Αγιοζούμι
Με την ονομασία αγιοζούμι, αγιόζωμο ή αγιοζώμιν, (ἁγιοζούμιν), ήταν γνωστό φαγητό της Βυζαντινής κουζίνας, είδος κρεμμυδόσουπας.
Στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία θεωρούνταν το γεύμα των φτωχών και ήταν ο ζωμός που προερχόταν από το βράσιμο κρεμμυδιών με θρομβόξυλα, για αρωματικό, και με λίγο λάδι, τον ζωμό αυτόν τον έτρωγαν ανακατεύοντας τον με ψωμί μπαγιάτικο[1]. Η σούπα αυτή ήταν δημοφιλής και μεταξύ των μοναχών σε περιόδους νηστείας αλλά και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή[2].
Η συνταγή όπως παραδίδεται από τον Πτωχοπρόδρομο :
Πτωχοπρόδρομος : [...] Στάσει γαρ τρις ο μάγειρας το έλαιον απέσω και βάλλει και θρυπτόξυλα τινά, δια μυρωδίαν, και το ζουμίν εκχέει το επάνω των ψιχίων, και δίδουν μας και τρώγομεν και λέγουν το αγιοζούμιν, κάλει λοιπόν, Ηγούμενε, τούτο θερμαλατείαν. [...]
Με το ίδιο όνομα είναι γνωστές κι άλλες συνταγές με αλεύρι και λάδι, ή δημητριακά και όσπρια ή λάχανα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Σοφιάδου, Ελευθερία Χ., Η διατροφή των βυζαντινών μέσα από τα κείμενα και την τέχνη Αρχειοθετήθηκε 2019-08-28 στο Wayback Machine., σε. 17, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών. Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, 2013
- ↑ Πρόχειρα μαγειρέματα