Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς
Αντρέα Ρίτσο (Andrea Riccio), Αριστοτέλης και Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς, ανάγλυφη απεικόνιση του 16ου αιώνα.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ἀλέξανδρος ὁ Ἀφροδισιεύς (Αρχαία Ελληνικά) και Τίτος Αὐρήλιος Ἀλέξανδρος (Αρχαία Ελληνικά)[1]
Γέννηση2ος αιώνας
Αφροδισιάδα
Θάνατος3ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος
Περίοδος ακμής2ος αιώνας[2] - 3ος αιώνας[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Εναρκτήρια παράγραφος της πραγματείας του Περί ειμαρμένης. Από ανώνυμη έκδοση που δημοσιεύτηκε το 1658.

Ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς υπήρξε Έλληνας περιπατητικός φιλόσοφος του 3ου αιώνα (τέλη 2ου- μέσα 3ου αι. μ.Χ. ). Γεννήθηκε στην Αφροδισιάδα της Καρίας, και από εκεί πήρε το επώνυμό του. Θεωρείται από τους πιο καλούς ερμηνευτές του Αριστοτέλη και του αποδίδεται ο τίτλος «ὁ ἐξηγητὴς» για την έκταση ή την υπεροχή του σχολιασμού του.[3]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διδάχτηκε φιλοσοφία από τον Ερμίνο, τον Αριστοκλή τον Μεσσήνιο, τον Σωσιγένη τον Περιπατητικό και πιθανώς τον Αριστοτέλη τον Μυτιληναίο. Ήτανε δε τόσο καλός μαθητής, που έγινε καλύτερος από όλους τους Αριστοτελικούς φιλοσόφους. Απόκτησε τόσο στοιχειώδη μόρφωση, που καταλάβαινε τις λέξεις του Αριστοτέλη με μεγάλη ακρίβεια, και χρησιμοποιούσε μόνο αυτές χωρίς να τις συγχέει με άλλες άλλων νεώτερων φιλοσόφων. Οι Έλληνες και οι Άραβες τον θαύμαζαν τόσο πολύ, που αντί για τον Αριστοτέλη, το όνομα του Αφροδισιέα επικαλούνταν ως μαρτυρία. Ακόμα και οι μεταγενέστεροι τον τιμούσαν πολύ, όπως φαίνεται από τον Πλωτίνο. Η μεγάλη πολυμάθεια τούτου του ανδρός τον κατέστησε καθηγητή, όχι στην Ρώμη, αλλά στην Αθήνα ,όπου δίδαξε αριστοτελική φιλοσοφία μεταξύ 191 και 211, αλλά και στην Αλεξάνδρεια. Τον κάλεσαν οι Καίσαρες Σεπτίμιος Σεβήρος και Καρακάλλας, προς τους οποίους έγραψε το ευχαριστήριο βιβλίο περί Ειμαρμένης. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι μετά τον θάνατο του Σεβήρου ζούσε ακόμα.

Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχόλια εις των Αναλυτικών προτέρων του Αριστοτέλους (Commentaria in Analytica priora Aristotelis), 1549.
Ένα διπλό ουράνιο τόξο και η «Σκοτεινή Ζώνη του Αλεξάνδρου», ο ορατός σκοτεινός χώρος στον ουρανό μεταξύ του κύριου (κάτω) και του δευτερεύοντος (επάνω) ουράνιου τόξου. Το οπτικό αυτό φαινόμενο, πρώτος το περιέγραψε ο Αλέξανδρος στην Αφροδισιάδα (Υπόμνημα εις το IV Βιβλίο των Μετεωρολογικών του Αριστοτέλους).
  • Περί Ειμαρμένης και του εφ ημίν
  • Υπόμνημα εις το πρώτον των Πρωτέρων Αναλυτικών του Αριστοτέλους
  • Υπόμνημα εις τα Η' των Τροπικών
  • Υπομνήματα ή υποσημειώσεις, εις τον περί σοφιστικών Ελέγχων
  • Υπόμνημα εις τα ΙΒ' βιβλία των μετά τα Φυσικά
  • Υπόμνημα εις το περί Αισθημάτων
  • Υπόμνημα εις το Δ' βιβλίον των μετεώρων
  • Περί κράσεως σωμάτων
  • Περί ψυχής βιβλία Β'
  • Φυσικών Σχολίων, βιβλ. Δ
  • Προβλημάσων Φυσικών και Ιατρικών, βιβλία Β'
  • Περί Πυρετών προς Απολλώνιον Ιατρόν
  • Υπόμνημα, ήτοι σχόλια εις τα τρία βιβλία της Ρητορικής του Αριστοτέλους

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Παπαδής, Δημήτρης: «Η ενότητα και η πολλότητα της ψυχής κατά Αριστοτέλη, Αλέξανδρο Αφροδισιέα και Θωμά Ακινάτη». Φιλοσοφία 15-16 (1985-86), 298-315

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]