Αγία Μαρίνα Κορινθίας
Συντεταγμένες: 37°55′50.02″N 22°48′50.76″E / 37.9305611°N 22.8141000°E Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Αγία Μαρίνα (αποσαφήνιση)
| Αγία Μαρίνα | |
|---|---|
  Αγία Μαρίνα | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κορινθίας |
| Δήμος | Κορινθίων |
| Δημοτική Ενότητα | Άσσου-Λεχαίου |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Υψόμετρο | 35 |
| Πληθυσμός | 110 (2011) |
| Άλλα | |
| Ταχ. κωδ. | 20006 |
| Τηλ. κωδ. | +30 27410 |
Η Αγία Μαρίνα είναι πεδινός οικισμός του δήμου Κορινθίων της Περιφερειακής Ενότητας Κορινθίας στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 110 κατοίκους[2].
Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αγία Μαρίνα βρίσκεται στο κέντρο του πρώην νομού Κορινθίας, σε απόσταση 12 χλμ. δυτικά από την Κόρινθο. Το χωριό είναι κτισμένο στην πεδιάδα της Βόχας, σε υψόμετρο 35 μέτρων[3], ανάμεσα στην παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών - Πατρών (Εθνική Οδός 8) και την Ολυμπία Οδό (στο ύψος του κόμβου Ζευγολατιού). Δίπλα και δυτικά είναι το Ζευγολατιό, βορειοανατολικά ο Άσσος και νότια ο σταθμός Ζευγολατιού της γραμμής 2 του Προαστιακού[4].
Η Αγία Μαρίνα καταγράφεται για πρώτη φορά ξεχωριστά στην απογραφή του 1971 ως μέρος της κοινότητας Άσσου[5], έχοντας 49 κατοίκους[6]. Αργότερα υπήχθη στον καποδιστριακό δήμο Άσσου-Λεχαίου[6], ενώ σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τον Άσσο και τα Βεληνιάτικα ανήκει στη δημοτική κοινότητα Άσσου ομώνυμης δημοτικής ενότητας Άσσου του διευρυμένου δήμου Κορινθίων[2].
Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 49[6] | 58[6] | 62[6] | ; | 110[2] |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10760 (σελ. 286 του pdf)
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 98, τομ. 1.
- ↑ «Διαδρομή γραμμής Π2 - TRAINOSE SA - Προαστιακός Δρομολόγια». Moovit. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2020.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 7.