Ακροπόλ Παλάς
Συντεταγμένες: 37°59′19.7″N 23°43′49.1″E / 37.988806°N 23.730306°E
| Ακροπόλ Παλάς | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κτήριο |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Νουβό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°59′20″N 23°43′49″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αθηναίων |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1926 |
| Αρχιτέκτονας | Σωτήριος Μαγιάσης |
| Προστασία | διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Το Ακροπόλ Παλάς (γαλλικά: Acropole Palace) είναι πρώην ιστορικό ξενοδοχείο στην Αθήνα. Βρίσκεται επί της οδού Πατησίων, στη διασταύρωσή της με την οδό Αβέρωφ, απέναντι από το Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το κτίριο κτίστηκε την περίοδο 1926-1928 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Σωτήρη Μαγιάση και σε ρυθμό γαλλικού Αρ Νουβώ. Είναι ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αυτού του αρχιτεκτονικού ρεύματος στην Αθήνα.[1]
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ξενοδοχείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται κτισμένο το Ακροπόλ Παλάς, στη γωνία της οδού Πατησίων και την οδό Αβέρωφ, το αγόρασε το 1920 η οικογένεια Καραδόντη από τον λόγιο Ιωάννη Μπόταση. Η οικογένεια απευθύνθηκε αρχικά στον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Νικολούδη, αλλά δεν έμειναν ευχαριστημένοι με τα σχέδιά του και έτσι επέλεξαν τα σχέδια του Σωτήρη Μαγιάση, ο οποίος σχεδίασε ένα κτίριο σε ρυθμό Αρ Νουβώ και σχεδίασε επίσης και τα έπιπλα του κτιρίου.[2]
Το Ακροπόλ Παλάς ήταν το πρώτο ξενοδοχείο που κτίστηκε στην οδό Πατησίων και έγινε γνωστό τη δεκαετία του 1930 για τους αποκριάτικους χορούς και τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν του και για τον πολυτελή χαρακτήρα του.[2] Το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε το 1958 ώστε να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες τουριστικές ανάγκες της Αθήνας. Επίσης ανανεώθηκε και το εσωτερικό του, με έμφαση στην πολυτέλεια, με μεγάλους πολυέλαιους, βιτρό, χαλιά, έπιπλα από μαόνι και φερ φορζέ.[3]
Λόγω της θέσης του απέναντι από το Πολυτεχνείο το κτίριο χρησιμοποιήθηκε από το συνεργείο της ολλανδικής τηλεόρασης για τη διαμονή και από ένα από τα μπαλκόνια του κτιρίου κινηματογράφησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, συμπεριλαμβανομένης της επίθεσης με τανκ στην πόρτα του Πολυτεχνείου. Επίσης, καθώς η συντονιστική επιτροπή είχε πληροφορίες ότι άνθρωποι της ασφάλειας τραβούσαν φωτογραφίες τους εξεγερμένους, χρησιμοποίησαν καθρέπτες από το ξενοδοχείο ώστε με την αντανάκλαση του ήλιου να θαμπώσουν τις φωτογραφίες.[2]
Το κτίριο υπέστη ζημίες από τον σεισμό του 1981. Το ξενοδοχείο συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τη δεκαετία του 1980, όμως παρήκμασε και το 1989 πωλήθηκε σε ξενοδοχειακό όμιλο με έδρα τη Βιέννη και το 1996 αποκτήθηκε από ελληνική εταιρεία. Το κτίριο κρίθηκε διατηρητέο το 1991.[2]
Ιδιοκτησία του δημοσίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1999 πέρασε στην κατοχή του υπουργείου πολιτισμού, καθώς αγοράστηκε έναντι 4,58 δις δραχμών. Ένας εργολάβος έλαβε 1,8 δις δραχμές ώστε να ανακαινίσει το κτίριο σε 22 μήνες, κάτι που δε συνέβη. Ακολούθησε δικαστική διαμάχη η οποία έληξε το 2006 με το δημόσιο να αναδεικνύεται σε ιδιοκτήτη του ακινήτου. Το εγκαταλελειμμένο κτίριο υπήρξε θέμα λεηλασίας, καθώς οι πολυέλαιοί του αφαιρέθηκαν, ενώ το κτίριο απειλήθηκε από πυρκαγιές το 2009 και το 2012.[2]
