Αβλάβιος (Βυζαντινός αξιωματούχος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φλάβιος
Αβλάβιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ablabius (Λατινικά)
Γέννηση3ος αιώνας
Κρήτη
Θάνατος338
Βιθυνία
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Αξιοσημείωτο έργοepigramma
d:Q111443535
Οικογένεια
ΤέκναΟλυμπιάδα της Αρμενίας
Σέλευκος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή–338)
Έπαρχος του Πραιτωρίου (326–337)
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη

Ο Αβλάβιος ήταν επιφανής αξιωματούχος του Βυζαντίου, επί της εποχής του Μ. Κωνσταντίνου. Ταπεινής καταγωγής, γεννήθηκε στην Κρήτη και, αρχικά, εξασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου. Αργότερα, και κυρίως λόγω του χριστιανικού του ζήλου, έγινε από τους ευνοούμενους του Μ. Κωνσταντίνου, σε σημείο που, κάποια στιγμή, η θυγατέρα του Ολυμπιάδα παντρεύτηκε τον νεότερο γιο του Αυτοκράτορα, Κώνσταντα.

Γύρω στο 315 μ.Χ., βρίσκεται ως επίτροπος της Ιταλίας και, για πολλά χρόνια, έφερε τον τίτλο του Επάρχου του Πραιτωρίου ενώ τελικά, το 331 έγινε Έπαρχος της Αυτοκρατορικής Αυλής. [1] Από τότε, φαίνεται ότι ενεπλάκη σε αυλικές δολοπλοκίες, κατηγορείται μάλιστα από τον ιστορικό Ζώσιμο, ότι συμμετείχε στη δολοφονία του φιλοσόφου Σώπατρου, επειδή τον ζήλευε για τις φιλικές του σχέσεις με τον αυτοκράτορα. [2]

Μετά τον θάνατο του Μ. Κωνσταντίνου, έχασε την εύνοια που είχε στην αυτοκρατορική αυλή και προτίμησε να αποσυρθεί στα κτήματά του στη Βιθυνία. Ωστόσο, ο διάδοχος του Μ. Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, τον έκρινε λίαν επίφοβο και διέταξε να δολοφονηθεί το 338 μ.Χ.

Γιος του ήταν ο Κόμης Σέλευκος όπου παντρεύτηκε την φιλόδοφο Αλεξάνδρα, κόρη τους η διακόνησα Ολυμπιάς. Κόρη του ήταν η Ολυμπιάδα της Αρμενίας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πάπυρος Λαρούς
  2. Ζώσιμος, 2.40.3

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1978, 2006
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
  • Ζώσιμος, εκδ. Βόννης, 106 ΙΙ