Αδαλάρδος του Κορμπί
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αδαλάρδος του Κορμπί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 751 Huise |
| Θάνατος | 2 Ιανουαρίου 826[1] ή 2 Ιανουαρίου 827[2] Κορμπί[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυτοκρατορία των Καρολιδών |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Eορτασμός αγίου | 2 Ιανουαρίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[3] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βερνάρδος[1] |
| Αδέλφια | Βάλα του Κορμπί[1] Bernard[4] Γκουντράντα[4] Θεοντράντα[4] |
| Συγγενείς | Ροδαΐδη |
| Οικογένεια | Αρνουλφίδες[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αββάς (820–824, Αββαείο του Κορμπί)[1][3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αδαλάρδος (Adalardus, 751 - 2 Ιανουαρίου 826) από τον Οίκο των Καρολιδών ήταν ηγούμενος του αββαείου του Κορμπί, ιδρυτής του αββαείου του Κόρβεϋ και εξάδελφος του Καρλομάγνου. Εγινε προστάτης άγιος πολλών πόλεων της Γαλλίας και του κάτω Ρήνου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Βερνάρδου ηγουμένου του Σαιν-Κεντέν και μίας κόρης του Χαριβέρτου Α΄ του Λαν.
Έλαβε καλή εκπαίδευση στη Σχολή των Ανακτόρων της Αυλής του Καρλομάγνου στο Άαχεν και έγινε, αν και νέος, κόμης του παλατιού. Σε ηλικία 20 ετών εισήλθε στη μονή του Κορμπί στην Πικαρδία, η οποία είχε ιδρυθεί το 662 από τη Βαλτχίλδη, σύζυγο του Κλόβις Β΄ της Νευστρίας & Βουργουνδίας. Για περισσότερη απομόνωση, μετέβη στο Μόντε Κασσίνο της κεντρικής Ιταλίας, αλλά το Καρλομάγνος τον κάλεσε στο Κορμπί, όπου εκλέχθηκε ηγούμενος. Ταυτόχρονα ο Καρλομάγνος τον έκανε πρώτο υπουργό στο γιο του Πεπίνο της Λομβαρδίας, μέσα στο Φραγκικό βασίλειο. Ως ανώτερος αυλικός διοικητής παρακολούθησε συμβούλια στρατιωτικού σχεδιασμού. Στο έργο του De ordine palatini (Περί της τάξεως του παλατίου) περιγράφει ένα καλό οργανωμένο σύστημα περί τα τέλη της βασιλείας του Πεπίνου. Όταν αυτός απεβίωσε το 810 στο Μιλάνο, όρισε τον Αδαλάρδο εκπαιδευτή του 12ετούς γιου του Βερνάρδου.
Όταν ο Βερνάρδος της Λομβαρδίας το 817 φιλοδόξησε να γίνει βασιλιάς των Φράγκων, ο θείος αυτού Λουδοβίκος Α΄ υποπτεύθηκε ότι ο Αδαλάρδος δείχνει συμπάθεια στο σχέδιο και τον εξόρισε στο Ερμουτιέ (νυν Νουαρμουτιέ) επί του ομωνύμου νησιού στις εκβολές του Λίγηρα· ο αδελφός του Βάλα υποχρεώθηκε να γίνει μοναχός στο Κορμπί. Έπειτα από πέντε έτη ο Λουδοβίκος Α΄ κατάλαβε το λάθος του και όρισε τον Αδαλάρδο ως έναν από τους κυρίους συμβούλους του.
Ο Αδαλάρδος ανήγειρε αρκετά νοσοκομεία· το 822, μαζί με τον αδελφό του Βάλα, ίδρυσε το αββαείο του Κόρβεϋ (Νέο Κορμπί) στη Βεστφαλία. Αυτό ήταν βασιλικό αββαείο και η περιοχή του εκτεινόταν από την επισκοπή του Παντερμπόρν ως το δουκάτο του Μπράουνσβαϊγκ. Ο ηγούμενός του ήταν ένας από τους 11 ηγουμένους, που μαζί με 21 επισκόπους είχαν θέση στη Συνέλευση (Diet) του Ρέγκενσμπουρκ.
Στις 22 Δεκεμβρίου 826 ένοιωσε ασθενής και από το Κόρβεϋ επέστρεψε στο Κορμπί. Απεβίωσε εκεί 10 ημέρες μετά σε ηλικία 73 ετών. Τιμήθηκε ως προστάτης άγιος πολλών ναών και πόλεων στη Γαλλία και στον κάτω Ρήνο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brigitte Kasten: Adalhard von Corbie. Die Biographie eines karolingischen Politikers und Klostervorstehers. Studia hmanoria, Droste Verlag, Düsseldorf 1985, ISBN 978-3-7700-0803-2.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 355-356. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ www
.bartleby .com /210 /1 /024 .html. - ↑ 3,0 3,1 3,2 (Ιταλικά) Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 357. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
|
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Adalard of Corbie της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |