Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ
Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Catherine Henriette de Balzac d'Entragues (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1579[1] Ορλεάνη |
Θάνατος | 9 Φεβρουαρίου 1633[2][3][4] Παρίσι[5][6] |
Κατοικία | Château de Verneuil (1600–1633)[7] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[6] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αυλικός royal mistress[6] |
Οικογένεια | |
Σύντροφος | Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας |
Τέκνα | Henri de Bourbon, Duke of Verneuil Gabriela Angélica de Bourbon[9] |
Γονείς | François de Balzac, Seigneur d'Entragues[9] και Μαρί Τουσέτ |
Αδέλφια | Κάρολος του Ανγκουλέμ Marie-Charlotte de Balzac d’Entragues |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ (γαλλ. Catherine Henriette de Balzac d'Entragues, 1579-1633) ήταν ερωμένη του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Εριέττα γεννήθηκε το 1579. Πατέρας της ήταν ο Φραγκίσκος ντε Μπαλζάκ ντ΄Αντράγκ και μητέρα της η Μαρία Τουσσέ, άλλοτε ερωμένη του Καρόλου Θ'. Όταν ο Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας εκστράτευσε στη νότια Γαλλία με σκοπό να καταπνίξει μία τοπική εξέγερση, φιλοξενήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στην οικία του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας. Είχε μόλις πεθάνει η Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ την οποία παρ' ολίγον θα παντρευόταν. Μία από τις κόρες του οικοδεσπότη του ήταν και η εικοσάχρονη τότε Εριέττα. Τον κερδίζει η γοητεία της και έτσι αρχίζει να την φλερτάρει. Εκείνη του ζητά μεταξύ άλλων και μια γραπτή υπόσχεση γάμου. Ο μόνος όρος τον οποίο θέτει ο Ερρίκος είναι να του χαρίσει εντός έξη μηνών ένα άρρενα απόγονο. Για τον πατέρα της Εριέττας δεν ήταν παρά μια ευκαιρία για να κερδίσει την βασιλική εύνοια. Έτσι διαπραγματευόμενος με τον υπόψηφιο γαμπρό του ζητά διάφορα αξιώματα. Τελικά ο Ερρίκος εγκαθιστά την Εριέττα στο Μέγαρο Λαρσάν. Τέλη Δεκεμβρίου 1599 καθίσταται έγκυος[10].
Στις 3 Νοεμβρίου 1601 γεννά ένα αγοράκι, τον Ερρίκο των Βουρβόνων, δούκα του Βερνέιγ. Η Εριέττα αξιώνει πως αυτή είναι η νόμιμη σύζυγος του Ερρίκου αφού εκπλήρωσε την βασική της υπόσχεση που ήταν η απόκτηση άρρενα απογόνου. Ο Ερρίκος νομιμοποιεί τον μικρό Έρρίκο. Η μητέρα του για να εξασφαλίσει τον γιο της, μια και θεωρεί πως εκπλήρωσε την βασική της υπόσχεση να χαρίσει στον βασιλιά της Γαλλίας έναν άρρενα απόγονο, ζητά να του δοθεί η διοίκηση της Νορμανδίας, του Ανζού, της Ορλεάνης και των πόλεων της περιοχής του Λίγηρος.[11]
Τον Μάιο του 1604 καταγγέλλεται και αποκαλύπτεται στον Ερρίκο Δ' από τον βασιλιά της Αγγλίας μία συνωμοσία που σχεδίαζαν σε βάρος του και σε αυτή συνεργαζόταν πρόσωπα από τον Ισπανικό θρόνο. Μεταξύ των συνομοτών συγκατελεγόταν και ο πατέρας της Εριέττας, ο οποίος μετά από ανακρίσεις καταδικάζεται σε αποκεφαλισμό. Η ίδια κλείνεται σε μοναστήρι ως ύποπτη αφού έχει βρεθεί επιστολή που την ενοχοποιεί. Τελικά ο Ερρίκος δίνει χάρη στον πατέρα της και στην ίδια.[11]
Μετά τη δολοφονία του Ερρίκου, η Εριέττα θα είναι ένα από τα πρόσωπα που ενοχοποιήθηκαν και ανακρίθηκε, αλλά ήταν η Μαρία των Μεδίκων η οποία παρενέβη για να μη καταδικασθεί. Στην τελευταία περίοδο της ζωής της ασχολήθηκε με έργα αποκλειστικώς θρησκευτικά ιδρύοντας το Μοναστήρι του Τάγματος των Γαλάζιων Παρθένων. Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1633[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12085987p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p22016.htm#i220154. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ GeneaStar. debalzacdenh.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Venedikt Miakotin: «Вернёль, маркиза» (Ρωσικά)
- ↑ www
.verneuil-en-halatte .fr /les-vestiges-du-chateau-royal-henri-iv /. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12085987p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 9,0 9,1 9,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Jean Portefaix, «Εριέττα ντ' Αντράγκ. Η επίσημη ευνοουμένη του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.74 (Αύγουστος 1974), σελ.47
- ↑ 11,0 11,1 Jean Portefaix, «Εριέττα ντ' Αντράγκ. Η επίσημη ευνοουμένη του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.74 (Αύγουστος 1974), σελ.50
- ↑ Jean Portefaix, «Εριέττα ντ' Αντράγκ. Η επίσημη ευνοουμένη του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.74 (Αύγουστος 1974), σελ.51
Πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Jean Portefaix, «Εριέττα ντ' Αντράγκ. Η επίσημη ευνοουμένη του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ'»,Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.74 (Αύγουστος 1974), σελ.44-51
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Catherine Henriette de Balzac d'Entragues στο Wikimedia Commons