Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έπος του Κιόρογλου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Γραμματόσημο με το επικό ποίημα του Αζερμπαϊτζάν "Κιόρογλου", από τη σειρά Επικά ποιήματα των εθνών της ΕΣΣΔ, 1989

Το Έπος του Κιόρογλου (αζερικά: Koroğlu dastanı / کراوغلو حماسه‌سی, τουρκικά: Köroğlu destanı, τουρκμενικά: Görogly dessany, ουζμπεκικά: Goʻr oʻgʻli dostoni) είναι ένας ηρωικός θρύλος με εξέχουσα θέση στις προφορικές παραδόσεις των τουρκικών λαών, κυρίως των Ογούζων Τούρκων[1] [2].

Ο θρύλος περιγράφει χαρακτηριστικά έναν ήρωα, ο οποίος επιδιώκει να εκδικηθεί μια αδικία. Συχνά μελοποιούνταν και ερμηνευόταν σε αθλητικές εκδηλώσεις ως έμπνευση για τους διαγωνιζόμενους αθλητές. Ο Κιόρογλου είναι ο κύριος ήρωας ενός έπους με το ίδιο όνομα στα αζέρικα, τουρκμένικα και τουρκικά, καθώς και σε ορισμένες άλλες τουρκογενείς γλώσσες. Το έπος μιλά για τη ζωή και τις ηρωικές πράξεις του Κιόρογλου ως ήρωα του λαού, που αγωνιζόταν ενάντια σε άδικους ηγεμόνες. Το έπος συνδυάζει τον περιστασιακό ρομαντισμό με τον ιπποτισμό, που μοιάζει με τον Ρομπέν των Δασών.

Λόγω της μετανάστευσης κατά τον Μεσαίωνα μεγάλων ομάδων Ογούζων Τούρκων στην Κεντρική Ασία, τον Νότιο Καύκασο και τη Μικρά Ασία[3] και την επακόλουθη αφομοίωσή τους με άλλες εθνοτικές ομάδες, το έπος του Κιόρογλου εξαπλώθηκε ευρέως σε αυτές τις γεωγραφικές περιοχές οδηγώντας στην εμφάνιση τουρκμενικών, καζακικών, ουζμπεκικών, τατζικικών, αζερικών, τουρκικών, ταταρικών κριμαϊκών, γεωργιανών, κουρδικών και αρμενικών εκδοχών. Η ιστορία έχει ειπωθεί για πολλές γενιές από τους «μπάκσι», αφηγητές του Τουρκμενιστάν, τους Ασίκ βάρδους του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας, και έχει γραφτεί κυρίως τον 18ο αιώνα.

Κιόρογλου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κιόρογλου είναι ένας ημι-μυστικιστής ήρωας και βάρδος, ο οποίος πιστεύεται ότι έζησε τον 16ο αιώνα. Το όνομα του, "Κιόρογλου", σημαίνει "ο γιος του τυφλού", "ο γιος της στάχτης" ή "ο γιος του πηλού" (ο πηλός αναφέρεται στον θάνατο) στις τουρκικές γλώσσες. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ροβσάν στα αζέρικα, Ρουσέν Αλί στα τούρκικα ή Ροβσέν Αλί στα τουρκμενικά[4], που ήταν γλωσσικό δάνειο από το περσικό رُوشن Rowšan, που σημαίνει φως ή φωτεινός.

Τουρκμενική παράδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Τουρκμενιστάν, το έπος ονομάζεται Görogly, που μεταφράζεται ως «ο γιος του τάφου», και κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στα τουρκμενικά έπη.

Ο τουρκμενικός λαός αναφέρεται σε καλλιτέχνες που ειδικεύονται στο Γκιόρογλου ως μπάκσι (μουσικοί που ερμηνεύουν τραγούδια νταστάν). Στο Τουρκμενιστάν, οι μπάκσι συναντώνται σε δύο περιοχές της χώρας: Ντασογκούζ και Λεμπάπ. Εκτός του Τουρκμενιστάν, η παράδοση βρίσκεται σε γειτονικές χώρες - συμπεριλαμβανομένου του Ουζμπεκιστάν, του Τατζικιστάν, του Καζακστάν και του Ιράν - και σε άλλα μέρη, όπου έζησαν ιστορικά τουρκμενικές εθνότητες.

