Αλεξάνδρα Πίστολκορς
| Αλεξάνδρα Πίστολκορς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1888 Αγία Πετρούπολη |
| Θάνατος | 1968 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Alexander Pistohlkors |
| Γονείς | Alexander Taneyev και Nadezhda Tolstaya |
| Αδέλφια | Άννα Βίρουμπόβα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλεξάνδρα Αλεξάντροβνα φον Πίστολκορς (το γένος Τανέγιεβα, 8 Νοεμβρίου 1888 - 25 Μαρτίου 1963) ήταν η μικρότερη κόρη του διακεκριμένου Ρώσου συνθέτη Αλεξάντερ Τανέγιεφ και της αδελφής της Άννα Βυρούμποβα. Ο σύζυγός της ήταν ο Αλεξάντερ Ερίκοβιτς φον Πίστολκορς, ο οποίος ήταν ο γιος του Μεγάλου Δούκα Παύλου Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας. [1] Όπως και η αδερφή της, η Αλεξάνδρα ήταν για ένα διάστημα οπαδός λάτρης του στάρετς Γκριγκόρι Ρασπούτιν.[2]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αλεξάνδρα Τανέεβα ήταν το τρίτο και μικρότερο παιδί του Αλεξάντερ Τανέγιεφ, Αρχικαγκελάριος της Αυτού Μεγαλειότητας και διακεκριμένος συνθέτης. Η μητέρα της, η κόμισσα Ναντέζα Τολστόι, ήταν απόγονος του στρατηγού πρίγκιπα Μιχάηλ Ιλλαριόνοβιτς Γκολένισεφ-Κουτούζοφ. Το ψευδώνυμο της Αλεξάνδρας ήταν Σάνα.
«Η Σάνα ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα με ένα μικρό πορσελάνινο πρόσωπο και παρήγαγε τη γοητευτική εντύπωση ενός κακομαθημένου και εγωκεντρικού παιδιού», θυμάται η τραγουδίστρια Αλεξάντρα Μπέλινγκ. [3]
Η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον Αλεξάντερ Πίστολκορς, έναν πρώην αξιωματικό της Λάιφ Γκαρντ, ο οποίος φημιζόταν για τη σκληρότητα του στην εξάλειψη της εξέγερσης μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1905. [4] Το ζευγάρι είχε τρεις κόρες: Τατιάνα, Όλγα και Αλεξάνδρα (γεννήθηκαν το 1910, το 1912 και το 1914). Η Μεγάλη Δούκισσα Τατιάνα Νικολάεβνα της Ρωσίας ήταν η νονά για την μεγαλύτερη κόρη, την Τατιάνα. Η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Νικολάεβνα της Ρωσίας ήταν η νονά της μεσαίας κόρης, της Όλγας.
Σχέση με το Ρασπούτιν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αλεξάνδρα και ο σύζυγός της εμφανίστηκαν σε ένα ευρέως κυκλοφορούμενο πορτρέτο του Ρασπούτιν με τους θαυμαστές του, το οποίο τραβήχτηκε στο διαμέρισμά του στην Αγία Πετρούπολη το 1914. Αρχικά, ο σταρέτς ήταν συχνά επισκέπτης των Πίστολκορς στο σπίτι τους και η Αλεξάνδρα γνώρισε τον Ρασπούτιν σε πολλούς από τους φίλους και τους συγγενείς της.[5] Αργότερα, επειδή η πεθερά της Αλεξάνδρας, η Όλγα, μισούσε τον Ρασπούτιν, το νεαρό ζευγάρι έπρεπε να συναντιέται με τον Ρασπούτιν στο σπίτι της αδερφής της Άννα, αν και η Αλεξάνδρα ήταν συχνός επισκέπτης στο διαμέρισμα του Ρασπούτιν χωρίς τον σύζυγό της. [6]
Η Αλεξάνδρα ήταν μία από τις πολλές γυναίκες της κοινωνίας που έγιναν οπαδοί του Ρασπούτιν. Του έστειλε επίσης τηλεγραφήματα, ζητώντας τις προσευχές ή τη βοήθειά του. Ο Ρασπούτιν έπεισε μερικές από τις γυναίκες οπαδούς του "ότι δεν πρέπει να ομολογήσουν την αμαρτία της μοιχείας, καθώς αυτό θα προκαλούσε σύγχυση στους εξομολογητές τους, οι οποίοι δεν θα το καταλάβαιναν." [7]
"Είμαι πολύ άρρωστος. Σας παρακαλώ να βοηθήσετε. Σάνα, "έγραψε η Αλεξάνδρα σε ένα τηλεγράφημα στον Ρασπούτιν το 1913. Σε ένα άλλο τηλεγράφημα, που στάλθηκε τον Απρίλιο του 1916, έγραψε ότι «ήταν απαίσια άρρωστη στην καρδιά» και «ζητάω βοήθεια». [8]
Η νύφη της Αλεξάνδρας, Μαριάν Πιστόλκορς, εμπλέκεται από ορισμένους ιστορικούς ως μία από τους συνωμότες στη δολοφονία του Ρασπούτιν τον Δεκέμβριο του 1916. [9]
Η ζωή μετά την επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανήσυχοι από την επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης, η Αλεξάνδρα και ο Αλέξανδρος Πιστοχλκόρ εγκατέλειψαν τη Ρωσία για το Ελσίνκι της Φινλανδίας το 1916. Η οικογένεια Πίστολκορς είχε κτήματα στη Βαλτική, μεταξύ των οποίων ένα κάστρο στη Λετονία, όπου ζούσαν μετά τη Ρωσική Επανάσταση. Η αδερφή της Αλεξάνδρας, Άννα Βύρουμποβα, μετακόμισε αργότερα στη Φινλανδία, όπου έγινε καλόγρια μετά την Επανάσταση.
Η κόρη τους, η Όλγα Ραμέλ (1912-2011), εγκαταστάθηκε αργότερα στη Σουηδία.[1] [10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 alexanderpalace.org. «Anna Vyrubova's family, a thread at the Alexander Palace.org discussion forum». alexanderpalace.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2006.
- ↑ Radzinsky, Edvard, The Rasputin File, Doubleday, 2000, pp. 246-247
- ↑ Radzinsky, p. 105
- ↑ Radzinsky, p. 218.
- ↑ Radzinsky, p. 209
- ↑ Rasputin, p. 267
- ↑ Radzinsky, p. 246
- ↑ Radzinsky, pp. 246-247
- ↑ Radzinsky, p. 476
- ↑ viken.cc. «Olga Ramel, född Pistolekors». viken.cc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2006.
