Έτσι τελείωσε μια μεγάλη αγάπη
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Έτσι Τελείωσε Μια Μεγάλη Αγάπη Λίβια, Μια Αδίστακτη Κόμμισα | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Λουκίνο Βισκόντι |
| Παραγωγή | Lux Film |
| Σενάριο | Κάρλο Αλιανέλο Σούζο Τσέκι Ντ'Αμίκο Τζόρτζο Μπασάνι Τζόρτζο Πρόσπερι Λουκίνο Βισκόντι Καμίλο Μπόιτο (Μυθιστόρημα) |
| Πρωταγωνιστές | Αλίντα Βάλι Φάρλεϊ Γκρέιντζερ Μάσιμο Τζιρότι Χάιντς Μουγκ |
| Μουσική | Άντον Μπρούκνερ από την 7η Συμφωνία |
| Φωτογραφία | Άλντο Γκρατσιάτι και Ρόμπερτ Κράσκερ |
| Μοντάζ | Μάριο Σεραντρέι |
| Ενδυματολόγος | Πιέρο Τόσι |
| Εταιρεία παραγωγής | Lux Film |
| Διανομή | Lux Film και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  30/2/1954 |
| Κυκλοφορία | 1954 |
| Διάρκεια | 117 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία |
| Γλώσσα | Ιταλικά |
| δεδομένα () | |
Η ταινία Έτσι Τελείωσε Μια Μεγάλη Αγάπη (Πρωτότυπος Τίτλος Senso) γνωστή και ως Λίβια, η Αδίστακτη Κόμμισα είναι δράμα παραγωγής 1954 σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Αλίντα Βάλι στο ρόλο της Λίβια και ο Φάρλεϊ Γκρέιντζερ στο ρόλο του Αυστριακού αξιωματικού Φραντς Μάλερ. Οι Φράνκο Τζεφφιρέλλι και Φράνκο Ρόζι άσημοι ακόμη σκηνοθέτες δούλεψαν στο πλευρό του Βισκόντι ως βοηθοί σκηνοθέτη.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βενετία, 1866, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των ιταλικών επαρχιών έχει απελευθερωθεί από τους ξένους, η επαρχία του Βένετο βρίσκεται υπό την κατοχή των Αυστριακών. Οι Ιταλοί έχουν ξεσηκωθεί κατά του κατακτητή και η ώρα της ένωσης του Βένετο με την Ιταλία πλησιάζει. Κάτω από την σκιά του πολέμου, η κόμισσα Λίβια Σερπιέρι (Αλίντα Βάλι), γνωρίζεται με τον Αυστριακό υπολοχαγό Φραντς Μάλερ (Φάρλεϊ Γκρέιντζερ) και τον ερωτεύεται. Η κόμισσα που είναι παντρεμένη και ανικανοποίητη από το γάμο της γρήγορα υποκύπτει στο φλερτ του Μάλερ ο οποίος την εκμεταλλεύεται και της αποσπά χρήματα. Το πάθος της είναι τόσο δυνατό που του δίνει και χρήματα προορισμένα για την ιταλική υπόθεση προκειμένου να δωροδοκήσει ο Μάλερ ένα στρατιωτικό γιατρό για να τον απαλλάξει από τοποθέτηση σε μάχιμη μονάδα. Τελικά ο υπολοχαγός αποδεικνύεται άπιστος, την προσβάλλει βάναυσα και η Λίβια τον καταδίδει στις αυστριακές στρατιωτικές αρχές, με συνέπεια ο Μάλερ και ο γιατρός να εκτελεστούν.
Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Καμίλο Μπόιτο και γυρίστηκε μετά το "Μπελίσιμα" (Bellissima, 1951) με την Άννα Μανιάνι. Ήδη είχε λάβει αρνητικές κριτικές για το γεγονός ότι το Μπελίσιμα ξέφευγε από τα πρότυπα του Ιταλικού Νεορεαλισμού, αλλά οι κριτικές που έλαβε μετά την πρώτη προβολή του Senso ήταν πολύ χειρότερες. Αυτή η υπερπαραγωγή με την έγχρωμη φωτογραφία των Άλντο Γκρατσιάτι και Ρόμπερτ Κράσκερ και με μεγάλους αστέρες της εποχής θύμιζε ελάχιστα την απλότητα του νεορεαλισμού (Ο Βισκόντι ήθελε αρχικά τον Μάρλον Μπράντο και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους). Οι κριτικοί Ρίτσαρντ Ντάιερ και Τζέφρι Νόουελ-Σμιθ το χαρακτήρισαν ιδιαίτερα σημαντικό φιλμ και το συμπεριέλαβαν στη δεκάδα των κριτικών με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Η μάχη της ταινίας με τους λογοκριτές δεν έλειψε. Η ταινία ασκούσε κριτική σε όλους τους μύθους που αφορούσαν την Ιταλική ενοποίηση. Το Senso εξιστορεί γεγονότα τα οποία εκτυλισσονται το 1866, αφού η Ιταλική Ενοποίηση είχε ήδη πραγματοποιηθεί, ενώ κάποιες επαρχίες (όπως το Βένετο) βρίσκονταν ακόμη υπό την κατοχή ξένων, ενώ το Il Gattopardo μας μεταφέρει ένα χρόνο πριν την Ενοποίηση, εξιστορώντας την εκδίωξη των Βουρβόνων από τη Σικελία. Σε αυτές τις δυο ταινίες περιγράφονται οι συνωμοσίες, οι συμβιβασμοί και οι διαδικασίες με τις οποίες δημιουργήθηκε η Ιταλία.
Η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ επισήμως στις Η.Π.Α. παρά το γεγονός ότι πρωταγωνιστούσαν σε αυτή ένας Αμερικανός αστέρας του Χόλιγουντ, ο Φάρλεϊ Γκρέιντζερ (γνωστός για τη συμμετοχή του στις ταινίες του Χίτσκοκ Η θηλιά (The Rope, 1948) και Ο άγνωστος του εξπρές (Strangers On A Train, 1951) και μια Ευρωπαία σταρ, η Αλίντα Βάλι παγκοσμίως γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες: Ο τρίτος άνθρωπος (The Third Man, 1949) του Κάρολ Ριντ και Υπόθεση Παραντάιν (Paradine Case, 1947) του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Ο Βισκόντι επέλεξε τη Βάλι και τον Γκρέιντζερ για να εξασφαλίσει επιτυχία κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες που εκείνη την περίοδο θεωρούνταν η Μέκκα του παγκοσμίου κινηματογράφου. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις Η.Π.Α. 5 χρόνια μετά την προβολή του Il Gattopardo. Το 1968 λοιπόν στο θέατρο Έλγιν της Νέας Υόρκης το Αμερικανικό κοινό είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει για πρώτη φορά την ταινία. Μετά την πρώτη προβολή ο αμερικανικός τύπος σχολίασε αρνητικά την ταινία κι έτσι η προβολή της δε συνεχίστηκε. Το ντουμπλάρισμα στα αγγλικά, η αφαίρεση μισής ώρας και η αντικατάσταση της technicolor φωτογραφίας συνέβαλαν αρνητικά στην ποιότητα της ταινίας.
Επανεκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2002 ο σκηνοθέτης Τίντο Μπρας γύρισε ξανά την ταινία μεταφέροντάς την στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και με πρωταγωνιστές τους Άννα Γκαλιένα και Γκάμπριελ Γκάρκο.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |||||
|