Το έπος του Γκιόρογλου αφηγείται την ιστορία του ήρωα και των σαράντα τζιγκίτ πολεμιστών του, η οποία περιλαμβάνει περιγραφές όλων των σημαντικών παραδοσιακών γεγονότων της ζωής του Τουρκμενιστάν. Οι ενότητες σε πεζό λόγο, οι οποίες περιγράφουν γεγονότα, εναλλάσσονται με ενότητες σε ποιητικό λόγο, οι οποίες εκφράζουν τα συναισθήματα των χαρακτήρων.

Το πρώτο «κεφάλαιο» του έπους αφορά τη θαυματουργή γέννηση και ηρωική εκπαίδευση του Γκιόρογλου, ο οποίος μεγάλωσε με τον παππού Τζιγκαλιμπέκ και τη θεία Γκιουλεντάμ, δάμασε το φτερωτό άλογο Γκιράτ, έχτισε το φρούριο Χαντιμπίλ και συγκέντρωσε πολεμιστές. Ακολουθούν οι ιστορίες για τον γάμο του με ένα παραμυθένιο κορίτσι, την πέρι Αγάιγιουνους (ο ήρωας ερωτεύεται μια κοπέλα στο όνειρό του, πηγαίνει να την αναζητήσει, ξεπερνά εμπόδια, την πηγαίνει στο Χαντιμπίλ), για την εκδίκηση ενάντια στον Αράμπ-Ρεϊχάν, που απήγαγε τη θεία του, Γκιουλεντάμ, για την υιοθεσία του Οβέζ, για τη σωτηρία του από την αιχμαλωσία και για τον γάμο του. Τα "κεφάλαια" για την μάχη του Γκιόρογλου με τον Αράμπ-Ρεϊχάν, την εισβολή του σε ένα εχθρικό στρατόπεδο, την επίθεση των στρατευμάτων του Σουλτάνου στη χώρα του Γκιόρογλου και την απαγωγή του Οβέζ και την υιοθεσία του Γκιόρογλου Χασάν, γιου ενός σιδερά, έχουν ηρωικό χαρακτήρα. Ο κύκλος τελειώνει με την ιστορία του θανάτου του Γκιόρογλου, που αποσύρθηκε σε μια σπηλιά σε μεγάλη ηλικία. [5]

Στην προφορική ερμηνεία του Γκιόρογλου χρησιμοποιούνται διάφορες μορφές τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της αφήγησης, του τραγουδιού, του φωνητικού αυτοσχεδιασμού και της υποκριτικής. Οι μπάκσι είναι γνωστοί για την εκπληκτική μνήμη, τις εξαιρετικές μουσικές τους δεξιότητες και την ευφυΐα τους, όλα απαραίτητα χαρακτηριστικά για την εκτέλεση του έπους. Οι ερμηνευτές θα πρέπει να είναι δεξιοτέχνεςε στα παραδοσιακά μουσικά όργανα όπως το ντουτάρ, ένα δίχορδο νυκτό όργανο, και το γκιζάκ, που μοιάζει με βιολί, και να μπορούν να τραγουδούν διάφορες μελωδίες του έπους εκτελώντας αυτοσχεδιασμό.

Υπό την επίβλεψη του δασκάλου του, εκτός από την εκμάθηση του ρεπερτορίου και την τελειοποίηση των δεξιοτήτων του, ο μαθητευόμενος μπάκσι μαθαίνει ηθικούς κανόνες της επικής ερμηνείας. Για τη μετάδοση της γνώσης, οι δάσκαλοι μπάκσι χρησιμοποιούν ποικίλες τεχνικές και υλικά. Όταν ο μαθητευόμενος είναι έτοιμος, οι γνώσεις του αξιολογούνται διεξοδικά. Στη συνέχεια, ο δάσκαλος δίνει την ευλογία του στον νέο ερμηνευτή, στον οποίο δίνεται έτσι το δικαίωμα να εκτελέσει το έπος ανεξάρτητα και να διδάξει τους δικούς του μαθητές.

