Αδόλφο δε λα Ουέρτα
| Αδόλφο ντε λα Ουέρτα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Μαΐου 1881[1] Γκουάγμας |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 1955[2][3][1] Πόλη του Μεξικού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μεξικό |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | ισπανικά |
| Σπουδές | Escuela Nacional Preparatoria |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[4] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Liberal Constitutionalist Party |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός/Constitutional Army |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος του Μεξικού (Ιουνίου 1920 – Νοέμβριος 1920) υπουργός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φελίπε Αδόλφο δε λα Ουέρτα Μάρκορ (ισπανικά: Felipe Adolfo de la Huerta Marcor, 26 Μαΐου 1881 – 9 Ιουλίου 1955) ήταν Μεξικανός πολιτικός, ο 45ος Πρόεδρος του Μεξικού από την 1η Ιουνίου έως τις 30 Νοεμβρίου 1920, μετά την ανατροπή του Μεξικανού προέδρου Βενουστιάνο Καράνσα, με τους στρατηγούς της Σονόρα Άλβαρο Ομπρεγόν και Πλούταρκο Ελίας Κάγιες στο πλαίσιο του Σχεδίου της Άγκουα Πριέτα. Θεωρείται «σημαντική προσωπικότητα μεταξύ των Συνταγματολόγων κατά τη διάρκεια της Μεξικανικής Επανάστασης».
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντε λα Χουέρτα γεννήθηκε στις 26 Μαΐου 1881, σε μια εξέχουσα οικογένεια στο Γκουάιμας της Σονόρα. Παρόλο που σπούδασε μουσική στο Ερμοσίγιο και απέκτησε πτυχίο μουσικής, αλλά έγινε λογιστής για να στηρίξει την οικογένειά του. Το 1908 εντάχθηκε σε μια λέσχη κατά της επανεκλογής και το 1910 έγινε γραμματέας της, γεγονός που του κόστισε τη θέση του στην κυβέρνηση. Το 1911, νίκησε τον Πλουτάρκο Ελίας Κάγιες για μια έδρα στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας της Σονόρα. Ωστόσο, και οι δύο άνδρες εντάχθηκαν στο κίνημα των Συνταγματιστών μετά το πραξικόπημα του Βικτοριάνο Χουέρτα τον Φεβρουάριο του 1913 εναντίον Φρανσίσκο Μαδέρο. Ο Ντε λα Χουέρτα έγινε ο επικεφαλής γραμματέας του Βενουστιάνο Καράνσα από το 1915 έως το 1916, καθώς η παράταξη των Συνταγματιστών ανέλαβε την εξουσία. Στη συνέχεια, έγινε προσωρινός κυβερνήτης της πολιτείας καταγωγής του, της Σονόρα (1917–18), καθώς η κυριαρχία του Καράνσα στην εξουσία χαλάρωνε, έγινε γενικός πρόξενος του Μεξικού στη Νέα Υόρκη (1918), και ταξίδεψε επίσης στην Ουάσινγκτον για να υποστηρίξει την ουδετερότητα του Μεξικού στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ντε λα Χουέρτα αηδίασε όταν έμαθε, αφού επέστρεψε στο Μεξικό, ότι ο Καράνσα είχε κατασχέσει εκατομμύρια πέσος σε χρυσό από μεξικανικές τράπεζες, αφού ο Ντε λα Χουέρτα είχε αρνηθεί τις κατηγορίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ ως αναληθείς. Επίσης σιετέλεσε ομοσπονδιακός γερουσιαστής (1918) και κυβερνήτης της Σονόρα (1919–20).
Ο Καράνσα απέκλεισε τον Ομπρεγκόν ως προεδρικό διάδοχό του, αφού ο Ομπρεγκόν τον απαξίωσε. Ο Καράνσα τότε σκέφτηκε τον Ντε λα Ουέρτα, ο οποίος ειπώθηκε να μην ενδιαφέρεται για την προεδρία. Ο Καράνσα επέλεξε στη συνέχεια τον Ignacio Bonillas, έναν πολίτη που είχε διατελέσει πρεσβευτής στις ΗΠΑ, ως διάδοχό του. Ο Ντε λα Ουέρτα είχε εμπλακεί με τον Καράνσα για τον έλεγχο της Σονόρα, όταν ο Καράνσα ανακήρυξε την περιοχή του ποταμού Σονόρα ομοσπονδιακή. Ο Ντε λα Ουέρτα διεκδίκησε τον κρατικό έλεγχο. Επίσης, διαφώνησε με την ανάμειξη του Καράνσα στην ειρήνη της Σονόρα με τους ιθαγενείς Yaqui, η οποία απειλούσε να αναζωπυρώσει τις εχθροπραξίες, τις οποίες είχε βοηθήσει να τερματιστούν. Ο Καράνσα ενόχλησε περαιτέρω τον Ντε λα Ουέρτα διορίζοντας τον Manuel Diéguez ως επικεφαλής του στρατού στη Σονόρα και εισάγοντας αυτόν και ομοσπονδιακά στρατεύματα μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ντε λα Ουέρτα αντέδρασε διορίζοντας τον Κάγιες ως επικεφαλής των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Σονόρα. Ο Καράνσα προσπάθησε να απομακρύνει τον Ντε λα Ουέρτα από τη θέση του κυβερνήτη της Σονόρα και να τοποθετήσει τον στρατηγό Ignacio L. Pesqueira ως στρατιωτικό κυβερνήτη. Ο Κάγιες άρχισε να κάνει ελιγμούς υπέρ του Ντε λα Ουέρτα εναντίον του Καράνσα και έστειλε τηλεγράφημα με το οποίο απέσυρε την αναγνώριση της κυβέρνησης του Καράνσα.
