Όλγκα Σπεσίβτσεβα
| Όλγκα Σπεσίβτσεβα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου 1895[1][2][3] Ροστόφ επί του Ντον |
| Θάνατος | 16 Σεπτεμβρίου 1991[1][2][4] Νέα Υόρκη |
| Τόπος ταφής | Novo-Diveevo Russian Orthodox Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[5] |
| Σπουδές | Ακαδημία Μπαλέτου Βαγκάνοβα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χορογράφος χορεύτρια μπαλέτου μπαλαρίνα χορεύτρια[6] δάσκαλος χορού[6] |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Ακίμ Βολίνσκι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Όλγκα Αλεξάντροβνα Σπεσίβτσεβα [7] (ρωσικά: Ольга Алекса́ндровна Спеси́вцева) ήταν μια Ρωσίδα μπαλαρίνα της οποίας η σκηνική καριέρα διάρκεσε από το 1913 έως το 1939.
Ήταν μια από τις καλύτερες πρώτες μπαλαρίνες του εικοστού αιώνα. Είχε εξαιρετική κλασική τεχνική, άψογο στυλ και γραφική πνευματικότητα που θεωρούνται η ενσάρκωση της ρομαντικής μπαλαρίνας. [8]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Όλγκα Σπεσίβτσεβα γεννήθηκε στο Ροστόφ Ντον, κόρη ενός τραγουδιστή της όπερας και της συζύγου του. [8] Μετά το θάνατο του πατέρα της, στάλθηκε σε ορφανοτροφείο με θεατρικές συνδέσεις στην Αγία Πετρούπολη, ένα κέντρο πολιτισμού. Μπήκε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης το 1906, όπου ήταν μαθήτρια της Κλαύντια Κουλιτσέφσκαγια και αργότερα της Γεβγκένια Σοκόλοβα και της Αγκριππίνα Βαγκάνοβα.
Μετά την αποφοίτησή της το 1913, εντάχθηκε στο Θέατρο Μαρίνσκι, όπου προήχθη σε σολίστ το 1916. Εξαιρετικά ρομαντική χορεύτρια με τέλεια τεχνική, ιδανική για ρόλους όπως η Giselle και η Odette-Odile στη Λίμνη των Κύκνων, έγινε γρήγορα μια από τις πιο θαυμάσιες χορευτές του θεάτρου. [8]
Το 1916, ο Σεργκέι Ντιαγκίλεφ την προσκάλεσε να περιοδεύσει με το Ballets Russes στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου χόρευε με τον Βάτσλαφ Νιζίνσκι στο Le Specter de la Rose, το Les Sylphides και το "Bluebird pas de deux" από το The Sleeping Beauty. Το 1918 επέστρεψε στο Μαρίνσκι, μετονομάστηκε το θέατρο Όπερας και Μπαλέτου της Αγίας Πετρούπολης μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Προήχθη στην τάξη της μπαλαρίνας. Αυτή τη στιγμή ήταν σχεδόν άγνωστη στη Δύση.
Συνέχισε να παίζει με τους Ballets Russes στο εξωτερικό, χορεύοντας "το Aurora" στο διάσημο The Sleeping Princess του Ντιαγκίλεφ στο Λονδίνο το 1921 και στο Τέατρο Κολόν στο Μπουένος Άιρες το 1923. Με τη βοήθεια του πρώην συζύγου του Μπόρις Κάπλον έφυγε από τη Ρωσία για τελευταία φορά το 1924. Είχε δεχτεί μια πρόσκληση για χορό ως étoile (πρώτη μπαλαρίνα) στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, όπου παρέμεινε μέχρι το 1932. Το 1932 έκανε μια άλλη ιστορική εμφάνιση στο Λονδίνο, χορεύοντας το Giselle με τον Άντον Ντόλιν του Βασιλικού Μπαλέτου. Από το 1932 έως το 1937, έκανε περιοδείες με πολλές εταιρείες σε όλο τον κόσμο, εκτελώντας ρόλους τόσο από το κλασικό ρεπερτόριο όσο και από τα σύγχρονα μπαλέτα από χορογράφους όπως ο Μισέλ Φόρκιν και ο Μπρονισλάβα Νιγίνσκα.