Αυτό το σύστημα μετάδοσης εξασφαλίζει μια συνεχή ροή γνώσης από τη μια γενιά στην άλλη και διατηρεί τα επίπεδα δεξιοτήτων και τα πρότυπα. Επιπλέον, το Εθνικό Ωδείο του Τουρκμενιστάν, η Κρατική Σχολή Πολιτισμού και Τεχνών και διάφορες εξειδικευμένες σχολές διευκολύνουν την απόκτηση δεξιοτήτων ντουτάρ από τους μαθητές, προτού ξεκινήσουν εκπαίδευση με έναν δάσκαλο μπάκσι.

Το Γκιόρογλου παίζει σημαντικό ρόλο σε ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών λειτουργιών στις τουρκμενικές κοινότητες. Οι αξίες και τα συναισθήματα, που περιγράφονται στο έπος, αποτελούν τη βάση για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των Τουρκμένων και αντανακλώνται στα κοινωνικά δίκτυα και τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων.

Το έπος δίνει τη δυνατότητα στους Τουρκμένους να μάθουν και να μεταδώσουν την κοινή ιστορία και τις κοινωνικές τους αξίες στις νεότερες γενιές. Πράγματι, χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την εκπαίδευση των νέων και την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας, υπερηφάνειας και ενότητας. Μέσω αυτού, οι νέοι διδάσκονται επιμέλεια και δεξιότητες ακριβούς σκέψης. Μαθαίνουν επίσης να αγαπούν την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας τους. Ωστόσο, και ο σεβασμός προς άλλα έθνη και πολιτισμούς ενθαρρύνεται. [6]

Στο έπος, ο λαός των Τουρκμένων απεικονίζεται ως συμπονετικός, σοφός, γενναιόδωρος, φιλόξενος και ανεκτικός. Επιδεικνύουν ηγεσία, αφοβία και πίστη στους φίλους, την οικογένεια και τη χώρα. Σέβονται τους πρεσβύτερους και δεν παραβιάζουν ποτέ υποσχέσεις.

Λόγω της έμφασης αυτών των αξιών, οι γνώσεις και οι δεξιότητες που σχετίζονται με το έπος, συμπεριλαμβανομένου του ταλέντου στη μουσική, την ποίηση, την αφήγηση και τη γλώσσα, καθώς και τις παραδοσιακές δεξιότητες που περιγράφονται στο έπος, εκτιμώνται ιδιαίτερα. Όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν την πολιτιστική ταυτότητα των Τουρκμένων.

Το στοιχείο προστατεύεται χάρη σε συγκεντρώσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις όπως γαμήλιες τελετές. Οι διαγωνισμοί μπάκσι, οι τακτικές εθνικές και θρησκευτικές αργίες, οι εορτασμοί, οι εκδηλώσεις μνήμης και τα διεθνή πολιτιστικά φεστιβάλ συμβάλλουν επίσης σε μεγάλο βαθμό στη διαφύλαξη της παράδοσης του Γκιόρογλου. Οι μπάκσι είναι οι κύριοι υποστηρικτές της παραδοσιακής ερμηνείας, καθώς διδάσκουν και μεταδίδουν το στοιχείο στους υποψήφιους ερμηνευτές με τον ίδιο τρόπο που έμαθαν από τους δασκάλους τους. Επιπλέον, κάθε επαρχία έχει ένα bagshylar oyi («σπίτι των μπάκσι»), όπου οι δάσκαλοι συγκεντρώνονται κάθε μήνα για να ανταλλάξουν ιδέες, να ηχογραφήσουν τον εαυτό τους και να μεταδώσουν τις παραστάσεις τους στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Αυτό επιτρέπει τη διάδοση του στοιχείου στο κοινό και την προσέλκυση πιθανών νέων ερμηνευτών. [7]

Το παρακάτω είναι ένα από τα πολλά ποιήματα που συναντάμε στην τουρκμενική εκδοχή του Γκιόρογλου, που συχνά εκτελείται από μπάκσι σε τουρκμένικους γάμους. Η πρώτη στήλη είναι το ποίημα στην πρωτότυπη (τουρκμενική) γλώσσα του, η δεύτερη στήλη είναι η τουρκική μετάφραση του ποιήματος και η τρίτη είναι η μετάφρασή του στα ελληνικά.  

