταυρός του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Σταυρός του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη Σταυρός του Αγίου Γεωργίου, Β΄ Τάξη τάγμα του Σαχμπαατάρ (1982) Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (1970) Τάγμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας τάγμα της σημαίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland μετάλλιο «Για την επέτειο των 40 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945» d:Q4375551
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ανατόλι Πέτροβιτς Αλεξάντροφ (ρωσ. Анатолий Петрович Александров, 13 Φεβρουαρίου 1903 – 3 Φεβρουαρίου 1994), γνωστός και ως Α.Π. Αλεξάντροφ, ήταν Ρώσος/Σοβιετικός φυσικός, διευθυντής του Ινστιτούτου Κουρτσάτοφ, ακαδημαϊκός (από το 1953) και πρόεδρος επί δεκαετία και πλέον της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών.

Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ γεννήθηκε στη μικρή πόλη Ταράστσα στο τότε Κυβερνείο του Κιέβου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα βρίσκεται στην Ουκρανία). Μετά την αποφοίτησή του το 1930 προσκλήθηκε από τον Αμπράμ Ιόφε να συνεργασθούν στο Λένινγκραντ.

Ο Αλεξάντροφ έγινε γνωστός όταν, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκε μια μέθοδο σε συνεργασία με τον Ίγκορ Κουρτσάτοφ να απομαγνητίζει τα πλοία, ώστε να προστατεύονται από τις γερμανικές θαλάσσιες νάρκες. Η μέθοδος ήταν λειτουργική από τα τέλη του 1941 και χρησιμοποιήθηκε από τότε μέχρι το τέλος του πολέμου και μετέπειτα. Οι Αλεξάντροφ και Κουρτσάτοφ συνέχισαν να εργάζονται μαζί στο Ινστιτούτο Ιόφε. Το 1943 το εργαστήριό τους χωρίσθηκε από το Ινστιτούτο αυτό και εγκαταστάθηκε στη Μόσχα για εργασία στο σοβιετικό πρόγραμμα ατομικής βόμβας). Από το 1962 ο Αλεξάντροφ ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Χαρακτηριζόμενος από συνεργάτες του ως ιδιοφυής επιστήμονας και οργανωτής, ο Α. Αλεξάντροφ συγκλονίσθηκε από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, το χειρότερο στην ανθρώπινη ιστορία. Η καταστροφή αυτή παρακίνησε τη Σοβιετική κυβέρνηση να αναθεωρήσει και να αναβάλει το φιλόδοξο πρόγραμμα πυρηνικών εργοστασίων ενέργειας. Ως ο βασικός σχεδιαστής του τύπου πυρηνικού αντιδραστήρα RBMK, που εξερράγη στο Τσερνόμπιλ, ο Αλεξάντροφ αρνήθηκε να παραδεχθεί ότι κάποιο σχεδιαστικό ελάττωμα ήταν μερικώς υπαίτιο για τη καταστροφή.

Ο Ανατόλι Π. Αλεξάντροφ πέθανε από καρδιακή προσβολή στη Μόσχα, σε ηλικία 90 ετών.

Τιμητικές διακρίσεις

• Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1954, 1960, 1973)
• Τάγμα του Λένιν (1945, 1949, 1953, 1954, 1956, 1960, 1973, 1978, 1983)
• Τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (1971)
• Τάγμα της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας (1945)
• Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ» (1945)
• Μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» (1945)
• Βραβείο Λένιν (1959)
• Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (τότε «Βραβείο Στάλιν», 1942, 1949, 1951, 1953)
• Δίπλωμα του Πρεζίντιουμ του Ανώτατου Σοβιέτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας (1993)
• Μετάλλιο Κουρτσάτοφ (1968)
• Χρυσό Μετάλλιο Λομονόσοφ (1978)
• Χρυσό Μετάλλιο Βαβίλοφ (1978)

Ονομάσθηκαν προς τιμή του

• Ο αστεροειδής 2711 Αλεξαντρόφ (Aleksandrov), που ανακαλύφθηκε το 1978.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• «Ο Ακαδημαϊκός Α.Π. Αλεξάντροφ», Soviet Atomic Energy. τόμος 14 (3), σσ. 243-244 (έτος 1964)
• «Ρώσοι Επιστήμονες – Johnson's Russia List 2-13-03». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2012.