Αθηνά Κακούρη
| Αθηνά Κακούρη | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αθηνά Κακούρη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1928[1] Πάτρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος μεταφράστρια |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σοφία Δροσοπούλου |
Η Αθηνά Κακούρη (1928) είναι Ελληνίδα συγγραφέας, κυρίως ιστορικών μυθιστορημάτων και αστυνομικών διηγημάτων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα και ήταν κόρη του Χαρίλαου Κακούρη, ναυτιλιακού πράκτορα με καταγωγή από τα Ποριαράτα Κεφαλλονιάς[2]. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε σε ναυτικά πρακτορεία στην Πάτρα και στην Αθήνα, στο περιοδικό Ταχυδρόμος, έγραψε ραδιοφωνικές σειρές και μετέφρασε ξένη λογοτεχνία και ιστορία. Αργότερα έζησε στη Βιέννη, όπου και μελέτησε νεότερη ιστορία. Σε όλη της τη ζωή, έχει ασχοληθεί με τα κοινά, υπηρέτησε ως Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του Ερυθρού Σταυρού Πατρών, ως ιδρυτικό μέλος του Τμήματος Αιμοδοσίας Πατρών, ως στέλεχος του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών και αργότερα ως μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών και εταίρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας. Σύζυγός της υπήρξε ο αρχαιολόγος και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Σπύρος Ιακωβίδης.
Η συγγραφική της καριέρα άρχισε το 1950, όταν δημοσίευσε μία σειρά χρονογραφημάτων από ένα ταξίδι της στη Μέση Ανατολή στην εφημερίδα Ο Νεολόγος των Πατρών. Το 1952 η Κακούρη μετέφρασε το αμερικάνικο διήγημα Ο διάβολος και ο Ντάνιελ Ουέμπστερ του Στέφεν Βίνσεντ Μπένετ που μετέπειτα δημοσιεύτηκε σε σχετικό τόμο (Ίκαρος, 1953). Αυτή η μετάφραση βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, άρχισε να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα στο περιοδικό Ταχυδρόμος. Πολλά από αυτά τα διηγήματα βρίσκονται στην συλλογή Αλάτι στα φιστίκια. Συγχρόνως συνεργαζόταν με τους εκδοτικούς οίκους Πάπυρος και Πεχλιβανίδης σε μεταφράσεις αγγλικών και γαλλικών μυθιστορημάτων και ιστορικών συγγραμμάτων.
Άρχισε να γράφει ιστορικά μυθιστορήματα στο τέλος της δεκαετίας του 1970, όταν της το πρότεινε ο συγγραφέας Άλκης Αγγέλου[3]. Τα πιο γνωστά της ιστορικά μυθιστορήματα είναι τα Πριμαρόλια (τα οποία κερδίσανε το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου το 1999), και η Θέκλη, η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Πεζογραφίας του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών 2005[4] και με το Βραβείο της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας (ΔΕΠΑΠ).
Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βιέννη, όπου μελέτησε Νεότερη Ιστορία. Στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα. Ενώ, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις δημοσίευσε στην εφημερίδα "Νεολόγος" στην γενέτειρά της.
Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για τα αστυνομικά διηγήματα:
Η Αθηνά Κακούρη, θεωρείται από τους πρωτοπόρους της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.
- Τα αστυνομικά της Αθηνάς Κακούρη, ωραία σελιδοποιημένα και εικονογραφημένα από τον Μποστ, πρόσφεραν στον αναγνώστη αυτό που δηλώνει και η συγγραφέας τους, ότι επεδίωκε δηλαδή τη διασκέδαση. Η ματιά είναι παρατηρητική, το γράψιμο ανάλαφρο, οι διάλογοι ζωηροί και με την καλή δόση χιούμορ, τα διηγήματα εκείνα διαβάζονται και σήμερα με απόλαυση, ενώ ταυτοχρόνως παρουσιάζουν μία εικόνα της μεταπολεμικής, αστικής ζωής.[5]
Για τη Σπορά του Ανέμου:
- Στηριγμένη σε ευρύ γνωστικό οπλισμό και έχοντας συμβουλευτεί σημαντικότατα βοηθήματα, ανασυνθέτει μυθιστορηματικά τη δύσκολη και λιγότερο γνωστή από άλλες εποχή της νεώτερης ιστορίας μας, τα προεπαναστατικά χρόνια στο γύρισμα του 18ου προς τον 19ο αιώνα (...) Πέρα από την αναμφισβήτητη ικανότητα της συγγραφέως, το μυθιστόρημα διαθέτει και ένα άλλο προτέρημα: δεν ωραιοποιεί ούτε εκθειάζει πρόσωπα και καταστάσεις, δεν κάνει παραχωρήσεις σε εύκολους και ανώφελους πατριωτισμούς[6].