Οι τρεις στρατηγοί της Σονόρα, ο Ντε λα Ουέρτα, τότε κυβερνήτης της Σονόρα, ο Ομπρεγκόν και ο Κάγιες διατύπωσαν το Ψήφισμα της Άγκουα Πριέτα. Η σύνταξη του σχεδίου ήταν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια των ντε λα Χουέρτα, Κάγιες και Σαλβαδόρ Αλβαράδο. Ανέτρεψαν την προεδρία του Βενουστιάνο Καράνσα, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, είτε από δυνάμεις των ανταρτών είτε πιθανώς αυτοκτονώντας.
Τότε ήταν που ο Ντε λα Ουέρτα διορίστηκε προσωρινός Πρόεδρος από το Κογκρέσο. [5] Ως προσωρινός πρόεδρος, ο Ντε λα Ουέρτα ασχολήθηκε με τη μετάβαση στην ειρήνη. Ο Ντε λα Ουέρτα προέτρεψε τους Μεξικανούς στην εξορία να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Επίσης, έδωσε χάρη σε πρώην υποστηρικτές του Καράντσα. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του ήταν οι διαπραγματεύσεις με τον Πάντσο Βίγια, τον οποίο γνώριζε προσωπικά, και τον στρατό του να παραδοθούν. Η διαπραγματευμένη συμφωνία απένειμε στον Βίγια μια χασιέντα. Ο Ομπρεγκόν διαφώνησε έντονα με τη συμφωνία, καλώντας τον Ντε λα Χουέρτα και άλλους αξιωματούχους. Παρά τις αντιρρήσεις του Ομπρεγκόν, ο Βίγια και ο Ντε λα Ουέρτα κατέληξαν σε συμφωνία, με τον Βίλα να ζει στην χασιέντα Κανουτίγιο μέχρι τη δολοφονία του το 1923.
Όταν ο Άλβαρο Ομπρεγόν ανακηρύχθηκε νικητής των προεδρικών εκλογών του 1920, ο Ντε λα Ουέρτα παραιτήθηκε για να ηγηθεί της Γραμματείας Οικονομικών και Δημόσιας Πίστωσης, [6] και σε αυτόν τον ρόλο, διαπραγματεύτηκε τη Συνθήκη Ντε λα Ουέρτα-Λαμόν.
Ο Ντε λα Ουέρτα ξεκίνησε μια αποτυχημένη αλλά σημαντική εξέγερση το 1923 εναντίον του συμπατριώτη του από τη Σονόρα, Προέδρου Ομπρεγκόν, τον οποίο κατήγγειλε ως διεφθαρμένο, [7] αφού ο Ομπρεγκόν υποστήριξε τον Πλουτάρκο Κάγιες ως διάδοχό του. [8] Καθολικοί, συντηρητικοί και ένα σημαντικό μέρος των αξιωματικών του στρατού, που ένιωθαν ότι ο Ομπρεγκόν είχε αντιστρέψει την πολιτική του Καράνσα που ευνοούσε τον στρατό εις βάρος του τομέα των αγροτών-εργατών, υποστήριξαν τον ντε λα Ουέρτα. [8] Με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, των αγροτών, των εργατών, [8] και τη δημιουργία μιας σύγχρονης Μεξικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, ο Ομπρεγκόν κατάφερε να συντρίψει την εξέγερση και να στείλει τον ντε λα Ουέρτα στην εξορία. Στις 7 Μαρτίου 1924, ο ντε λα Ουέρτα κατέφυγε στο Λος Άντζελες και ο Ομπρεγκόν διέταξε την εκτέλεση κάθε αξιωματικού των ανταρτών με βαθμό υψηλότερο από τον ταγματάρχη. [8]
Ο Ντε λα Ουέρτα προσκλήθηκε να επιστρέψει στο Μεξικό από τον Πρόεδρο Λάζαρο Καρδένας το 1935. Ο Καρδένας τον διόρισε επιθεωρητή των μεξικανικών προξενείων στις ΗΠΑ και υπηρέτησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1946.
Πέθανε στις 9 Ιουλίου 1955 στην Πόλη του Μεξικού.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1 2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12552673p.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Adolfo-de-la-Huerta. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6v98v59. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Obregon Last Man to Serve Full Term as President». Reading Times: σελ. 4. https://www.newspapers.com/clip/3966640/obregn_last_man_to_serve_full_term_as/. Ανακτήθηκε στις 5 January 2016.
- ↑ «Gen. Obregon's Death Ends Stirring Career». The Wilkes-Barre Record: σελ. 10. https://www.newspapers.com/clip/3966720/gen_obregons_death_ends_stirring/.
- ↑ «Mexican Revolution Timeline MexicanHistory.org Mexican history from ancient times to today». mexicanhistory.org.
- 1 2 3 4 «The Mexican Revolution - consolidation (1920–40) part 2». 17 Ιουνίου 2020.
