Αλμπέρ Λεμπρέν
.jpg)
.png)
Ο Αλμπέρ Φρανσουά Λεμπρέν (29 Αυγούστου 1871 - 6 Μαρτίου 1950) ήταν Γάλλος πολιτικός που υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Γαλλίας από το 1932 έως το 1940. Ήταν ο τελευταίος πρόεδρος της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας (1870-1940). Ήταν μέλος της κεντροδεξιάς Δημοκρατικής Συμμαχίας (ARD).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νεανικά Χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε σε μια αγροτική οικογένεια στο Mercy-le-Haut (Μερσί λε Ο) , στο γεωγραφικό διαμέρισμα Meurthe-et-Moselle (Μερτ ε Μοζέλ), παρακολουθούσε την Πολυτεχνική Σχολή και την Εθνική Ανώτατη Σχολή Μεταλλείων του Παρισιού αποφοιτώντας και από τις δύο στην κορυφή της τάξης του. Στη συνέχεια έγινε μηχανικός ορυχείων στη Βεζούλ και τη Νανσύ, αλλά εγκατέλειψε αυτό το επάγγελμα στην ηλικία των 29 ετών και στραφηκε προς την πολιτική
Πολιτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Ο Lebrun κέρδισε μια θέση στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 1900 ως μέλος του Αριστερού Κόμματος, αργότερα υπηρέτησε στο υπουργικό συμβούλιο ως Υπουργός των Αποικιών από το 1912 έως το 1914, το 1913 και Υπουργός για τις Απελευθερωμένες Περιοχές από το 1917 έως το 1919. Μπαίνοντας στην Δημοκρατική Συμμαχία, εκλέχθηκε στη Γαλλική Βουλή του Γερουσίας από το Meurthe-et-Moselle (Μερτ-ε-Μοζέλ) το 1920, και υπηρέτησε ως Αντιπρόεδρος της Βουλής από το 1925 έως το 1929. Ήταν πρόεδρος αυτού του σώματος από το 1931 έως το 1932.
Πρόεδρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λεμπρέν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Γαλλίας από το νεοεκλεγμένο Επιμελητήριο των Αντιπροσώπων μετά την δολοφονία του προέδρου Πολ Ντούμερ από τον Παβέλ Γκουργούλοφ στις 6 Μαΐου του 1932. Επανεκλεγμένος το 1939, κυρίως λόγω του ιστορικού του να φιλοξενεί όλες τις πολιτικές πλευρές, ασκούσε μικρή εξουσία ως πρόεδρος.
Τον Ιούνιο του 1940, με την στρατιωτική κατάρρευση της Γαλλίας, ο Λεμπρέν έγραψε «Η μάταιη φύση του αγώνα φάνηκε ξεκάθαρα. Πρέπει να μπει ένα τέλος.», εννοώντας πως δεν υπάρχει ελπίδα. Με το υπουργικό συμβούλιο να θέλει να ζητήσει μια εκεχειρία, στις 17 Ιουνίου του 1940, ο πρωθυπουργός Πωλ Ρεϊνώ παραιτήθηκε, συνιστώντας στον πρόεδρο Λεμπρέν να διορίσει τον Φιλίπ Πετέν στη θέση του, το οποίο έκανε εκείνη την ημέρα. Ο Βρετανός στρατηγός Έντουαρντ Σπέρς, ο οποίος ήταν παρόν με το γαλλικό υπουργικό συμβούλιο κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης έγραψε "είναι σαφές ότι ο πρόεδρος είχε αποφασίσει ότι η Γαλλία ήταν ελεύθερη από τις υποχρεώσεις της προς τη Βρετανία, και ήταν ελεύθερη να ζητήσει μια εκεχειρία [με τη Γερμανία] αν κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον της να το κάνει".
