Αλεξάνδρεια στην Ισσό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αλεξάνδρεια Καμβύσου)
Αυτό το λήμμα αφορά ελληνιστική πόλη. Για τη σύγχρονη πόλη στην Τουρκία, δείτε: Ισκεντερούν.
Πόλεις που ιδρύθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο

Συντεταγμένες: 36°58′17″N 36°16′50″E / 36.97139°N 36.28056°E / 36.97139; 36.28056

Η Αλεξάνδρεια κατά Ισσόν ή Αλεξάνδρεια στην Ισσό ή Αλεξάνδρεια Κιλικίας ή Αλεξάνδρεια ή Αλεξάνδρεια η μικρά ή Αλεξάνδρεια Κάβισσος ή Αλεξάνδρεια Καμβύσου ή Αλεξάνδρεια Καμβίωσα (λατινικά: Alexandria ad Issum, αγγλικά: Alexandria Scabiosa ή Alexandria Minor ή Alexandret(t)a ή Scanderona ή Aleksandria ze’ortha Qobiosa ή (al-)Iskandaruna) ήταν ελληνιστική πόλη στην Κιλικία.[1]

Ιδρύθηκε το 333 π.Χ. μετά την Μάχη της Ισσού και σήμερα βρίσκεται πολύ κοντά, σχεδόν ταυτίζεται με την σύγχρονη πόλη Αλεξανδρέττα ή Ισκεντερούν (αγγλικά: İskenderun, αραβικά: الإسكندرون) στην Επαρχία Χατάι στην Τουρκία.[2]

Η Αλεξάνδρεια στην Ισσό βρισκόταν στην περιοχή Κιλικία, προς τη μεσογειακή ακτή της Τουρκίας. Η ονομασία στα τουρκικά «Σκαντερούν» ή «Σκανταρούν» (αγγλικά: Scanderoon ή Scandaroon) από παραφθορά στο αρχαιότερο όνομα της πόλης που προέρχεται από το πρωτότυπο στα αρχαία ελληνικά (της αλεξανδρινής περιόδου) όνομα της Αλεξανδρέττας (αρχαία ελληνικά: Ἀλεξανδρέττα),[3] που σήμαινε «μικρή Αλεξάνδρεια».

Η πόλη ήταν χτισμένη σε λόφο. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλιζόταν ο έλεγχος προς τις Πύλες της Συρίας και η πόλη ήταν παράλληλα αφετηρία των δρόμων των καραβανιών προς τη Συρία.

Τοπογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο σημερινό Ισκεντερούν (αγγλικά: Ιskenderun) –ή Αλεξανδρέττα– εντοπίζεται η αρχαία Αλεξάνδρεια κατ’ Ισσόν,[4] γνωστή και ως Αλεξάνδρεια ή Αλεξάνδρεια η μικρά ή Αλεξάνδρεια Κάβισσος ή Αλεξάνδρεια Καμβύσου ή Αλεξάνδρεια Καμβίωσα (αγγλικά: Alexandria Scabiosa[5] ή Alexandria Minor, Alexandret(t)a, Scanderona, Aleksandria ze’ortha Qobiosa ή al- Iskandaruna).[6]

Το Ισκεντερούν βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο, στην ομώνυμη ακτή του Κόλπου του Ισκεντερούν, στους πρόποδες του βουνού με το όνομα Άμανος (όρος) (αρχαία ελληνικά: Ἁμανός, λατινικά: Amanus αγγλικά: Nur Mountains ή Amanos Mountains ή "Mountains of Holy Light", τουρκικά: Nur Dağları ή Gâvur Mountains).

