Αναστάσιος Παντοδύναμος
| Αναστάσιος Παντοδύναμος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αναστάσιος Παντοδύναμος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 17ος αιώνας Καρπενήσι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος |
Ο Αναστάσιος ο Παντοδύναμος ήταν επίσκοπος Θεσσαλονίκης τον 17ο αιώνα.
Γεννήθηκε στο Καρπενήσι στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο πατέρας του ήταν φτωχός βοσκός, αλλά ο Αναστάσιος έγινε ένας από τους ευφυέστερους μαθητές του Ευγένιου του Αιτωλού ή Γιαννούλη στη σχολή του Καρπενησίου. Μάλιστα ο Γιαννούλης ήταν αυτός που τον αποκαλούσε «παντοδύναμο» «δια τα πάντα ράδια είναι λέγειν αυτόν και δοκείν», όπως έγραψε ο Α. Γόρδιος. Ανάμεσα στο 1648, οπότε ο Ευγένιος ο Αιτωλός τον προσέλαβε ως βοηθό του στη σχολή του Καρπενησίου, και το 1650, ο Αναστάσιος έφθασε σε οδυνηρή διαμάχη με τον δάσκαλό του, μέχρι του σημείου να αποχωρήσει από τη σχολή και να ιδρύσει δική του, που λειτούργησε για λίγα χρόνια. Στη διαμάχη του αυτή, που πίκρανε πολύ τον σοφό Ευγένιο, ο Αναστάσιος κατάφερε να παρασύρει με το μέρος του και τους αξιόλογους συμμαθητές του Ιάκωβο (τον μετέπειτα επίσκοπο Λιτζάς και Αγράφων), Ιωσήφ Σκρούμο (μετέπειτα σχολάρχη της Σχολής του Αιτωλικού) και Νικόλαο Βιλισδονίτη (μετέπειτα βασιλικό αρχίατρο του Σουλτάνου). Μετά ωστόσο από την αποτυχία της δικής του σχολής, ο Αναστάσιος αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το Καρπενήσι και να εγκατασταθεί στον Τύρναβο. Εκεί, χάρη στην πράγματι άρτια μόρφωσή του, σχολάρχησε στην εκεί σχολή και δίδαξε από το 1650 έως το 1655. Κατόπιν, έχοντας συνείδηση των εκπαιδευτικών ικανοτήτων του, πήγε μέχρι την Κωνσταντινούπολη, πιστεύοντας ότι ως άξιος μαθητής του Γιαννούλη (που έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από το Οικουμενικό Πατριαρχείο) θα αναγνωριζόταν για να διδάξει στην εκεί Πατριαρχική Σχολή. Αλλά επειδή δεν είχε συστατική επιστολή από τον δάσκαλό του, δεν του έδωσαν σημασία. Αναγκάσθηκε έτσι να επιστρέψει στο Καρπενήσι, όπου «γονυκλινής» ζήτησε συγχώρηση από τον Ευγένιο, ο οποίος ευχαρίστως του την έδωσε, μαζί με το ανάλογο συστατικό γράμμα του προς το Πατριαρχείο, που γράφτηκε το 1655. Εφοδιασμένος με αυτό, ο Αναστάσιος πραγμάτωσε πια την επιθυμία του να αναγνωρισθεί από το Πατριαρχείο και να διορισθεί σχολάρχης της Πατριαρχικής Σχολής. Δίδαξε εκεί μέχρι το 1660 και κατά τον (συμπατριώτη του Ευρυτάνα) Ιωάννη Καρυοφύλλη, Μέγα Χαρτοφύλακα του Πατριαρχείου, «ουδείς υπήρξεν αυτού καλύτερος εις τα γραμματικά και την ποιητικήν». Από το 1660 μέχρι το 1671 ο Αναστάσιος, ύστερα από πρόσκληση του φίλου του μητροπολίτη Αδριανουπόλεως Νεόφυτου, ανέλαβε τη διεύθυνση της σχολής ελληνικών γραμμάτων στην Αδριανούπολη. Τέλος, το 1671 εκλέχθηκε επίσκοπος Θεσσαλονίκης. Απεβίωσε και τάφηκε στην Αδριανούπολη στις αρχές του 18ου αιώνα, δηλαδή σε πολύ μεγάλη ηλικία. Γραπτά έργα του δεν αναφέρονται και φαίνεται ότι ούτε επιστολές του διασώθηκαν.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 488
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βασιλείου, Πάνος Ι.: Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός και οι σπουδαιότεροι μαθητές των σχολών των Αγράφων, Αθήναι 1957, σσ.73-74