Αλμπερτίν-Ελιζαμπέτ Πατέρ

Αλμπερτίν-Ελιζαμπέτ Πατέρ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	30  Οκτωβρίου 1742 Ολλανδία
Θάνατος	24  Δεκεμβρίου 1805 Φονταινεμπλώ
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κατάσκοπος
Οικογένεια
Σύζυγος	Jean Louis Quentin de Richebourg
Αδέλφια	Evert Johan van Neukirchen genaamd Nyvenheim
Σχετικά πολυμέσα

H Αλμπερτίν-Ελιζαμπέτ Πατέρ (γαλλικά: Albertine-Elisabeth Pater) (1742-1817), ήταν Oλλανδή και Γαλλίδα αριστοκράτισσα και κατάσκοπος. Είναι γνωστή ως η μυστική ερωμένη του Λουδοβίκου ΙΕ’ της Γαλλίας το 1771.

Ήταν η κόρη του Ολλανδού βαρώνου Γιόχαν Γκίσμπερτ Βον Νιούκερτσεν ή Ναΐβενχαϊν (1705-1792) και της Μάργκριετ βαν Γουΐτζε (γεννήθηκε το 1714). Παντρεύτηκε τον πλούσιο Ολλανδό τραπεζίτη Ζερχάρντ Πάτερ το 1750, αλλά χώρισαν το 1763. Την ίδια περίοδο αποφάσισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι με το όνομα και τον τίτλο Βαρώνη της Νιούκερκ. Με το επίδομα και την κληρονομιά του συζύγου της, ο οποίος ίδρυσε ορυχεία διαμαντιών και οικισμούς σκλάβων στο Ολλανδικό Σουρινάμ, έγινε πολύ πλούσια.

Ήταν κάποτε η ερωμένη του υπουργού Ετιέν Φρανσουά ντε Σουαζέλ, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Εμμανουέλ-Αρμάντ ντε Ρισελιέ, Δούκα του Εκριγιόν για να καθαιρέσει την ερωμένη του βασιλιά Μαντάμ ντυ Μπαρί, οργανώνοντας μια μυστική σχέση μεταξύ του βασιλιά και της Πατέρ. Όμως δεν τους αρκούσε αυτό. Στη συνέχεια προσπάθησαν να συνάψουν έναν μυστικό μοργανατικό γάμο μεταξύ του Λουδοβίκου ΙΕ’ και της Αλμπερτίν-Ελιζαμπέτ Πατέρ. Τελικά το σχέδιο τους έγινε αντιληπτό, με αποτέλεσμα να αποτύχει, όπως τεκμηριώνεται μέσα από γράμματα εκείνης της εποχής.

Το 1779 παντρεύτηκε τον Λουί Καντάν ντε Ριζεβούρ, τον Μαρκήσιο του Σανσενέ και πατέρα του Λουί Ρενέ Καντέν ντε Ρισμπούρ ντε Σανσενέ. Μέσω της προσωπικής της φίλης Ντιάν ντε Πολινιάκ, έγινε μέλος του ιδιωτικού κύκλου της Μαρίας Αντουανέτας στο Μικρό Τριανόν. Ωστόσο, όταν ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση το 1789, αναγκάστηκε να μεταναστέψει στο εξωτερικό, αλλά το 1791 επέστρεψε στη Γαλλία.

Η Αλμπερτίν-Ελιζαμπέτ Πατέρ χρησιμοποίησε την προσωπική της περιουσία για να χρηματοδοτήσει το πολιτικό κόμμα των Ολλανδών πατριωτών. Συνεργάστηκε όμως και με τους βασιλικούς μετανάστες, που το είχαν σκάσει από τη Γαλλία. Η Πατέρ ενήργησε ως χρηματοδότης, πράκτορας και ως ενδιάμεσος κρίκος επικοινωνίας με τους δικούς τους ανθρώπους στη Γαλλία. Επιπρόσθετα, ενήργησε ως μεσολαβητής στην αλληλογραφία μεταξύ της Μαρίας Αντουανέτας και της Γιολάντ-Γκαμπριέλ ντε Πολινιάκ.

Συνελήφθη και φυλακίστηκε για αντεπαναστατική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της Τρομοκρατίας (Γαλλική Επανάσταση), αλλά αφέθηκε ελεύθερη μετά την πτώση του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου. Μετά την απελευθέρωση, επανέλαβε τη δραστηριότητά της ως πράκτορας και χρηματοδότης των εξόριστων Γάλλων της αριστοκρατίας, λαμβάνοντας πλέον τις εντολές της από τον Κάρολο Ι’. Εξορίστηκε με το σύζυγό της το 1803 κατηγορούμενοι για τη συμμετοχή τους στη συνωμοσία «Pichegru».