Για το Ξιφίρ Φαλέρ:
- ...μας μεταφέρει στην Αθήνα των αρχών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, για να ανασυνθέσει με έναν τόνο ευθυμογραφικό τα ήθη, τις εικόνες, τα πάθη, αλλά και τα παιχνίδια επιβολής που παίζονταν μεταξύ των πρακτόρων, των κατασκόπων και των άλλων ανθώπων της διαπλοκής, στο παρασκήνιο ή στο προσκήνιο των ιστορικών γεγονότων[7]
Όσον αφορά το ιστορικό της έργο έχει δεχθεί αρνητικές κριτικές ενώ έχει κατηγορηθεί για ανεπαρκή γνώση της ακαδημαϊκής ιστοριογραφίας, αν και η συγγραφέας έχει επισημάνει ότι δεν γράφει με την ιδιότητα της ιστορικού. [8][9]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχουν εκδοθεί τα εξής βιβλία της:
- Τα 218 Ονόματα. Αστυνομικά διηγήματα, Αθήνα 1963
- Ο Δραπέτης της Αυλώνας. Ιστορικό μυθιστόρημα, Αθηνά, Κιβωτός, 1970
- Ο Κυνηγός Φαντασμάτων. Αστυνομικό μυθιστόρημα, Αθήνα, Πλειάς 1973, και Αθήνα, Εστία 2007, ISBN 960-05-1311-2
- Αλάτι στα φιστίκια και άλλα αστυνομικά διηγήματα'. Αθήνα, Ερμής 1974
- Της τύχης το Μαχαίρι. Ιστορικό μυθιστόρημα, Αθήνα, Ερμής 2000, ISBN 9600509107
- Με τα φτερά του "Μαρίκα". Ιστορικό μυθιστόρημα, Αθήνα, Κέδρος 1993, ISBN 9600408009
- Η Σπορά του Ανέμου. Ιστορικό μυθιστόρημα, Αθήνα, Εστία 1994, ISBN 9600505436
- Αύριο. Μυθιστόρημα, Αθήνα, Εστία 1995, ISBN 9600506655
- Πριμαρόλια. Ιστορικό μυθιστόρημα, Αθήνα, Εστία, 1998, ISBN 9600508224
- Έγκλημα της μόδας. Αστυνομικά διηγήματα, Αθήνα, Εστία 2000, ISBN 9600509115
- Η Κομμένη Κεφαλή. Αστυνομικά διηγήματα, Αθήνα, Εστία 2001, ISBN 9600509830
- Οι Κήποι του Διαβόλου, Αστυνομικά διηγήματα, Αθήνα, Εστία 2001, ISBN 9600509878
- Ο Χαρταετός. Μυθιστόρημα, Αθήνα, Εστία 2004, ISBN 9600510180
- Θέκλη. Μυθιστόρημα, Αθήνα, Εστία 2005, ISBN 9600511985
- Ξιφίρ Φαλέρ. Μυθιστόρημα, Αθήνα, Καστανιώτης 2009
- Με τα χέρια σταυρωμένα. Εκδοσεις Πατάκη, Σειρά: Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, 2010, ISBN 978-960-16-3619-1
Έχει συνεισφέρει αστυνομικά διηγήματα στις εξής συλλογές:
- Ελληνικά Εγκλήματα, Δέκα αστυνομικές ιστορίες, Αθήνα, Καστανιώτης, 2007, ISBN 978-960-03-4465-3
- Ελληνικά εγκλήματα 2, Δεκατρείς αστυνομικές ιστορίες, Αθήνα, Καστανιώτης, 2008, ISBN 978-960-03-4732-6
- Ελληνικά εγκλήματα 3, Δεκατρείς αστυνομικές ιστορίες, Αθήνα, Καστανιώτης, 2009, ISBN 978-960-03-4942-9
- Ελληνικά εγκλήματα 4, Δεκαεννέα αστυνομικές ιστορίες, Αθήνα, Καστανιώτης, 2011, ISBN 978-960-03-5317-4
Έχει συνεισφέρει δοκίμιο στην εξής συλλογή:
- Συγγραφικές εμμονές, Αθήνα, Καστανιώτης, 2007, ISBN 978-960-03-4468-4.
Μεταφράσεις:
- Ντίκενς, Το μυστήριο του Έντγουιν Ντρουντ, Αθήνα, Εστία, 2008, (βραβείο Μετάφρασης Βρετανικής Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ) ISBN 978-960-05-1374-5
Σε συνεργασία με Μαρία-Ειρήνη
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 LIBRIS. 26 Μαρτίου 2018. libris
.kb .se /katalogisering /nl038v164kjn5cr. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εφημερίδα Εληά, 29 Σεπτεμβρίου 1934.
- ↑ «Είναι κουτό να μην αγαπούμε την ιστορία μας...» Αρχειοθετήθηκε 2012-04-30 στο Wayback Machine., συνέντευξη της Αθηνάς Κακούρη στη Μαἰρη Παπαγιαννίδου, Το Βημα, 25 Αυγούστου 2002, ανακτήθηκε την 1 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ Τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών Αρχειοθετήθηκε 2006-01-17 στο Wayback Machine., Η Ναυτεμπορική, 29 Δεκεμβρίου 2005, ανακτήθηκε την 1 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ Περιοδικό Προθήκη, Μάρτιος 2003.
- ↑ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Τα Νέα, 25-10-1994.
- ↑ Νάντια Γιαννούλη, Metropolis, 18-3-2009.
- ↑ Βασίλης Κρεμμυδάς, Η ελληνική επανάσταση του 1821, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2016, σελ. 22
- ↑ Σπύρος Κακουριώτης, Δύο βήτα: Ένα κεφαλαίο κι ένα μικρό (του Σπύρου Κακουριώτη), από την ιστοσελίδα oanagnostis.gr
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης 2001.
- Η Αθηνά Κακούρη μιλάει για τον Χαρταετό, στην εφημερίδα το Βήμα.
- Η Αθηνά Κακούρη μιλάει για τη Θέκλη, video, Ηριδανός.
|