Αλεσάντρο Σάλβιο
| Αλεσάντρο Σάλβιο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1570 (περίπου) Μπανιόλι Ιρπίνο |
| Θάνατος | 1640 (περίπου) ή 1640[1] Μπανιόλι Ιρπίνο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκακιστής μη μυθοπλαστικός συγγραφέας |
Ο Αλεσάντρο Σάλβιο (ιταλικά: Alessandro Salvio, περ. 1570 – περ. 1640) ήταν Ιταλός σκακιστής από το Μπανιόλι Ιρπίνο της Καμπανίας στην Νότια Ιταλία, ο οποίος, ως ο ισχυρότερος παίκτης στον κόσμο, θεωρήθηκε ανεπίσημα παγκόσμιος πρωταθλητής γύρω στο 1600. Υπήρξε ο ιδρυτής της "Ιταλικής Ακαδημίας Σκακιού" στην Νάπολη.[2][3]
Σκακιστικά βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σάλβιο έγραψε αρκετά βιβλία για το σκάκι, όπως:
- Trattato dell'Inventione et Arte Liberale del Gioco Degli Scacchi (εκδόσεις Giovanni Battista Sottile)
- το οποίο δημοσιεύθηκε στη Νάπολη το 1604, και επανεκδόθηκε το 1634.
- La Scaccaide (εκδόσεις Lazzaro Scorriggio)
- το οποίο δημοσιεύθηκε στη Νάπολη το 1612 και επανεκδόθηκε το 1618 (χαμένο βιβλίο που είναι γνωστό από κάποια αποσπάσματα του Πιέτρο Καρρέρα).
- Il Puttino (εκδόσεις Giovanni Domenico Montanaro)
- το οποίο δημοσιεύθηκε στη Νάπολη το 1634 (η μυθιστορηματική ζωή του Πάολο Μπόι και του Τζιοβάνι Λεονάρντο ντα Κούτρι). Σύμφωνα με την αναφορά στην μετάφραση του Τζάκομπ Χένρυ Σάρατ, το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1604 και επανεκδόθηκε το 1634.[4]
- Il Gioco degli Scacchi del Dott (εκδόσεις Felice Mosca)
- το οποίο δημοσιεύθηκε στη Νάπολη το 1723 αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του (χαμένη σειρά που αποτελούταν από τέσσερα βιβλία).
Σκακιστική θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ||
| 8 |        | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| α | β | γ | δ | ε | ζ | η | θ | ||
Το όνομα του Σάλβιο δόθηκε σε διάφορα σκακιστικά ανοίγματα και βαριάντες του Αποδεκτού γκαμπί του βασιλιά (σε αλγεβρική σημειογραφία):
- Σάλβιο γκαμπί:
- 1.ε4 ε5 2.ζ4 ε:ζ 3.Ιζ3 η5 4.Αγ4 η4 5.Ιε5
- Σάλβιο-Κόχραν γκαμπί:
- 1.ε4 ε5 2.ζ4 ε:ζ 3.Ιζ3 η5 4.Αγ4 η4 5.Ιε5 Βθ4+ 6.Κζ1 ζ5
- Κιζερίτσκι γκαμπί, βαριάντα Σάλβιο-Πολέριο:
- 1.ε4 ε5 2.ζ4 ε:ζ 3.Ιζ3 η5 4.θ4 η4 5.Ιε5 Αε7
Είναι επίσης γνωστός και για τις σπουδές του στο καλλιτεχνικό σκάκι. Ένα παράδειγμα είναι στο διάγραμμα δεξιά που δείχνει ένα διάσημο πρόβλημα από το βιβλίο του Trattato dell'Inventione et Arte Liberale del Gioco Degli Scacchi. Τα λευκά βρίσκονται υπό την απειλή 1...Πε1+ 2.Ρζ2 η1=Β#, το πρόβλημα λύνεται με:
- 1.Πθ7+ Ρη3 2.Πε7!!
Παρατηρήστε ότι στη θέση αυτή όλες οι δυνατές κινήσεις του μαύρου πύργου στα τετράγωνα α8, β8, ..., θ8, μπλοκάρονται επιτυχώς από τον λευκό πύργο στα τετράγωνα α7, β7, ..., θ7.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ chessgames.com. www
.chessgames .com. - ↑ Hooper & Whyld (1992), σελ. 352.
- ↑ Murray (1913), σελ. 900.
- ↑ T. Boosey, επιμ. (1813). The Works of Damiano, Ruy-Lopez, and Salvio on the Game of Chess (στα Αγγλικά). Μτφρ. Jacob Henry Sarratt. Λονδίνο. Από το προτότυπο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hooper, David Vincent· Whyld, Kenneth (1992). The Oxford Companion to Chess (στα Αγγλικά) (2η έκδοση). Oxford University Press. ISBN 0-19-280049-3.
- Murray, H. J. R. (1913). A History of Chess (στα Αγγλικά). Oxford University Press. ISBN 0-19-827403-3.
|