Η αποκατάσταση του κτιρίου εντάχθηκε σε ΕΣΠΑ (2007-2013) το 2011[4] και ξεκίνησε το 2013. Το αρχικό κόστος εκτιμήθηκε σε 14 εκατομμύρια ευρώ αλλά ο ανάδοχος κατάφερε να το μειώσει σε 8,6 εκατομμύρια.[5] Η αποκατάσταση των προσόψεων ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2015.[6] Καθώς το έργο δεν ολοκληρώθηκε εγκαίρως πραγματοποιήθηκε δεύτερη δημοπρασία τον Δεκέμβριο του 2016 για εργασίες συνολικού ύψους περίπου 1 εκατομμυρίου ευρώ, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Φεβρουάριο του 2019. Τον Σεπτέμβριο του 2019 υπολείπονταν μερικές ακόμη εργασίες αποκατάστασης μικρής κλίμακας στο εσωτερικό του κτιρίου, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου πολιτισμού.[7]
Το κτίριο αρχικά είχε προταθεί να στεγάσει διοικητικές υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού, αλλά το 2014 εγκρίθηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων να χρησιμοποιηθεί για να στεγάσει μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, δράσεις σύγχρονου πολιτισμού, ψηφιακή βιβλιοθήκη, προβολές και διαλέξεις, ένα πλήρες πωλητήριο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠΑ) και ένα εστιατόριο στην ταράτσα.[5] Τον Ιούλιο του 2020 ψηφίστηκε στη Βουλή η δημιουργία του φορέα «Κέντρο Πολιτισμού και Δημιουργίας ΑΚΡΟΠΟΛ», ο οποίος θα στεγαστεί στο Ακροπόλ Παλάς για 20 χρόνια χωρίς αντάλλαγμα.[8]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο είναι κτισμένο σε ρυθμό Αρ Νουβώ. Έχει ύψος 34 μέτρα και διαθέτει δύο επίπεδα ισογείου, πέντε ορόφους με 107 δωμάτια και δύο ταράτσες τις οποίες περιβάλλει κιονοστοιχία. Τα δύο επίπεδα του ισογείου ενώνονται μεταξύ τους με μαρμάρινη σκάλα με μεταλλικό κιγκλίδωμα και κουπαστή από ξύλο. Το συνολικό εμβαδόν του κτιρίου είναι 6.500 τετραγωνικά μέτρα.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ξενοδοχείο "Acropole Palace"». Αρχαιολογία της Πόλης των Αθηνών. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Τζαναβάρα, Χαρά (10 Ιανουαρίου 2016). «Η λάμψη επέστρεψε στην Πατησίων». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Βατόπουλος, Νίκος (17 Ιανουαρίου 2016). «Ακροπόλ Παλάς, ένα ακόμη ιστορικό κτίριο χωρίς ψυχή». Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Το ιστορικό Acropole Palace πιο κοντά από ποτέ στην αναγέννησή του!». Η Καθημερινή. 12 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 Τουλάτου, Ίσμα Μ. (25 Ιουλίου 2014). «Επιτέλους, το «Ακροπόλ» μεταμορφώνεται». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Σαλτού, Εύη (14 Δεκεμβρίου 2015). «Aθήνα: Αποκαλύφθηκε το φρεσκοβαμμένο Acropole Palace». Τα Νέα. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ ««Ακροπόλ Παλάς»: Στην τελική ευθεία η ολοκλήρωση της αποκατάστασης». Η Ναυτεμπορική. 13 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Ζωή ξανά στο Αcropole Palace: στο κτίριο-κόσμημα της Πατησίων το Κέντρο Πολιτισμού και Δημιουργίας ΑΚΡΟΠΟΛ». Protagon.gr. 16 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2021.
