Αλεξάντρ Βασίλιεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεξάντρ Βασίλιεφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Александр Александрович Васильев (Ρωσικά)
Γέννηση22 Σεπτεμβρίουιουλ. / 4  Οκτωβρίου 1867γρηγ.[1][2]
Αγία Πετρούπολη
Θάνατος30  Μαΐου 1953[1][2]
Ουάσινγκτον
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Σοβιετική Ρωσία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[3][4]
Γαλλικά
Αγγλικά
ΣπουδέςΣχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης (1887–1892)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός[5]
διδάσκων πανεπιστημίου
λεβαντινολόγος
αραβολόγος
βυζαντινολόγος
ΕργοδότηςThe First Saint-Petersburg Gymnasium (1892–1897)
αυτοκρατορικό πανεπιστήμιο του Ντόρπατ (1904–1912)
Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης
Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης (1912–1925)
Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών
Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον (1925–1938)
Kondakov Seminar (1935–1951)
Medieval Academy of America
Διεθνής Ένωση Βυζαντινών Σπουδών
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας (1924–1925)[2]
Οικογένεια
ΑδέλφιαVladimir Vasilyev
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςμετάλλιο Χάσκινς (1952)
Fellow of the Medieval Academy of America (1936)[6]

Ο Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Βασίλιεφ (ρωσικά: Алекса́ндр Алекса́ндрович Васи́льев‎‎, 4 Οκτωβρίου 1867 - 30 Μαΐου 1953) θεωρούνταν η υπέρτατη αυθεντία σχετικά με την βυζαντινή ιστορία και πολιτισμό στα μέσα του 20ού αιώνα. Το έργο του Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (History of the Byzantine Empire, 2 τόμοι, 1928) παραμένει μία από τους λίγες συνόψεις ολόκληρης της βυζαντινής ιστορίας, στο ίδιο επίπεδο με αυτές του Έντουαρντ Γκίμπον και Fyodor Uspensky.

Ο Βασίλιεφ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη. Σπούδασε κοντά σε έναν από τους πρώτους εξειδικευμένους βυζαντινολόγους, τον Βασίλι Βασιλιέφσκι, στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και αργότερα δίδαξε την αραβική γλώσσα. Μεταξύ 1897 και 1900 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1902 συνόδευσε τον Νικόλαο Μαρ στο ταξίδι του στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Πανεπιστήμιο του Τάρτου (1904-12), ο Βασίλιεφ συνέταξε και δημοσίευσε μια περίφημη μονογραφία, το Βυζάντιο και τους Άραβες (1907). Εργάστηκε επίσης στο Ρωσικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο που ιδρύθηκε από τον Fyodor Uspensky στην Κωνσταντινούπολη. Το 1912 μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης ως καθηγητής. Εκλέχτηκε στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών το 1919.

Το 1925, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Παρίσι, ο Βασίλιεφ πείστηκε από τον Μίκαελ Ροστόφτσεφ να μεταναστεύσει στη Δύση. Ο Ροστόφτσεφ ήταν μάλιστα αυτός που του εξασφάλισε μια θέση στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον[7]. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Βασιλίεφ μετακόμισε στο Dumbarton Oaks. Προς το τέλος της ζωής του εξελέγη Πρόεδρος του Ινστιτούτου Nikodim Kondakov στην Πράγα και της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Σπουδών.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Slavs in Greece (1898)
  • The Latin Sway in the Levant (1923)
  • History of the Byzantine Empire: Vol. 1: Constantine to the Crusades (1925 Russian; 1929 & many more English)
  • History of the Byzantine Empire: Vol. 2: From the Crusades to the Fall of the Empire (1935 & many more)
  • Byzantium and the Arabs, Vol. 1: Political relations between Byzantines and Arabs during the Amorian Dynasty (1900 Russian, 1935 and 1950 French, as Byzance et les Arabes, Tome I: La Dynastie d'Amorium (820–867))
  • Byzantium and the Arabs, Vol. 2: Political relations between Byzantines and Arabs during the Macedonian Dynasty (1900 Russian, 1935 and 1950/1968 French, as Byzance et les Arabes, Tome II: La dynastie macédonienne (867–959), in two parts)
  • The Goths in the Crimea (1936)
  • "The Opening Stages of the Anglo-Saxon Immigration to Byzantium in the Eleventh Century" in Seminarium Kondakovianum (1937)
  • The Russian attack on Constantinople in 860 (1946)
  • The 'Life' of St. Peter of Argos and its historical significance (1947)
  • The monument of Porphyrius in the Hippodrome at Constantinople (1948, 1967)
  • Imperial porphyry sarcophagi in Constantinople (1949)
  • "The Historical Significance Of the Mosaic of Saint Demetrius at Sassoferrato", Dumbarton Oaks Papers, 5 (1950) p. 29-39
  • Justin, the First: An Introduction to the Epoch of Justinian the Great (1950)
  • The second Russian attack on Constantinople (1951, 1967)
  • Hugh Capet Of France And Byzantium (1951)
  • The iconoclastic edict of the Caliph Yazid II, A. D. 721 (1956, 1967)
  • A survey of works on Byzantine history
  • The life of St. Theodore of Edessa
  • Medieval ideas of the end of the world: West and East
  • Prester John and Russia (1996, ed. W. F. Ryan)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]