Αβαρικές πολιορκίες της Σιγγιδόνας
Οι Αβαρικές πολιορκίες της Σιγγιδόνας ήταν πολεμικά γεγονότα που έγιναν τον 6ο αιώνα, όπου Άβαροι και Σλάβοι υποτελείς τους πολιόρκησαν τη Σιγγιδόν άλλες φορές με επιτυχία κι άλλες όχι στα πλαίσια των πόλεμων με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Σιγγιδόν βρισκόταν στο σημείο που ο Σάβος εκβάλει στον Δούναβη, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Βελιγράδι, η πρωτεύουσα της Σερβίας, στα τότε σύνορα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και του Χανάτου των Άβαρων.
Το καλοκαίρι του 584 οι Άβαροι επιτέθηκαν στην πόλη και κατάφεραν να την καταλάβουν μετά από σκληρές οδομαχίες, η αιτία ήταν η αξιώσεις του χαγάνου για αύξηση των δώρων που λάμβανε από τους βυζαντινούς, κάτι που ο Μαυρίκιος δεν δέχτηκε[1]. Συνέχισαν καταλαμβάνοντας ή λεηλατώντας αρκετές πόλεις ωσότου ικανοποιήθηκαν τα αιτήματα τους κι επέστρεψαν στην Παννονία[2].
Το 592 οι Σλάβοι υποτελείς των Αβάρων (Σκλαβηνίες), έπειτα από εντολή του Άβαρου χαγάνου, επιτέθηκαν στη Σιγγιδόνα από ξηρά και το ποτάμι και την πολιόρκησαν[3]. Αναφέρεται ότι οι Βυζαντινοί βύθισαν και κατέστρεψαν τον Σλαβικό στόλο στον Σάβο[3]. Την έβδομη ημέρα της πολιορκίας ο χαγάνος απέσυρε τους Σλάβους, λύνοντας την πολιορκία, έπειτα από συμφωνία με τους βυζαντινούς λαμβάνοντας δώρα[3].
Μετά την πρώτη εκστρατεία του Μαυρικίου κατά των Αβάρων, και την προσωρινή ειρήνη που συμφώνησαν οι δύο πλευρές, το 595, οι Άβαροι πολιόρκησαν εκ νέου τη Σιγγιδόνα και ξεκίνησαν την καταστροφή των τειχών της[4]. Οι Άβαροι είχαν παραβιάσει την συμφωνία ειρήνης με πρόσχημα την στρατοπέδευση του βυζαντινού στρατού, υπό τον Πρίσκο, στην βόρεια όχθη του Δούναβη που την θεωρούσαν Αβαρικό έδαφος[5]. Ο Πρίσκος μαθαίνοντας τα γεγονότα πήγε κοντά στην πόλη και την νήσο Σίγκα όπου στρατοπεύδεσε, αφού οι διαππραγματεύσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα αποβίβασε στρατό με πλοιάρια στη Σιγγιδόν υπό τις εντολές του Γουδούη ο οποίος τους έτρεψε σε φυγή με την βοήθεια των κατοίκων[4]. Ο Πρίσκος ανακατασκεύασε τα κατεστραμμένα τείχη και στρατοπέδευσε εκεί.