Στις 10 Ιουλίου 1940, ο Λεμπρέν υπέγραψε τον Συνταγματικό Νόμο της 10ης Ιουλίου 1940, τον οποίο η Εθνοσυνέλευση είχε ψηφίσει με 569 ψήφους υπέρ και 80 κατά, επιτρέποντας στον Πρωθυπουργό Φιλίπ Πετέν να θεσπίσει ένα νέο σύνταγμα. Την 11η Ιουλίου, ο Λεμπρέν αντικαταστάθηκε από τον Πετέν ως αρχηγός του κράτους.
Ο Λεμπρέν έφυγε στο Vizille (Isère) στις 15 Ιουλίου, αλλά συνελήφθη στις 27 Αυγούστου 1943, όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στην περιοχή. Στη συνέχεια στάλθηκε σε αιχμαλωσία στο Κάστρο Ιττερ στην Τυρόλ. Στις 10 Οκτωβρίου 1943 του επιτράπηκε να επιστρέψει στο Βίζιλ λόγω ασθένειας, αλλά παρέμεινε υπό συνεχή παρακολούθηση.
Στις 15 Αυγούστου 1944, ξεκίνησε η Επιχείρηση Dragoon. Μια εβδομάδα αργότερα, η Γκρενόμπλ, η Βίζιλ και άλλες πόλεις απελευθερώθηκαν. Ο Γερμανικός 19ος Στρατός αποσύρθηκε γρήγορα.
Στις 11 Οκτωβρίου 1944, ο Λεμπρέν συναντήθηκε με τον Charles de Gaulle (Σαρλ ντε Γκωλ) και αναγνώρισε την ηγεσία του στρατηγού. Ξεχνώντας βολικά τον νέο Συνταγματικό Νόμο που είχε θεσπίσει το 1940, ο Λεμπρέν ισχυρίστηκε ότι δεν είχε επίσημα παραιτηθεί από την προεδρία, επειδή η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης είχε αφήσει κανέναν να δεχτεί την παραίτησή του.Δεν είναι γνωστό αν ο ντε Γκωλ αποδέχτηκε αυτό το ψέμα.Κατά τη διάρκεια της δίκης του Πετ;eν μετά τον πόλεμο, «όλες οι διαθέσιμες διασημότητες της Τρίτης Δημοκρατίας κατέθεσαν, συμπεριλαμβανομένου του Λεμπρέν, όλοι προσπαθώντας να λευκάνουν τον εαυτό τους». Ο Λεμπρέν υποστήριξε ξανά ότι δεν είχε ποτέ επίσημα παραιτηθεί.Ο ντε Γκωλ δεν έκρυψε τη χαμηλή του άποψη για τον Λεμπρέν, γράφοντας στα απομνημονεύματά του:
«Ως αρχηγός κράτους του έλειπαν δύο πράγματα: δεν υπήρχε κράτος, και δεν ήταν αρχηγός.»
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λεμπρέν ήταν παντρεμένος με την Marguerite . Μαζί είχαν δύο παιδιά: έναν γιο, Jean, και μια κόρη, Marie.[2]
Αργότερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον πόλεμο, ο Λεμπρέν έζησε σε συνταξιοδότηση. Πέθανε από πνευμονία στο Παρίσι στις 6 Μαρτίου 1950 μετά από παρατεταμένη ασθένεια.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.legiondhonneur .fr /fr /actualites /les-insignes-de-lordre-de-lelephant-demmanuel-macron-deposes-au-musee /1774 /2. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. - ↑ Taylor, Edmund (11 May 1932). «France Gains A President And Loses A Premier». Chicago Tribune. http://archives.chicagotribune.com/1932/05/11/page/6/article/france-gains-a-president-and-loses-a-premier. Ανακτήθηκε στις 16 July 2017.
- ↑ «Albert Lebrun Taken by Death». Associated Press. 6 March 1950. https://news.google.com/newspapers?id=M5EpAAAAIBAJ&pg=6191,3090619&dq=albert+lebrun&hl=en. Ανακτήθηκε στις 15 March 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Albert Lebrun στο Wikimedia Commons