Όρκος Υπεροχής (Ηνωμένο Βασίλειο)
Ο Όρκος Υπεροχής απαιτούσε από κάθε άτομο που θα αναλάμβανε δημόσια ή εκκλησιαστικά γραφεία στην Αγγλία να ορκιστεί υποταγή στον μονάρχη και να τον δεχθεί ως Υπέρτατο Κυβερνήτη της Εκκλησίας της Αγγλίας. Το να μην ορκιστεί κάποιος αντιμετωπιζόταν ως προδοσία. Ο Όρκος της Υπεροχής επιβλήθηκε αρχικά από τον βασιλιά Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας μέσω του Νόμου Υπεροχής του 1534, αλλά καταργήθηκε από την μεγαλύτερη κόρη του, τη βασίλισσα Μαρία Α΄ της Αγγλίας, και αποκαταστάθηκε υπό την άλλη κόρη του Ερρίκου και αδελφή της Μαρίας, Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας, σύμφωνα με τον Νόμο Υπεροχής του 1558. Ο Όρκος αργότερα επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει μέλη του Κοινοβουλίου και άτομα που σπούδαζαν σε πανεπιστήμια. Οι Καθολικοί επιτράπηκαν για πρώτη φορά να γίνουν μέλη του κοινοβουλίου το 1829, και η απαίτηση να ορκιστούν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης καταργήθηκε με τον Νόμο 1854 του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.[1]
Όρκος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κείμενο του όρκου όπως δημοσιεύθηκε το 1535[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
I (state your name) do utterly testifie and declare in my Conscience, that the Kings Highnesse is the onely Supreame Governour of this Realme, and all other his Highnesse Dominions and Countries, as well in all Spirituall or Ecclesiasticall things or causes, as Temporall: And that no forraine Prince, Person, Prelate, State or Potentate, hath or ought to have any Jurisdiction, Power, Superiorities, Preeminence or Authority Ecclesiasticall or Spirituall within this Realme. And therefore, I do utterly renounce and forsake all Jurisdictions, Powers, Superiorities, or Authorities; and do promise that from henchforth I shall beare faith and true Allegiance to the Kings Highnesse, his Heires and lawfull Successors: and to my power shall assist and defend all Jurisdictions, Privileges, Preheminences and Authorities granted or belonging to the Kings Highnesse, his Heires and Successors or united and annexed to the Imperial Crowne of the Realme: so helpe me God: and by the Contents of this Booke.[2]
Μετάφραση: Εγώ ο (δηλώστε το όνομά σας) μαρτυρώ απόλυτα και δηλώνω με τη συνείδησή μου ότι ο Μεγαλειότατος Βασιλιάς είναι ο μόνος Υπέρτατος Κυβερνήτης αυτού του βασιλείου και όλων των άλλοων επικρατιών και χωρών, καθώς και σε όλα τα πνευματικά ή εκκλησιαστικά πράγματα ή σκοπούς. Και ότι κανένας ξένος πρίγκιπας, πρόσωπο, κράτος, ή δύναμη, δεν έχει ή θα έπρεπε να έχει δικαιοδοσία, δύναμη, ανωτερότητα, υπεροχή ή εξουσία σε πνευματικά ή εκκλησιαστικά πράγματα σε αυτή τη χώρα. Και, επομένως, αποκηρύσσω εντελώς και εγκαταλείπω όλες τις δικαιοδοσίες, τις εξουσίες, τις ανωτερότητες ή τις αρχές και υπόσχομαι ότι από την αρχή θα είμαι πιστός και αληθινός σύμμαχος του Μεγαλειοτάτου βασιλιά, των κληρονόμων και των νόμιμων διαδόχων του. Και με όλη μου την δύναμη θα βοηθήσω και θα υπερασπιστώ όλες τις δικαιοδοσίες, τα προνόμια και τις εξουσίες που παραχωρήθηκαν ή ανήκουν στον Μεγαλειότατο, τους κληρονόμους του και τους διαδόχους του ή που είναι ενωμένοι και προσαρτημένοι στο αυτοκρατορικό στέμμα της χώρας: έτσι, βοήθησέ με Θεέ: και από τα περιεχόμενα αυτού του Βιβλίου.
Κείμενο του όρκου όπως δημοσιεύθηκε το 1558[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
I, A. B., do utterly testify and declare in my conscience that the Queen's Highness is the only supreme governor of this realm, and of all other her Highness's dominions and countries, as well in all spiritual or ecclesiastical things or causes, as temporal, and that no foreign prince, person, prelate, state or potentate hath or ought to have any jurisdiction, power, superiority, pre-eminence or authority ecclesiastical or spiritual within this realm; and therefore I do utterly renounce and forsake all foreign jurisdictions, powers, superiorities and authorities, and do promise that from henceforth I shall bear faith and true allegiance to the Queen's Highness, her heirs and lawful successors, and to my power shall assist and defend all jurisdictions, pre-eminences, privileges and authorities granted or belonging to the Queen's Highness, her heirs or successors, or united or annexed to the imperial crown of this realm. So help me God, and by the contents of this Book.[3]
Μετάφραση: Εγώ ο (Α. Β.) μαρτυρώ απολύτως και δηλώνω στη συνείδησή μου ότι η Βασίλισσα είναι ο μόνος ανώτατος κυβερνήτης αυτού του βασιλείου, και όλων των άλλων κυριαρχιών και χωρών της Υψηλότητας, καθώς και σε όλα τα πνευματικά ή εκκλησιαστικά πράγματα ή σκοπούς, ως χρονικά, και ότι δεν υπάρχει ξένος πρίγκιπας, πρόσωπο, πρεσβύτερος, πολιτεία ή δύναμη που έχει ή θα έπρεπε να έχει οποιαδήποτε δικαιοδοσία, εξουσία, ανωτερότητα ή υπεροχή εκκλησιαστική ή πνευματική εντός αυτού του κόσμου. Και, επομένως, αποκηρύσσω απολύτως και εγκαταλείπω όλες τις ξένες δικαιοδοσίες, τις εξουσίες, τις ανωτερότητες και τις αρχές, και υπόσχομαι ότι από τώρα και στο εξής θα έχω πίστη στην Αυτοκρατορία της Βασίλισσας, στους κληρονόμους της και στους νόμιμους διαδόχους της, και στη δύναμή μου θα βοηθήσω και θα υπερασπιστώ όλες τις δικαιοδοσίες, τις υπεροχές, τα προνόμια και τις αρχές που παραχωρούνται ή ανήκουν στην Αυτοκρατορία της Βασίλισσας, στους κληρονόμους ή τους διαδόχους της, ή ενωμένες ή προσαρτημένες στο αυτοκρατορικό στέμμα αυτού του βασιλείου. Βοήθησέ με λοιπόν, Θεέ μου, και από τα περιεχόμενα αυτού του Βιβλίου.
Τιμωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Ρωμαιοκαθολικοί που αρνήθηκαν να πάρουν τον Όρκο Υπεροχής κατηγορήθηκαν για προδοσία με κατηγορίες Προμνημονευτή (αγγλικά: Praemunire). Για παράδειγμα, ο Σερ Τόμας Μορ αντιτάχθηκε στον διαχωρισμό του Βασιλιά από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στην Αγγλική Μεταρρύθμιση και αρνήθηκε να τον δεχτεί ως Υπέρτατη Κεφαλή της Εκκλησίας της Αγγλίας, έναν τίτλο που είχε δοθεί από το κοινοβούλιο μέσω του Νόμου Υπεροχής του 1534. Φυλακίστηκε το 1534 για την άρνησή του να πάρει τον όρκο, επειδή ο νόμος δυσφημεί την Παπική Αρχή, και την άρνησή του να δεχθεί την ακύρωση του γάμου του Ερρίκου με την Αικατερίνη της Αραγονίας. Το 1535, δικάστηκε για προδοσία, καταδικάστηκε για ψευδή μαρτυρία και αποκεφαλίστηκε.[4][5]
Εξαιρέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάτω από τη βασιλεία του Καρόλου Β' και του Ιακώβου Β', ο Όρκος Υπεροχής δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο ευρέως από το Στέμμα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις καθολικές συμπάθειες και τις πρακτικές αυτών των μοναρχών, και στον προκύπτοντα μεγάλο αριθμό Ρωμαιοκαθολικών που υπηρετούσαν σε επίσημες θέσεις.[6] Παραδείγματα αξιωματούχων που δεν χρειάστηκαν ποτέ να πάρουν τον Όρκο περιλαμβάνουν τους Καθολικούς Συμβούλους, τον Σερ Στέφεν Ράις (αγγλικά: Stephen Rice) και τον Τζάστιν Μακάρθι (αγγλικά: Justin McCarthy). Η κεντρικότητα του Όρκου αποκαταστάθηκε υπό τη βασιλεία του Γουλιέμου Γ' και της Μαρίας Β' κατά την κοινή βασιλεία τους.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Oath of Supremacy». Henry VIII,the Reign (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ Squire, Author ADMIN: Royal (25 Φεβρουαρίου 2012). «Oath of Supremacy 1535 (Actual Text/ Sir Thomas Audley)». Queen Anne Boleyn (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Life in Elizabethan England 21: More Religion». www.elizabethan.org. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2020.
- ↑ More, Thomas (2004). A Thomas More Source Book. CUA Press. ISBN 978-0-8132-1376-7.
- ↑ Wilde, Lawrence (12 Αυγούστου 2016). Thomas More's Utopia: Arguing for Social Justice. Routledge. ISBN 978-1-317-28137-5.
- ↑ Questier, Michael (2008). «Catholic Loyalism in Early Stuart England». The English Historical Review 123 (504): 1132–1165. ISSN 0013-8266. http://www.jstor.org/stable/20485375.