Αλέξανδρος Αινιάν

Αλέξανδρος Αινιάν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1908; Πειραιάς
Θάνατος	1983; Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διευθυντής ορχήστρας; συνθέτης; συγγραφέας
	δεδομένα

Ο Αλέξανδρος Αινιάν ήταν Έλληνας μαέστρος, συνθέτης και συγγραφέας (Πειραιάς, 24 Δεκεμβρίου 1908 - Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 1983).

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος του στρατιωτικού Θρασύβουλου Δεδούση-Αινιάν από την Υπάτη και της Ελένης (αγνώστων άλλων στοιχείων).

Σπούδασε μουσική με τους Μάριο Βάρβογλη, Παναγιώτη Γλυκοφρύδη, Φιλοκτήτη Οικονομίδη, και αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο το 1929.

Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυσε την πρώτη παιδική χορωδία στον Πειραιά, το 1937, στην οποία συμμετείχαν ογδόντα παιδιά 7-14 ετών. Κατά την κατοχή μετέφερρε τη δραστηριότητά του στην Αθήνα, με την «Χορωδία Αινιάν», μια εικοσαμελή ομάδα παιδιών, και την κατοπινή «ορχήστρα πνευστών «Αινιάν Τζαζ», μέχρι το 1947. Το διάστημα 1947-1950 εργάζεται στο Παρίσι σαν ενορχηστρωτής σε μουσικό εκδοτικό οίκο. Από το 1953, με την «Εκκλησιαστική Χορωδία», εμφανίζεται επανειλημένα στο ραδιόφωνο, καθώς και με τη «Χορωδία Αινιάν» σε πολλές εκπομπές. Παράλληλα εργάσθηκε ως ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας στη ραδιοφωνία. Το 1959 προσκαλείται από το Δήμο Λαμιέων, όπου το 1960, ιδρύει τη «Δημοτική Χορωδία Λαμίας», καθώς και τη μοναδική στην Ελλάδα μουσική σχολή με οικοτροφείο και δωρεάν φοίτηση, για παιδιά φτωχών οικογενειών από όλη την Ελλάδα. Στις 20 Απριλίου 1964 εμφανίζεται με τη «Συμφωνική Ορχήστρα Πνευστών και Χορωδίας» του Δημοτικού Ωδείου Λαμίας στο Θέατρο Ακροπόλ. Λόγω αλλαγής της δημοτικής αρχής το 1964-1965, μεταφέρει τις δραστηριότητές του στον Πειραιά, όπου ιδρύει τη «Δημοτική Χορωδία Πειραιώς». Το σύνολο εμφανιζόταν ως ανεξάρτητος οργανισμός με πρωτοβουλία των μελών του ως «Αρμονία Αινιάν» (1966-1969). Υπήρξε διευθυντής του Ωδείου Ορφείον Αθηνών (1968-1969) και ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού οργανισμού «Αρμονία Αινιάν» και της νέας ομώνυμης μικτής χορωδίας (1977).

Στιγμιότυπα με τον Αινιάν ως μαέστρο σώζονται στην ταινία του Ορέστη Λάσκου «Μπετόβεν και μπουζούκι» (1965).

Το 2017 και 2018 το Χορωδιακό Εργαστήρι Λαμίας με μαέστρο το Θύμιο Τζοβανάκη οργάνωσε το 1ο και 2ο «Χορωδιακό φεστιβάλ Αλέξανδρος Αινιάν» στη Λαμία.

Το αρχείο του βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Μεγάρου «Λίλιαν Βουδούρη» από το 2014.

Σύστημα Αινιάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αινιάν ανέπτυξε ένα πρωτότυπο σύστημα διδασκαλίας της μουσικής, βασισμένο στην καλλιέργεια της μουσικότητας μέσα από την εμπειρία. Συχνά οι μαθητές του άλλαζαν ρόλους από τραγουδιστές σε μουσικοί. Η καθηγήτρια της μουσικής Λιλή Τσιτριμπίνη δίδαξε στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης επί χρόνια το σύστημα αυτό.

Στους μαθητές του συγκαταλέγονται οι Μηνάς Αλεξιάδης, Στέλλα Γαδέδη, Θεόδωρος Δημήτριεφ, Γιώργος Κακίτσης, Γιώργος Κοντογιώργος, Λευτέρης Μπινιάρης, Θύμιος Τζοβανάκης, Γιώργος Χουλιάρας, και πολλοί άλλοι.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ορχηστρικά: «Ελληνικός γάμος», Προσμονή το ηλιοβασίλεμα, Φούγκα και στρέτο, Ο τάφος του κλέφτη, Σερενάτα στη νύχτα κ.α.

Φωνητικά: Η δημιουργία του κόσμου (ορατόριο σε κείμενο του ιδίου, για υψίφωνο, χορωδία και ορχήοτρα πνευστών), Αηδόνι και παιδιά (για υψίφωνο, φλάουτο και παιδική ή γυναικεία χορωδία, ημιτελές), Κουράγιο (για υψίφωνο, χορωδία και ορχήστρα πνευστών.

Χορωδιακά (τα περισσότερα σε κείμενα του ιδίου): Πού πας (για τρίφωνη παιδική ή γυναικεία χορωδία), Οκτώ τραγούδια για μικτή χορωδία (Η καμπάνα, Η ηχώ, Η βεράντα, Το γατάκι, Συννεφιά, στα Σάλωνα, Η νεραντζούλα, Η Κασσιανή. Ακόμη τα χορωδιακά: Μαρία (για σόλο και ανδρική χορωδία), Να 'ξερες λύπη, Το ταξίδι, Το πεύκο, Το βράδυ, Το φθινόπωρο, Η σημαία, Η 25η Μαρτίου, Λείπεις εσύ, Έρημα δάση, Δειλινό μαϊστράλι, Ύμνος της χορωδίας, Σερενάτα, Ο ντιντής, Νυχτερινό, Χωρισμός, Κουαρτέτο σε παλιό στυλ (bouche fermée), Το τραγούδι της δουλειάς, Το παράπονο της Μαίρης, Η Μαριώ, Ύμνος στο Δία, Εσύ.

Εκκλησιαστικά: Θεία λειτουργία της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, Δοξολογία, Οκτώηχος, τέσσερα Αινείτε, τέσσερα Σε υμνούμεν, Εγκώμια της Μ. Εβδομάδος.

Σκηνική μουσική: Η Χάινελε πάει στην Παράδεισο, του Χάουπτμαν (1942).

Θεωρητικά: Θεωρία και σολφέζ, Τρίφωνη αρμονία, Τετράφωνη αρμονία, Φυσιολογία της μουσικής ποιότητος (1970, εκδόσεις Ελευθερουδάκη), Jazz: αρμονία και ενορχήστρωση.

Άλλα: Ο κ. Περίγελος (καθημερινές ιστορίες της ζωής σε σκωπτικό τόνο).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αλέκα Συμεωνίδου, Λεξικό Ελλήνων συνθετών (εκδόσεις Φίλιππος Νάκας)
Τάκης Καλογερόπουλος, Λεξικό της ελληνικής μουσικής (εκδόσεις Γιαλλέλη)