Αθανάσιος Σίσυφος
| Αθανάσιος Σίσυφος | |
|---|---|
 Ο Αθανάσιος Σίσυφος στο ρόλο του Πυλάδη, στον Ορέστη του Αλφιέρι | |
| Γέννηση | 1824 Αθήνα |
| Θάνατος | 1891 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
Ο Αθανάσιος Σίσυφος (Πλάκα 1824[1] - Μάιος 1891) υπήρξε ένας από τους πρώτους επαγγελματίες ηθοποιούς του νεοελληνικού θεάτρου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Πλάκα, όταν ακόμα ήταν τουρκοκρατούμενη. Σύμφωνα με τον ιστορικό θεάτρου Νικόλαο Λάσκαρη, στην πρώτη του εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι το 1844 ξυλοκοπήθηκε άγρια απο τον πατέρα του γιατί έπαιζε έναν Τούρκο στρατιώτη σε ένα ηρωικό δράμα. Το 1848 ο Σίσυφος εμφανίστηκε σε έναν θίασο που είχε πρόχειρα συγκροτηθεί, και που έδινε σποραδικά παραστάσεις στο θέατρο Μπούκουρα μέχρι το 1854, με θιασάρχη τον Λεωνίδα Καπέλλα. Το 1854 όμως ο θίασος χάνει και τις δυο γυναίκες ηθοποιούς του (εγκατέλειψαν τη σκηνή για να παντρευτούν) και έτσι διαλύεται.
Το 1852 δημιούργησε μαζί με τον άλλο φημισμένο ηθοποιό της εποχής, τον Παντελή Σούτσα τον δικό τους θίασο, και άρχισαν να δίνουν παραστάσεις την πρώτη θεατρική περίοδο στο θέατρο Μπούκουρα, τη δεύτερη θεατρική περίοδο στη Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον Δημοσθένη Αλεξιάδη, και την Πιπίνα Βονασέρα.
Το 1857 όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος συστηματικός επαγγελματικός θίασος με πρωτοβουλία του Γρηγόριου Καμπούρογλου, ο Σίσυφος έλαβε μέρος σε αυτόν. Η πρώτη παράσταση του θιάσου δόθηκε στις 27 /09/ 1857, στο Θέατρο Μπούκουρα, με το έργο «Λουίζα Μίλλερ» του Σίλλερ. Το εγχείρημα σταμάτησε ύστερα από μερικούς μήνες, ελλείψει θεατών.
Προς το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να παίζει, συνεργαζόμενος με όλους τους ηθοποιούς της εποχής του, σε διάφορα - βραχύβια, συνήθως- σχήματα, περιοδεύοντας στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όπου υπήρχε ελληνική παροικία. Το 1872 αποσύρθηκε από το θέατρο, σχεδόν τυφλός από καταρράκτη.
Ωστόσο το βράδυ της 11ης Αυγούστου 1877, θα επιστρέψει για μία και μόνη παράσταση, στο θερινό θέατρο Απόλλων στην Αθήνα, όπου έπαιξε τον τυφλό ραψωδό στο έργο Μαρία Δοξαπατρή του Δημήτριου Βερναρδάκη. Όλη η Αθήνα είχε μαζευτεί στην παράσταση για να τον τιμήσει.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εφημερίδα "Το Ελληνικόν Θέατρο", φύλλο της 1ης Γενάρη 1926