Αθανάσιος Πετιμεζάς
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αθανάσιος Πετιμεζάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1767 Κάτω Λουσοί Αχαΐας |
| Θάνατος | 1804 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γκολφίνος Πετιμεζάς Νικόλαος Πετιμεζάς Βασίλειος Αθ. Πετιμεζάς |
| Γονείς | Αντώνιος Πετιμεζάς[1] |
Ο Αθανάσιος Πετιμεζάς (1767-1804) ήταν αρματολός και αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν μέλος της οικογένειας Πετιμεζά, η οποία καταγόταν από τα Σουδενά των Καλαβρύτων. Σε ηλικία 10 ετών συνελήφθη από τους Τούρκους και απήχθη στη Σμύρνη. Έξι χρόνια μετά κατάφερε να δραπετεύσει και να επιβιβασθεί σε πλοίο για να επιστρέψει στη Πελοπόννησο, αλλά κατά τη διάρκεια του πλου το πλοίο κυριεύθηκε από πειρατές και ο Αθανάσιος πουλήθηκε ως δούλος στη Λιβύη. Εκεί, διακρινόμενος στο ρεσάλτο, κατάφερε να ελευθερωθεί και επιβιβαζόμενος σε πλοίο να επιστρέψει στη πατρίδα του. Όταν έφθασε στα Καλάβρυτα, άρχισε αμέσως να καταρτίζει εθελοντικά ένοπλα σώματα κλεφτών, με τα οποία τρομοκρατούσε τους Τούρκους της περιοχής, όπου και τους εξανάγκασε να του παραχωρήσουν το «αρματολίκι» Καλαβρύτων - Βοστίτσης. Αργότερα όμως οι Τούρκοι, για να τον εξοντώσουν, προσεταιρίσθηκαν τους Αλβανούς του Λάλα και τον κύκλωσαν στο «μετερίζι» του. Από τη σύγκρουση όμως εκείνη ο Αθανάσιος κατάφερε να βγει νικητής και να επιβληθεί στους Αλβανούς. Έτσι πλέον αναγνωρίσθηκε αρχηγός της κλεφτουριάς των Καλαβρύτων, διατηρώντας συνεχή συνεργασία με τον Ζαχαριά και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Οι Τούρκοι, επωφελούμενοι κάποτε της απουσίας του Αθανάσιου Πετμεζά στη Μάνη και αφού συνεννοήθηκαν με τον πολιτικό του αντίπαλο πρόκριτο Χαραλάμπη, επιτέθηκαν και φόνευσαν συγγενείς του. Όταν αργότερα γύρισε ο Αθανάσιος, στρεφόμενος μετά μανίας εναντίον τους, κυρίευσε τον πύργο του Χαραλάμπη στη Ζαρούχλα, όπου είχε εγκλειστεί ο ίδιος μαζί με κάποιους Τούρκους και στη συνέχεια κατέφυγε διωκόμενος στην Άμφισσα. Επανέκτησε το 1800 το αρματολίκι των Καλαβρύτων, αλλά αργότερα ο Πασάς της Τρίπολης τον επικήρυξε για 100.000 γρόσια και τον κατεδίωξε. Τον Ιούλιο του 1804 πολιορκήθηκε στον οικογενειακό του πύργο στα Σουδενά από τους Τούρκους και δολοφονήθηκε από έναν Άραβα, πρώην πιστό υπηρέτη του. Η σύζυγός του κατάφερε όμως να σώσει τα παιδιά του και να διαφύγει μαζί στη Ζάκυνθο, με την βοήθεια του Ρώσου προξένου της Πάτρας.
Παιδιά του ήταν οι: Βασίλειος, Γκολφίνος και Νικόλαος Πετιμεζάς.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αν. Γούδας, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Τόμος 8, Ήρωες της ξηράς, Αθήνα 1876, σελ. 163-202.
- Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος 5, Αθήνα 1929, σελ. 314-315.