Η Σπεσίβτσεβα είχε βιώσει περιόδους κλινικής κατάθλιψης ήδη από το 1934, όταν έδειξε σημάδια ψυχικής ασθένειας στο Σίδνεϊ και χρειάστηκε νοσηλεία. Έκανε κάποια διδασκαλία, και μετά επέστρεψε για λίγο στην παράσταση, κάνοντας την αποχαιρετιστήρια εμφάνιση της στο Teatro Colón το 1939. Την ίδια χρονιά, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δίδαξε και υπηρέτησε ως σύμβουλος στο Ballet Theatre Foundation στη Νέα Υόρκη . Υπέστη άλλη νευρική βλάβη το 1943, για την οποία νοσηλεύτηκε. [9]
Το BBC δημιούργησε ένα σύντομο πρόγραμμα για τη ζωή της το 1964, και δύο χρόνια αργότερα ο Άντον Ντόλιν έγραψε ένα βιβλίο για αυτήν. Και τα δύο έργα έχουν τίτλο The Sleeping Ballerina. Οι ειδικοί συγγραφείς χορού την περιέγραψαν ως «η μεγαλύτερη της ρωσικής μπαλαρίνας αυτήν την περίοδο», [10] και «Η ανώτατη κλασική μπαλαρίνα του αιώνα». [11]
Το 1998, ο Ρώσος χορογράφος Μπόρις Άιφμαν την έκανε ηρωίδα του μπαλέτου του, Red Giselle . [12]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κατάλογος Ρώσων χορευτών μπαλέτου
- Γυναίκες στον χορό
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12171764g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w64x592w. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 25769. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 8196690. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12171764g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0254830. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Surname also transcribed in English as Spesivtseva or Spessivtzeva
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Ольга Спесивцева в Мегаэнциклопедии Кирилла и Мефодия
- ↑ «The Tragic Downfall of Olga Spessivtseva: From Great Ballerina to Electric Shock Therapy – We Heart Vintage blog». Weheartvintage.co. 10 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2017.
- ↑ Beaumont, Cyril 1940. The Diaghilev Ballet in London. Written of her engagement for the premiere of the Sleeping Princess in 1921. p. 193
- ↑ Clarke, Mary and Clement Crisp. (1981), The History of the Dance. Orbit, London, UK. p. 174
- ↑ Kisselgoff, Anna. "A Doomed Russian Ballerina Swept Up by the Revolution." The New York Times. The New York Times, 31 January 1999.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Craine, Debra and Mackrell, Judith (2000). Το Λεξικό Χορού της Οξφόρδης . Νέα Υόρκη: Oxford University Press. (ISBN 0-19-860106-9) ISBN 0-19-860106-9 .
- Dolin, Anton (1966). The Sleeping Ballerina: The Story of Olga Spessivtzeva, με πρόλογο της Dame Marie Rambert . Muller, Λονδίνο.
- Η μεγάλη ιστορία του ρωσικού μπαλέτου: Η τέχνη και η χορογραφία του (1998). Μπόρνμουθ, Αγγλία: Parkstone Publisher; Η Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Ρωσίας Εκδοτικός Οίκος. (ISBN 1-85995-175-9) ISBN 1-85995-175-9 .
- Kahane, Martine [κείμενο] και Wild, Nicole [εικονογραφήσεις] (1992). Les Ballets Russes à l'Opéra . Παρίσι: Εκδόσεις Hazan, Bibliothèque Nationale. (ISBN 2-85025-249-2) ISBN 2-85025-249-2 .
- Koegler, Horst (1982). Το Συνοπτικό Λεξικό του Μπαλέτου της Οξφόρδης . Δεύτερη έκδοση. Νέα Υόρκη: Oxford University Press. (ISBN 0-19-311330-9) ISBN 0-19-311330-9 .
- Kisselgoff, Άννα. "Μια καταδικασμένη ρωσική μπαλαρίνα που σκοντάφθηκε από την επανάσταση." Οι Νιου Γιορκ Ταιμς. The New York Times, 31 Ιανουαρίου 1999. Ιστός. 04 Ιουνίου 2017.
- LeMoal, Philippe (1999). Larousse Dictionnaire de la Danse . Παρίσι: Larousse, Librairie de la Danse. (ISBN 2-03-511318-0) ISBN 2-03-511318-0 .
- Lifar, Serge (1957). Les trois graces du XX ° siècle — Légends et vérités . Παρίσι: Corréa-Buchet Chastel.
- Lifar, Serge (1959). The Three Graces: Anna Pavlova, Tamara Karsavina, Olga Spessivtzeva: The Legends and the Truth . Μεταφράστηκε από τον Gerard Hopkins. Λονδίνο: Cassell & Co.
- Κένεντι, Λούντοβιτς (1959). The Sleeping Ballerina BBC. Τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, συμπεριλαμβανομένων αρχειακών βίντεο.
- The Daily Telegraph - Τρίτο βιβλίο των νεκρολογιών (Διασκεδαστές). Επεξεργασία από τον Hugh Massingberd
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η τραγική πτώση της Όλγας Σπέσβιτσεβα: Από τη μεγάλη μπαλαρίνα έως τη θεραπεία ηλεκτροπληξίας
- Μια καρτ ποστάλ της Όλγα Σπέσιβτσεβα, γύρω στο 1920, με μια χορευτική στάση, όπως απεικονίζεται σε μια αφίσα του Μπόρις Λίπιντσκι
- Ρωσική σελίδα που περιγράφει τη βοήθεια της Kaplun στη μετανάστευσή της
- 8196690 Όλγκα Σπεσίβτσεβα στο Find a Grave (Αγγλικά)
|