Ιστορία πόλης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνιστική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αλεξάνδρεια κατ’ Ισσόν αναφέρεται από τους: Στράβωνα[7] και Κλαύδιος Πτολεμαίος στην Γεωγραφική Υφήγησις του 2ου μ.Χ. αιώνα ως νεόδμητη πόλη.[8]

  • Αν και η Αλεξανδρέττα (σήμερα Ισκεντερούν) διατηρεί το όνομα, κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι η απόλυτα ακριβής τοποθεσία της Αλεξάνδρεια κατά Ισσόν, αλλά ο οικισμός της αρχικής αλεξανδρινής πόλης τοποθετείται πάντως πολύ κοντά σε αυτήν.
  • Την πόλη σύμφωνα με την παράδοση ίδρυσε ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος το 333 π.Χ. για να αντικαταστήσει την πόλη Μυρίανδρος (αγγλικά: Myriandrus), ως το «κλειδί» για τις Πύλες της Συρίας, περίπου 37 χιλιόμετρα (23 μίλια) νότια από τη σκηνή της νίκης του στην Μάχη της Ισσού.[9]
  • Επίσης, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, ίσως να την ίδρυσε κάποιος διάδοχος του Αλέξανδρου, πιθανόν ο Σέλευκος Α΄ Νικάτωρ και να της έδωσε προς τιμήν το όνομά του. Πάντως οφείλει την προσωνυμία «κατ’ Ισσόν» στη γειτονική πόλη Ισσός.
  • Κατ’ άλλους, ερευνητές, πιθανόν να χτίστηκε ως φρούριο ή στρατόπεδο και όπως και στις άλλες πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια,[10] με παρόμοια χαρακτηριστικά (δηλαδή: ελληνιστικό φυλάκιο στην Ασία), που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος, εγκαταστάθηκαν βετεράνοι (συνταξιούχοι ή τραυματίες) του Μακεδονικού Στρατού.[11]
  • Ο Μέγας Αλέξανδρος στρατοπέδευσε στην Πεδιάδα Κιλικίας στην περιοχή που οικοδομήθηκε η Αλεξάνδρεια στην Ισσό, και γύρω από τον βραχώδη λόφο Εσεντέπη (αγγλικά: Esentepe) διέταξε να κατασκευαστεί η πόλη και να καθοριστεί με το όνομα "Αλεξάνδρεια". Την ίδρυσή της λοιπόν οφείλει στον Αλέξανδρο Γ΄, ή το πιθανότερο, στο Σέλευκο Α΄ Νικάτορα.
  • Μοναδική σίγουρη ένδειξη για την ίδρυσή της πόλης από τον Μέγα Αλέξανδρο αποτελεί το όνομά της, που απαντά για πρώτη φορά ενάμιση αιώνα μετά το θάνατο του στρατηλάτη.[12]
  • Η προσωνυμία «κατ’ Ισσόν» δόθηκε στην πόλη λόγω της γειτονικής πόλης Ισσός, που βρίσκεται τριάντα χιλιόμετρα (30Km) μακριά.
  • Σύμφωνα με τους καταλόγους που κατέγραψε ο Ιεροκλής συμπεριλαμβάνεται στις πόλεις της «Κιλικίας ΙΙ».[13]

Ρωμαϊκή περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη κατοικήθηκε καθ’ όλη την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο.[14]

