Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αγία Κυριακή Θεσπρωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°29′15″N 20°34′12″E / 39.48750°N 20.57000°E / 39.48750; 20.57000

Αγία Κυριακή
Αγία Κυριακή is located in Greece
Αγία Κυριακή
Αγία Κυριακή
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΗπείρου
Περιφερειακή ΕνότηταΘεσπρωτίας
ΔήμοςΣουλίου
Δημοτική ΕνότηταΠαραμυθιάς
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΉπειρος
ΝομόςΘεσπρωτίας
Υψόμετρο670
Πληθυσμός
Μόνιμος17
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΠόποβο
Ταχ. κώδικας462 00
Τηλ. κωδικός+26660

Η Αγία Κυριακή είναι οικισμός και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Παραμυθιάς, του δήμου Σουλίου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Θεσπρωτίας, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας ανήκε στην επαρχία Σουλίου του νομού Θεσπρωτίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.[3][4]

  • Μέχρι το 1928, η Αγία Κυριακή ονομαζόταν Πόπ(π)οβο.[1]

Η Αγία Κυριακή είναι οικισμός στο ανατολικό τμήμα του νομού Θεσπρωτίας. Βρίσκεται σε ορεινή τοποθεσία στο διάσελο ανάμεσα στους βόρειους πρόποδες των ορέων Παραμυθιάς και Σουλίου, κοντά στις πηγές του Ποποβίτικου ποταμού, λίγο πρίν τα όρια με τον νομό Ιωαννίνων και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 670. Aπέχει περίπου 37 χλμ. Α. της Ηγουμενίτσας. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 18,987 χμ² (2011) [3][4][5][6]

Μόνιμος [7][8][9]
Έτος Πληθυσμός
1991 54
2001 42
2011 27
Πραγματικός (de facto) [1][3][4]
Έτος Πληθυσμός
1961 131
1971 50
1981 54
1991 86
2001 46
2011 35

Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1919 ως Πόπποβο και ορίστηκε έδρα της κοινότητας Ποππόβου του νομού Ιωαννίνων. Το 1928 μετονομάστηκε σε Αγία Κυριακή. Με το ΦΕΚ 119Α –01/04/1937 υπήχθη στο νομό Θεσπρωτίας. Με το ΦΕΚ 244Α – 4/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Κυριακής και προσαρτήθηκε στον δήμο Παραμυθιάς. Με το ΦΕΚ 87Α – 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Παραμυθιάς και προσαρτήθηκε στον δήμο Σουλίου.[2]

Ιστορικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοντά στο χωριό εντοπίζεται η θέση αρχαίας κώμης (ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων), η οποία υπαγόταν διοικητικά στην κοντινή ρωμαϊκή αποικία της Φωτικής. Οι κάτοικοι του ορεινού αυτού οικισμού, που έλεγχε μια φυσική διάβαση προς την αρχαία Μολοσσία, πιθανόν ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και την υλοτομία, όπως συμπεραίνεται από το παρακείμενο δάσος από έλατα και πεύκα.[10]

  • Το πέτρινο γεφύρι του Γκούμου στον Ποποβίτικο ποταμό, παραπόταμο του Καλαμά. Είναι μονότοξο, με άνοιγμα τόξου 5 μ., ύψος τόξου 4,6 μ., μήκος 11 μ. και πλάτος 2μ.
  • Τα πηγάδια του οικισμού, όπως το πηγάδι των Βερμπέων και Τελελέων
  • Η φερώνυμη εκκλησία της Αγίας Κυριακής (Ποπόβου)
  • Οι εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής και Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης
  • Ο Άγιος Βλάσιος στα νοτιοανατολικά

[11][12]

Το χωριό είναι το σημείο αφετηρίας ή τερματισμού της πεζοπορικής διαδρομής Ελευθεροχώρι-Κορυφή Γκορίλα-Αγία Κυριακή (Πόποβο), μήκους 14,5 χλμ.[13]

  • Νικόλαος Κουτούπης, οπλαρχηγός
  • Κωνσταντίνος Ζορκάδης ή Ζαρκάδας
  • Νικόλαος Αθανασίου (1912-1989), πολιτικός

[14][15]

  • Φώτιος Γ. Οικονόμου: Η Θεσπρωτία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των ημερών ημών, Αθήναι 1979
  • Δ. Κ. Σαμσάρης: Η ρωμαϊκή αποικία της Φωτικής στη Θεσπρωτία της Ηπείρου (Ιστορικογεωγραφική και επιγραφική συμβολή), Γιάννινα 1994, σ. 80
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εκδ. 1978, 2006
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
  • Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4
  • Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
  • Google Earth
  • eetaa.gr

Εξωτερικοί σύνδεςμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]