Αλέξιος Σλάβος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αλέξιος Σλάβος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Алексий Слав (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 13ος αιώνας |
| Τόπος ταφής | Μελένικο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Οίκος των Ασέν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δεσπότης |
Ο Αλέξιος Σλάβος, βουλγαρικά: Алексий Слав, (άκμασε 1208–28) ήταν Βούλγαρος ευγενής (Βογιάρος, bolyarin), μέλος του Οίκου των Aσέν, ανιψιός των τριών πρώτων αδελφών Aσέν. Ήταν αρχικά πιθανώς ο κυβερνήτης της επικράτειας της Ροδόπης της Β΄ Βουλγαρικής αυτοκρατορίας και στη συνέχεια ένας αυτοαποκαλούμενος ηγεμόνας σε αυτά τα εδάφη.
Αναφέρεται για πρώτη φορά ως ένας από τους ευγενείς, που αμφισβήτησαν την άνοδο του τσάρου Μπόριλ στον Βουλγαρικό θρόνο. Νυμφεύτηκε την κόρη του Ερρίκου της Φλάνδρας Λατίνου αυτοκράτορα τον Νοέμβριο του 1208, αφήνοντας το Βελίκο Τάρνοβο και γενόμενος από μόνος του ανεξάρτητος ηγεμόνας στο μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς της Ροδόπης. Ο Αλέξιος Σλάβος έγινε υποτελής του Ερρίκου μετά τη Βουλγαρική ήττα κοντά στο Πλόβντιβ. Ο Ερρίκος υποσχέθηκε να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες του για τον Βουλγαρικό θρόνο και απένειμε στον Αλέξιο Σλαβ τον τίτλο του δεσπότη.
Το 1211 πολέμησε εναντίον του Μπόριλ μαζί με το δεσποτάτο της Ηπείρου, επεκτείνοντας την επικράτεια τού κράτους του και κατέλαβε το φρούριο του Μελενίκου, όπου μετέφερε την πρωτεύουσά του από την Τσεπίνα το 1215 και έγινε ηγεμόνας. Στο Μελένικο, ο Αλέξιος Σλάβος είχε μία δική του βασιλική Αυλή· αυτή αποτελείτο από Βουλγάρους καθώς και Φράγκους (ως σεβαστός των Φράγκων αναφέρεται σε μία σύγχρονη επιγραφή). Ο δεσπότης Αλέξιος Σλάβος είναι επίσης γνωστό, ότι εξέδωσε καταστατικό δωρεάς φεουδαρχικής ιδιοκτησίας στην κοντινή μονή της Θεοτόκου Σπηλαιώτισσας το 1220. Σε αυτό το έγγραφο, ο Αλέξιος Σλάβος καλεί το μοναστήρι του τού δεσπότη και τσάρου, υπονοώντας την ισχύ του.
Το κράτος του έγινε και πάλι μέρος της Βουλγαρικής αυτοκρατορίας μετά τη μάχη της Κλοκότνιτσας στις 9 Μαρτίου 1230. Μετά τον Δεκέμβριο του 1228 το όνομά του δεν αναφέρεται πλέον στις ιστορικές πηγές. Μερικοί μελετητές τον συνδέουν με τον στόλνικ Σλαβ από μία μεταγενέστερη επιγραφή σε δακτυλίδι, που ανακαλύφθηκε στο Tάρνοβo, αλλά αυτή η ταύτιση είναι αναξιόπιστη, σύμφωνα με τον ιστορικό Iβάν Βοζίλοφ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλέξιος Σλάβος νυμφεύτηκε δύο φορές: πρώτα με μία άγνωστη, νόθη κόρη του Ερρίκου της Φλάνδρας Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια, μετά τον θάνατό της, με την κόρη ενός Πετραλίφα, κουνιάδου του Θεόδωρου Κομνηνού Δούκα ηγεμόνα της Ηπείρου (και μετά το 1225 αυτοκράτορα της Θεσσαλονίκης) (ίσως κόρη του σεβαστοκράτορας Ιωάννης Πετραλίφας). Οι πηγές δεν δίνουν πληροφορίες για κάποιον απόγονο.
Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Slav Point στην ακτή Oscar II στη γη του Graham, στην Ανταρκτική πήρε το όνομά του από τον Aλέξιο Σλαβ.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Бакалов, Георги· Милен Куманов (2003). «АЛЕКСИЙ СЛАВ (деспот Слав) (II половина на XII в.-след 1230)». Електронно издание "История на България" (στα Bulgarian). София: Труд, Сирма. ISBN 954528613X.
- Божилов, Иван (1994). Фамилията на Асеневци (1186–1460). Генеалогия и просопография (στα Bulgarian). София: Българска академия на науките. ISBN 954-430-264-6.