  • Η πόλη αυτή ήταν χτισμένη κοντά σε μια παράλια κοιλάδα στο νοτιοανατολικό άκρο του Ισσικού κόλπου,[15] προκειμένου να διασφαλίζει τον έλεγχο της εισόδου στο πέρασμα Belen, που οδηγεί στη βόρεια Συρία. Η σημασία της τοποθεσίας σε σχέση με το πέρασμα προς την Συρία, η ευκολότερη προσέγγιση από το ανοιχτό έδαφος που προσέφερε η Επαρχία Χατάι οδήγησε μεταγενέστερα και τους Ρωμαίους σε αντιπαράθεση με την Περσία για τον έλεγχο αυτής της περιοχής κατά τη διάρκεια της εποχής της κυριαρχίας τους.
  • Η οικονομική βαρύτητα της πόλης προφανώς απέρρεε από το ότι διασφάλιζε τον έλεγχο των συριακών πυλών και ήταν αφετηρία των δρόμων των καραβανιών προς τη Μεσοποταμία. Το γεγονός ότι, αν και συμπεριλαμβάνεται στους ρωμαϊκούς οδικούς καταλόγους, η Αλεξάνδρεια κατ’ Ισσόν ουδέποτε διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο δικαιολογείται από την ίδρυση της Αντιόχεια (Αντιόχεια η επί Δάφνη ή Αντιόχεια επί Ορόντου, γνωστότερη ως Αντιόχεια η Μεγάλη ή απλά Αντιόχεια, σημερινή Αντάκυα, Antakya) και της Σελεύκεια Κιλικίας (Μοψουεστία ή Μόψου Εστία ή Σελεύκεια Πύραμος) για τον ίδιο σκοπό από τους πρώτους βασιλείς στη Δυναστεία των Σελευκιδών.
  • Οι εκ παραφθοράς επωνυμίες «Κάβισσος», «Scabiosa» ή «Καμβύσου» εν μέρει δικαιολογούνται από το ότι η Ισσός σύντομα μετονομάστηκε σε Νικόπολις, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον εμφανής ο συσχετισμός της Αλεξάνδρειας κατ’ Ισσόν με την Ισσό ή με τη Μάχη της Ισσού.

Βυζαντινή Περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 3ο αι. μ.Χ. (περί το 260 μ.Χ.) λεηλατήθηκε από τους Σασσανίδες Πέρσες, ενώ τον 7ο, 10ο και 11ο αιώνα περιήλθε στην κυριαρχία των Αράβων, των Βυζαντινών και των σταυροφόρων αντίστοιχα.

  • Τον 7ο αιώνα περιήλθε στην κυριαρχία των Αράβων, οι οποίοι την ονόμασαν, όπως αναφέρθηκε παραπάνω «Iskenderun».
  • Τον 9ο αιώνα την κατέλαβε ο χαλίφης Αλ Βατίκ (αγγλικά: Al Watiq), για να περιέλθει και πάλι στους Βυζαντινούς το 968.
  • Το 1097, τέλος, την κατέλαβαν οι σταυροφόροι της Α΄ Σταυροφορίας.
  • Η πόλη παρέμενε γνωστή ως Αλεξανδρέττα, αλλά κατά τη διάρκεια του ισλαμικού χαλιφάτου μετονομάστηκε αργότερα σε Αλ Ισκανταρούν (αγγλικά: al-Iskandarūn, αραβικά: الإسكندرون) και στη συνέχεια εκ νέου Αλεξανδρέττα μετά την οθωμανική κατάκτηση. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου και τα δύο ονόματα ήταν σε χρήση, ωστόσο, όπως συνέβη και με την ονομασία που είχε η Κωνσταντινούπολη η παλαιότερη ονομασία (αυτή της Αλεξανδρέττα), ήταν πιο συχνή, ακόμη και μεταξύ των μουσουλμάνων.

Σύγχρονη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα το Ισκεντερούν είναι ένα πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο και είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις στην Επαρχία Χατάι στην Τουρκία, παρόμοια σε μέγεθος με την επαρχιακή έδρα στην Αντιόχεια. Η πόλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Τουρκίας στη Μεσόγειο και ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο. Επίσης, έχει ενεργή σύγχρονη ζωή με καλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφετέριες κατά μήκος της ακτής μπροστά στη θάλασσα, και υπάρχει μεγάλη ποικιλία καταλυμάτων για τους επισκέπτες.