Αζέρικη και τουρκική παράδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μνημείο στον Κιόρογλου στο Μπακού, Αζερμπαϊτζάν

Ένα θέμα κοινό σχεδόν σε όλες τις εκδοχές είναι αυτό του ήρωα, ο οποίος υπερασπίζεται την οικογένεια ή τη φυλή του από απειλές από το εξωτερικό. Σε πολλές από τις εκδόσεις, ο Κιόρογλου αποκτά το όνομά του από την άδικη τύφλωση του πατέρα του, μια πράξη για την οποία ο γιος παίρνει την εκδίκησή του και η οποία ξεκινά τη σειρά των περιπετειών του. Παρουσιάζεται ως ληστής και οζάν. Μια σειρά από τραγούδια και μελωδίες που αποδίδονται στον Κιόρογλου σώζονται στη λαϊκή παράδοση.

Η πιο κοινή εκδοχή του παραμυθιού περιγράφει τον Κιόρογλου ως Ρουσέν Αλί, γιο του σταβλίτη Κότζα Γιουσούφ, που ζει στο Ντερτντιβάν υπό την υπηρεσία του Μπέη του Μπολού. Μια μέρα, ο Γιουσούφ συναντά μια νεαρή φοράδα, η οποία, στο εκπαιδευμένο του μάτι, θα γίνει καλό άλογο, αν τραφεί καλά. Ο Μπέης θέλει να κάνει δώρο στον Σουλτάνο νεαρές φοράδες για να βελτιώσει τη σχέση τους, που επιδεινώνεται. Ωστόσο, ο μπέης δεν γνωρίζει αρκετά για τα άλογα για να εκτιμήσει το λεπτό, πεινασμένο ζώο, που του παρουσιάζεται. Όντας άνθρωπος με κακία και εύκολα προκαλούμενη ιδιοσυγκρασία, υποψιάζεται ότι τον κοροϊδεύουν και διατάζει να τυφλώσουν τον φτωχό εργάτη. Ο γιος του, λοιπόν, αποκτά το παρατσούκλι του και τρέφει ένα ολοένα αυξανόμενο μίσος για τον Μπέη του Μπολού στην καρδιά του, καθώς μεγαλώνει. Η φοράδα, την οποία ονομάζει Κιράτ (kır at σημαίνει κυριολεκτικά "γκρίζο άλογο"), μεγαλώνει μαζί του και όντως μεταμορφώνεται σε ένα ζώο θρυλικού αναστήματος και δύναμης.

Μια μέρα, ο Χιζίρ εμφανίζεται στον Γιουσούφ σε ένα όνειρο και του λέει ότι σύντομα τα νερά του ποταμού Αράς θα κυλήσουν για λίγο σαν παχύρρευστος αφρός και όποιος πιει αυτόν τον αφρό θα θεραπευτεί από οποιαδήποτε σωματικά προβλήματα μπορεί να τον ταλαιπωρούν, συμπεριλαμβανομένης της τύφλωσης και της γήρανσης. Ο Γιουσούφ πηγαίνει στην όχθη του ποταμού με τον γιο του, αλλά ο γιος του πίνει τον αφρό πριν προλάβει ο ίδιος. Καθώς αυτό το θαύμα μπορεί να δώσει αιώνια υγεία και νεότητα σε έναν μόνο άνδρα, ο Γιουσούφ χάνει την ευκαιρία να ξαναδεί και πεθαίνει λίγες μέρες αργότερα διατάζοντας τον γιο του να τον εκδικηθεί.

