Αλαφροΐσκιωτος
Ο Αλαφροΐσκιωτος ήταν η πρώτη ποιητική συλλογή του Νεοέλληνα ποιητή Άγγελου Σικελιανού. Γράφτηκε το 1907 (το έτος που ο Παλαμάς εξέδωσε τον Δωδεκάλογο του Γύφτου[1]), αλλά εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1909 στην Αθήνα, σε πολυτελέστατη έκδοση.
Η συλλογή προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους φιλολογικούς κύκλους, αναγνωριζόμενη ως «έργο-σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων»[2][3]. Τεχνοτροπικώς, ο Αλαφροΐσκιωτος είναι γραμμένος σε ανισοσύλλαβο, ετερόμετρο στίχο, ενώ χαρακτηρίζεται από στροφική διαίρεση και σποραδική ομοιοκαταληξία[4] Λέγεται ότι γράφηκε μέσα σε μια μόνο εβδομάδα, σε μια όαση της δυτικής ερήμου κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Αίγυπτο. Πρόκειται για ένα μακρό ποίημα χωρίς αφηγηματική πλοκή, που αριθμεί 2.293 στίχους. Ο τίτλος είναι παρμένος από γνωστό στίχο του Διονύσιου Σολωμού στους Ελευθέρους Πολιορκημένους. Το περιεχόμενο αντιστοιχεί σε μια «λυρική αυτοβιογραφία», στην οποία παρουσιάζεται «η εφηβική και ευδαιμονική συμβίωση και συνταύτιση του ποιητή με τη φύση»[5]
Το ομώνυμο ποίημα περιλαμβάνει τα εξής μέρη:
- «Γυρισμός»
- «Η Χρυσόφρυδη»
- «Ο βαθύς Λόγος»
Η συλλογή περιλαμβάνει και το ποίημα «Ραψωδίες του Ιονίου», που γράφηκε το 1908 και έχει τα εξής 5 μέρη:
- «Ο γιαλός με τα γελάδια»
- «Γλαύκα»
- «Το διάβα του ελαιώνα»
- «Δείπνο»
- «Τύμβος»
Ο Αλαφροΐσκιωτος υπήρξε ο πρώτος μεγάλος σταθμός, οδηγητικός στο μεταγενέστερο έργο του ποιητή, ο οποίος είναι ήδη κάτοχος των εκφραστικών του μέσων, με ολοκληρωμένο λυρικό στίχο. Συνεπαρμένος από τον αισθησιασμό του και από την αγάπη του για την ελληνική φύση, εμφανίζεται σαν να είναι και ο ίδιος ένα κομμάτι του φυσικού κόσμου, εκφράζοντας το πάθος του να ταυτισθεί με αυτόν. Ο πλούσιος στίχος του Σικελιανού, ξεχειλίζει από λυρισμό και με τη δομική του ελευθερία υμνολογεί τον άνθρωπο και το ανθρώπινο σώμα ως μέρος και αυτό του φυσικού κόσμου.
Ο Αλαφροΐσκιωτος είναι αφιερωμένος από τον ποιητή «Στη Γλαύκη, πώχει της Αθηνάς τη σοφία και τα μάτια».
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Διατριβή: Ο ελεύθερος στίχος υπό το πρίσμα της σύγχρονης μετρικολογίας: τα πρώτα ελληνικά ελευθερόστιχα ποιήματα (1920-1940) - Κωδικός: 23160». thesis.ekt.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2017.
- ↑ Γαραντούδης, Ευριπίδης (2001). «Σικελιανός και Ντ' Αννούντσιο: Η ρυθμική επίδραση του Laus Vitae στον Αλαφροΐσκιωτο». Νέα Εστία (1740): 910-921. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-12-02. https://web.archive.org/web/20201202193724/http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=179010&code=7458. Ανακτήθηκε στις 5/7/2017.
- ↑ Γαραντούδης, Ευριπίδης (1993). «Ο ελευθερωμένος δεκαπεντασύλλαβος του Αλαφροΐσκιωτου». Παλίμψηστον (12): 205-222.
- ↑ Ρούσσου, Βαρβάρα (2007). Ο ελεύθερος στίχος υπό το πρίσμα της σύγχρονης μετρικολογίας: τα πρώτα ελληνικά ελευθερόστιχα ποιήματα (1920-1940). Αθήνα: αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή. σελ. 211. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2017.
- ↑ Πολίτης, Λ.: Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, 8η έκδοση, Αθήνα 1995, σελ. 236
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κατηφόρη, Δέσποινα: Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 3, σελ. 612