Αρχαιολογικά ευρήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχουν εντοπιστεί ελάχιστα ερείπια τοίχων από οικίες, κυρίως ερείπια της σύγχρονης πόλης στους πρόποδες του λόφου (τμήματα μωσαϊκού, δεξαμενές), δίπλα στο κοιμητήριο «Νοsairis».[16]

  • Σε απόσταση 6 χλμ. από το σημερινό Ισκεντερούν, εκεί όπου οι πρόποδες του όρους Άμανου φτάνουν στη θάλασσα, βρίσκεται η λεγόμενη «Πύλη του Ιωνά» (αγγλικά: Bab Yunus),[17] όπου λέγεται ότι το κήτος έβγαλε από το στόμα του και απέθεσε στο έδαφος τον προφήτη. Η πύλη αυτή είναι το υπόλειμμα μιας αψίδας θριάμβου η οποία κατασκευάστηκε κατά τους αυτοκρατορικούς ρωμαϊκούς χρόνους, ίσως την κατασκεύασε ο Σεπτίμιος Σεβήρος, μετά τη νίκη του επί του Πεσκένιου (λατινικά: Gaius Pescennius Niger Augustus, αγγλικά: C. Pescennius Niger) το 194 μ.Χ. Από τις μαρτυρίες των περιηγητών φαίνεται ότι η αψίδα σωζόταν μέχρι το 1774, οπότε καταστράφηκε. Ο ανατολικός κίονας καταστράφηκε πριν από το 1902, ενώ ο δυτικός σώζεται μέχρι σήμερα. Η αψίδα έφερε ένα τέθριππο (quadriga) και γι’ αυτό ονομαζόταν «κοδρίγαι». Ονομαζόταν επίσης «Πύλαι» (ή «Portella» στα ιταλικά). Για τα θαλάσσια ταξίδια ήταν στο εξής ένα οφθαλμοφανές σημείο αναφοράς. Στο κτίσμα αυτό αντιστοιχεί από την άλλη πλευρά του κόλπου ένα άλλο ρωμαϊκό τόξο, το «Καρανλή Καπί» (αγγλικά: Karanli Kapi), που έλεγχε την πρόσβαση στην κοιλάδα της Ισσού.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Στέφανος ο Βυζάντιος: 8/18. «Αλεξάνδρεια Κιλικίας: Ογδόη της Κιλικίας». (Αναφορά σε 18 πόλεις αναφερόμενες ως Αλεξάνδρεια). Έκδοση Λειψίας, σελ. 32, στιχ. 5.
  2. Γρηγόρης Ζώρζος, οικονομολόγος, «Τα Μεγάλα Έργα στην Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου», (μέρος του βιβλίου «Ναυτικό Μεγάλου Αλεξάνδρου»), στο περιοδικό «Στρατιωτική Επιθεώρηση», Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2005, - Γρηγόρης Ζώρζος 5/35. «Αλεξάνδρεια στην Ισσό: Το 333 π.Χ. ιδρύθηκε η Αλεξάνδρεια παρά την Ισσόν (πιθανόν η σημερινή Αλεξανδρέττα ή Iskenderun».(Αναφορά σε 35 πόλεις αναφερόμενες ως Αλεξάνδρεια). Πηγή: Γρηγόρης Ζώρζος, «Ναυτικό Μεγάλου Αλεξάνδρου», σελ. 144.[1][νεκρός σύνδεσμος].
  3. Sarah Shields, Fezzes in the River Oxford University Press, 2011.
  4. Αλεξάνδρεια κατ’ Ισσόν: Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις, Βιβλίο V, 14.2,• Σταδιασμός 476• Maricq, A., “Classica et Orientalia 5: Res Gestae Divi Saporis”, Syria 35 (1958) σελ. 295-360, ιδίως σελ. 311-313, 338, 340.
  5. Η επωνυμία αυτή απαντά στους λατινικούς οδικούς καταλόγους. Στην Tabula Peutingeriana η πόλη αναφέρεται ως “Alexandria catisson”.