Σε ορισμένες εκδοχές της ιστορίας, ούτε ο Γιουσούφ ούτε ο γιος του μπορούν να πιουν από τον αφρό. Ο Γιουσούφ ειδοποιείται από τον Χιζίρ λίγο πριν συμβεί το φαινόμενο, αλλά ως γέρος και τυφλός δεν μπορεί να φτάσει εγκαίρως στο ποτάμι. Ο Κιόρογλου βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι, όταν αρχίζει να ρέει ο αφρός, αλλά, καθώς αγνοεί τη σημασία του γεγονότος, δεν πίνει από το ποτάμι. Αντίθετα, πίνει νερό τοο άλογό του, Κιράτ, και γίνεται αθάνατο.

Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Κιόρογλου επαναστατεί εναντίον του Μπέη. Καθώς έχει μόνο λίγους οπαδούς, δεν εμπλέκει απευθείας τον στρατό του Μπολού και χρησιμοποιεί αντ' αυτού τακτικές ανταρτών. Επιτίθεται και λεηλατεί την περιουσία του πρώην κυρίου του και ξεφεύγει από τους επίδοξους απαγωγείς του μένοντας εν κινήσει και φεύγοντας σε μακρινές χώρες, όποτε ο εχθρός του οργανώνει μια μεγάλης κλίμακας εκστρατεία για να τον συλλάβει.Πριν τα καταφέρει, ωστόσο, η γνώση των πυροβόλων όπλων μεταφέρεται από τους εμπόρους στην Ανατολία. Ακόμη και τα απλά όπλα της εποχής αρκούν για να αλλάξουν για πάντα τους τρόπους των πολεμιστών: η ισορροπία δυνάμεων ανατρέπεται από το "τρύπιο σίδερο", όπως αποκαλεί το εργαλείο ο Κιόρογλου, όταν το πρωτοβλέπει, και οι μπέηδες της Βόρειας Ανατολίας επιδίδονται σε άγριο πόλεμο μεταξύ τους. Οι μάχες συνεχίζονται ατελείωτα, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος. Ο Κιόρογλου συνειδητοποιεί ότι, ακόμη κι αν καταφέρει να ρίξει τον μπέη του Μπόλου, δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον παλιό, ιπποτικό κόσμο, στον οποίο γεννήθηκε. Ο πολεμιστής-ποιητής διαλύει τους οπαδούς του και χάνεται στην αφάνεια, αφήνοντας πίσω του μόνο αυτούς τους στίχους:[9]

Düşman geldi tabur tabur dizildi,
Alnımıza kara yazı yazıldı.
Tüfek icad oldu mertlik bozuldu
Gayri eğri kılıç kında paslanmalıdır.

 

Ήρθε και παρατάχθηκε ο εχθρός, το ένα τάγμα μετά το άλλο,
Η σκοτεινή μας μοίρα είναι γραμμένη στο μέτωπό μας.
Η ανδρεία έχει χαθεί από τότε που εφευρέθηκαν τα όπλα.
Η κυρτή λεπίδα στη θήκη της θα σκουριάσει.

Μια τυπική περίσταση όπου μπορεί κανείς να ακούσει μελωδίες Κιόρογλου είναι σε έναν παραδοσιακό αγώνα πάλης όπως το κιρκπινάρ. Μια ομάδα από παίκτες ζουρνά και νταουλιών παίζουν συνεχώς, καθώς οι παλαιστές αγωνίζονται μεταξύ τους.

Το 1967, ο Γιασάρ Κεμάλ περιέλαβε αυτόν τον μύθο στο επικό του μυθιστόρημα Üç Anadolu Efsanesi, το οποίο αποτελεί την πιο σημαντική αναφορά στον Κιόρογλου στη σύγχρονη λογοτεχνία.

