Αλέξιος Καβαλλάριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξιος Καβαλλάριος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ἀλέξιος Καβαλλάριος (Ελληνικά)
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΟρθόδοξη Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης

Ο Αλέξιος Καβαλλάριος (Ἀλέξιος Καβαλλάριος/Καβαλλάρης) ήταν Βυζαντινός αριστοκράτης, εξάδελφος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου (ηγεμόνα την περίοδο 1259–1282).

Συμμετείχε στις εκστρατείες στον Μοριά στις αρχές της δεκαετίας του 1260 και απήχθη από τον Γουλιέλμο Β' Βιλλεαρδουίνο μετά τη Μάχη του Μακρυπλαγίου (1263/1264). Πιθανώς απελευθέρωθηκε σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα, διότι το 1270 κατείχε το αξίωμα του επί της τραπέζης και του διοικητή της Θεσσαλονίκης. Μαζί με τον δεσπότη Ιωάννη Παλαιολόγο, ηγήθηκε του βυζαντινού στρατού εναντίον του Ιωάννη Α' Δούκα της Θεσσαλίας, αλλά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη Μάχη των Νέων Πατρών.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]