  6. Καμβίωσα: Πασχάλιο Χρονικό 321. Κάβισσος: Ιερoκλ., Γεωγρ. 705.6. Καμβύσου: Μαλάλ. I. 297, 397.
  7. Στράβων. 14.21.676.
  8. Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις, Βιβλίο V, 14.2 - Γεωγραφία 5.14.2.
  9. Χολέβας Ιωάννης 5/21. «Η Αλεξάνδρεια στην Ισσό – Κιλικία: Οικοδομήθηκε το 333 π.Χ, μετά την νίκη στην Ισσό (σημ. σημερινή Αλεξανδρέττα στην Τουρκία απέναντι από την Κύπρο)». (Αναφορά σε 21 πόλεις αναφερόμενες ως Αλεξάνδρεια): Πηγή: Χολέβας Κ. Ιωάννης, «Τα Οικονομικά του Μεγάλου Αλεξάνδρου», σελ. 116-121. Εκδόσεις «Πελασγός», Αθήνα 1994.
  10. Νικόλαος Λωρέντης, «Λεξικόν των Αρχαίων Μυθολογικών, Ιστορικών και Γεωγραφικών Κυρίων Ονομάτων», Βιέννη Αυστρίας 1837, λήμμα για την «Αλεξάνδρεια», σελ. 29. [2].
  11. Jona Lendering 4/24. «Αλεξάνδρεια κοντά στην Ισσό: Πιθανώς να ήταν ένα μόνιμο φρούριο όπου οι βετεράνοι της μάχης της Ισσού να ξεκίνησαν εκεί μια νέα ζωή. Σήμερα είναι το Ισκεντερούν της Τουρκίας». (Αναφορά σε 24 πόλεις αναφερόμενες ως Αλεξάνδρεια). Πηγή: Το σχετικό άρθρο Jona Lendering από την ιστοσελίδα του Livius.org, «Alexander the Great: his towns» [3] Αρχειοθετήθηκε 2015-05-03 στο Wayback Machine.
  12. Από τη σύγχρονη έρευνα υποστηρίζεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ίδρυσε ο ίδιος πόλεις στη Μικρά Ασία: Getzel M. Cohen, "The Hellenistic Settlements in Europe, the Islands, and Asia Minor", (Berkeley - Los Angeles - Oxford 1995), σελ. 19, σημ. 9• Τscherikower, V., Die hellenistischen Stadtegrundungen von Alexander dem Grossen bis auf die Romerzeit (Leipzig 1927) σελ. 58-59• Grainger, J.D., The Cities of Seleukid Syria (Oxford 1990) σελ. 36-37• αντιπαράβαλε Tarn, W.W., Alexander the Great II:Sources and Studies 2 (Cambridge 1948) σελ. 237-238.
  13. George of Cyprus, Le synekdemos d'Hierokles et l'opuscule geographique de Georges de Chypre, Honigmann, E. (επιμ.) (Bruxelles 1939) σελ. 38 (705.1 - 705.2).
  14. Grainger, J.D., The Cities of Seleukid Syria (Oxford 1990) σελ. 36-37. Ο Grainger επισημαίνει ότι η πόλη δεν είχε στρατιωτική σημασία για τον Αλέξανδρο και ότι δεν μπορεί να ιδρύθηκε σε ανάμνηση της μάχης της Ισσού.
  15. Δόγας Ι. Μηνάς 22/24. «Αλεξάνδρεια κατά Ισσόν. Έκειτο στο μυχό του κόλπου της Ισσού. Αναφέρεται από τον Στράβωνα». (Αναφορά σε 24 πόλεις αναφερόμενες ως Αλεξάνδρεια): Δόγας Ι. Μηνάς, «Θησαυρός Μακεδόνων», Αθήνα 2008.Σελ. 112-115.
  16. Dussaud, R., Topographie historique de la Syrie Antique et Medievale (Paris 1927) σελ. 446 κ.ε.
  17. Ιωνάς 2.11.

Πηγές – αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτό το λήμμα βασίζεται ή περιλαμβάνει κείμενο από λήμμα της Encyclopædia Britannica του 1911 που αποτελεί κοινό κτήμα.