Αμβρόσιος Τραβερσάρι
| Saint Ambrose Traversari, O.S.B. Cam. | |
|---|---|
 | |
| Scholar, theologian and saint Prior General of the Camaldolese Order | |
| Γέννηση | 1386 Portico di Romagna, Forlì, Papal States |
| Γενέτειρα πόλη | Portico di Romagna, Forlì, Papal States |
| Κοίμηση | 20 October 1439 Florence, Republic of Florence |
| Τιμάται από | Roman Catholic Church (Camaldolese Order) |
| Εορτασμός | 20 November |
| δεδομένα () | |
Ο Αμβρόσιος Τραβερσάρι, γνωστός και ως Αμβρόσιος του Camaldoli (1386 – 20 Οκτωβρίου 1439), ήταν Ιταλός λόγιος μοναχός, Ελληνιστής και θεολόγος, σημαντικός υποστηρικτής των παπικων συμφερόντων τον 15ο αιώνα. Τιμάται ως άγιος της καθολικής Εκκλησίας από το μοναχικό τάγμα των Camaldolese .
Ο Αμπρόζιο Τραβερσάρι γεννήθηκε κοντά στο Φορλί, στο χωριό Portico di Romagna το 1386. [1] Σε ηλικία των 14 ετών εισήλθε στο τάγμα μοναχών Camaldolese στη Μονή της Αγίας Μαρίας των Αγγέλων στη Φλωρεντία και γρήγορα έγινε κορυφαίος θεολόγος και Ελληνιστής . Στη μελέτη του για την ελληνική λογοτεχνία δάσκαλός του ήταν ο Εμμανουήλ Χρυσολωράς . Εργάστηκε κυρίως ως μελετητής μέχρι που έγινε ηγούμενος του Τάγματός του το 1431. [1]
Ο Αμπρόζιο αναδείχτηκε ως κορυφαίος υποστηρικτής της παπικού πρωτείου . [1] Τη στάση αυτή έδειξε ξεκάθαρα όταν παρακολούθησε το Συμβούλιο της Βασιλείας ως απεσταλμένος του Πάπα Ευγένιου Δ' [1] και υπερασπίστηκε το πρωτείο του πάπα, κάνοντας έκκληση προς το Συμβούλιο να μην «διαρρήξει το ενιαίο ιμάτιο του Χριστού». [2] Ακολούθως απεστάλη από τον πάπα στον αυτοκράτορα Σίγισμόνδο στη Γερμανία για να ζητήσει τη βοήθειά του στις προσπάθειες του να τερματίσει αυτό το συμβούλιο, το οποίο για πέντε χρόνια είχε παραβιάσει παπικά προνόμια. Ο Πάπας μετέφερε το συμβούλιο από τη Βασιλεία στη Φερράρα στις 18 Σεπτεμβρίου 1437. [2]
Τόσο ισχυρή ήταν η εχθρότητα του Αμβρόσιου σε μερικούς από τους αντιπροσώπους που χαρακτήρισε υποτιμητικά τη Βασιλεία "δυτική Βαβυλώνα". Υποστήριξε επίσης τον Πάπα στη Φερράρα και τη Φλωρεντία και εργάστηκε σκληρά στην προσπάθεια συμφιλίωσης της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίαν. [1] Σ αυτό το συμβούλιο ο Αμβρόσιος συνδέθηκε στενά με το Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο, τον Ισίδωρο του Κιέβου και άλλους Έλληνες που ζητούσαν την Ένωση. Με τις προσπάθειές του και της χορηγίες του προς ορθοδόξους επισκόπους που δεν εσίτηζαν επαρκώς οι διοργανωτές, συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην έστω και τυπική ένωση των δύο Εκκλησιών. Ήταν αυτός που συνέταξε και απήγγειλε τη σχετική διακύρυξη για την εντωτική Θ.Λειτουργία στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας στις 6 Ιουλίου 1439. Την αντίστοιχη ελληνική μετάφραση έκανε ο Βησσαρίων, προσθέτοντας την αμφιλεγόμενη φράση στο Πιστεύω και εκ του Υιού.
Πέθανε απροσδόκητα λίγους μήνες μετά. [2] Η γιορτή του γιορτάζεται από το τάγμα Camaldolese στις 20 Νοεμβρίου.
Χαρακτήρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με τον συγγραφέα της βιογραφίας του στην ενδέκατη έκδοση του Encyclopædia Britannica : "Ο Αμπρόζιο είναι χαρακτηριστικός τύπος του νέου ανθρωπισμού που αναδυόταν αυτή την εποχή μέσα στην καθολική εκκλησία. Έτσι, ενώ ανάμεσα στους δικούς του συναδέλφους, φάνηκε απλώς σαν υποκριτικός και αλαζονικός ιερέας, στις σχέσεις του με τους ανθρωπιστές του αδελφού του, όπως ο Κόζιμο ο Πρεσβύτερος, εμφανίστηκε ως άριστος μαθητής των κλασικών αρχαιοτήτων και ιδιαίτερα των Ελλήνων θεολογικών συγγραφέων ». [1]
'Εργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έργα του περιλαμβάνουν μια πραγματεία για την Αγία Ευχαριστία, μια για την Πομπή του Αγίου Πνεύματος, πολλούς βίους αγίων, καθώς και μια εξιστόρηση της θητείας του ως ηγούμενου των Καραδολέζων. Μετάφρασε επίσης από τα Ελληνικά στα Λατινικά το βίο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου ( Βενετία, 1533). την Πνευματική Σοφία του Ιωάννη Μόσχου . Η σκάλα της Θείας Αναρτήσεως του Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος (Βενετία, 1531), PG, LXXXVIII. [2] Μεταξύ 1424 και 1433 εργάστηκε για τη μετάφραση των ζωών και των απόψεων των εξέχοντων φιλόσοφων του Διογένη Λαέρτιου, που κυκλοφόρησε ευρέως σε χειρόγραφη μορφή. Επίσης, μετέφρασε τέσσερα βιβλία κατά των λαθών των Ελλήνων, του Μανουήλ Καλέκα, Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, ενός Δομινικανός μάγιστρου ( Ingolstadt, 1608), PG, CLII, col. 13-661, ένα έργο που μας διασώθηκε μόνο χάρη στη μετάφρασης του Τραβερσάρι.
Επίσης μετάφρασε πολλές ομολογίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου, γραπτά του αγιου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου (1436) [3] , την πραγματεία του Αγίου Βασιλείου για την παρθενία, 39 ομιλίες του Αγίου Εφραιμ του Σύρου και πολλά άλλα έργα των Πατέρων και συγγραφέων της ελληνικής εκκλησίας . Τα γράμματα και οι ώρες του Dom Mabillon του Αγίου Αμβρόσιου του Camaldoli δημοσιεύθηκαν στη Φλωρεντία το 1759. [2]
Πηγές
- Hodoeporicon, ημερολόγιο ενός ταξιδιού που επισκέπτεται τα μοναστήρια της Ιταλίας [4]
- Επιστολή, αλληλογραφία [4]
- μεταφράσεις του
- Παλλάδιο, Ζωή του Χρυσόστομου
- Ephraem Syrus, Δεκαεννέα Κηρύγματα του Ephraem Syrus
- Άγιος Βασίλειος, Με την Παναγία
- Ο Διογένης Laërtius, το Vitae philosophorum ( Ζωές και απόψεις επιφανών φιλόσοφων ) [5]
- Ψευδο-Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (1436)
Ορισμένα χειρόγραφα παραμένουν στη βιβλιοθήκη του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (May 2011)">παραπομπή απαιτείται</span> ]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Chisholm 1911.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Becket 1913.
- ↑ Στην έκδοση του 1498 των έργων αυτών, ο Jacques LeFèvre d'Étaples τους επαίνεσε ως "τα ιερά έργα του θεϊκού Διονύσιου Αρεοπαγίτη, αξίας και αριστείας που κανένας έπαινος με λόγια δεν μπορεί να ελπίζει στην ισότητα" (sacratissima opera tanta excellentie dignitate eminentia εν τω συνόψισε ο αριθμός της έκφρασης), Jacobus Faber Stapulensis piis lectoribus, Theologia Vivificans; cibus solidus, 1498. [1]
- ↑ 4,0 4,1 Δρένη, Αουγκούστα Θεοδόσια. Christian Schools and Scholars, Burns and Oates, 1881, σ. 602
- ↑ Διογένης Λαέρτιος