Γκουρουγλί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Gurughli (επίσης γνωστό ως Gurghuli) είναι ο τίτλος του επικού κύκλου από την Κεντρική Ασία. Ο κύκλος περιλαμβάνει έως και πενήντα τμήματα, τα οποία εξακολουθούν να εκτελούνται από τους λαούς του Τουρκεστάν στα τατζίκικα καθώς και σε τουρκογενείς γλώσσες. [10]

Ο Γκουρουγλί ή Γκουργουλί, το όνομα του οποίου σημαίνει «γεννημένος από τον τάφο», είναι παιδί της αδερφής του Αχμαντχάν (χαν του Τουρκιστάν), αποτέλεσμα άμωμου σύλληψης. Η μητέρα πεθαίνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και το παιδί γεννιέται, ενώ η μητέρα είναι ήδη θαμμένη, και επιβιώνει με το γάλα μιας φοράδας από το κοπάδι του Αχμαντχάν, εωσότου εντοπίζεται και ονοματίζεται από βοσκούς. Ο άλλος ήρωας στα παραμύθια είναι ο υιοθετημένος γιος του, Αχβαζχάν, παιδί μιας νεράιδας μητέρας.

Οι ιστορίες του διηγούνται σε ολονύχτιες αφηγήσεις σε ελεύθερο στίχο. Καθώς υποτίθεται ότι το πλαίσιο της ιστορίας είναι γνωστό στο κοινό, ξεκινούν χωρίς ιδιαίτερη εισαγωγή και συνοδεύονται από μουσική από ένα δίχορδο λαούτο, την ντόμπρα. Αργότερα ευθυγραμμισμένες με το Ισλάμ, οι ιστορίες προέρχονται από μια εποχή πριν το Ισλάμ φτάσει στην περιοχή, αλλά έγιναν «όχημα για τη μετάδοση θρησκευτικής και ηθικής διδασκαλίας, ειδικά στοχευμένης στις μάζες των μη εγγράμματων Μουσουλμάνων». [10]

Το σωζόμενο σώμα της ποίησης Γκουρουγκλί περιλαμβάνει περίπου 100.000 στίχους. Έφτασε στην τελική του μορφή τον 18ο αιώνα και ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον έξω κόσμο μέσω Ρώσων ταξιδιωτών το 1870. Ηχογραφήθηκε μεταξύ 1930 και 1960 και διατηρείται στην Ακαδημία Επιστημών του Τατζικιστάν. [11]

Ουζμπεκική παράδοση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην ουζμπεκική παράδοση μπάκσι (οι μπάκσι είναι αφηγητές νταστάν και παίζουν συνήθως ντουμπίρα, δίχορδο μουσικό όργανο), η ιστορία και η ερμηνεία του ονόματος του Κιόρογλου είναι διαφορετική από την τουρκική. Στα ουζμπεκικά, όπως και στα τουρκμενικά το όνομα σημαίνει "ο γιος του τάφου". Όπως λέγεται, η μητέρα του Γκόρογλι πεθαίνει, ενώ βρισκόταν στους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, ο κόσμος την θάβει με τον Γκόρογλι μες στον τάφο. Μετά από αρκετό καιρό, ένας ντόπιος βοσκός παρατηρεί ότι ο αριθμός των προβάτων του μειώνεται. Κατασκοπεύει τα πρόβατά του και βρίσκει ένα μικρό αγόρι, σε ηλικία 3-4 ετών, να τρώει ένα από τα πρόβατα. Όταν προσπαθεί να πιάσει το αγόρι, δραπετεύει και κρύβεται σε έναν τάφο. Όπως αφηγείται η ιστορία αργότερα, θα πολεμήσει ενάντια σε γίγαντες και θα τους σκοτώσει. Λέγεται ότι ο Γκόρογλι είχε ένα άλογο που το έλεγαν «Γκίροτ». Η πρωτεύουσα του κράτους του Γκόρογλι βρισκόταν στο θρυλικό Χαμπίλ.

Διεθνής αναγνώριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 2015, η τουρκμενική επική τέχνη του Γκιόρογλου εγγράφηκε στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας της UNESCO . [12]

Τοπωνύμια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρησιμοποιείται συνήθως για την ονομασία δρόμων και περιοχών στο Τουρκμενιστάν, συμπεριλαμβανομένου του Görogly köçesi στην Ασγκαμπάτ. Είναι επίσης το όνομα μιας πόλης κοντά στο Ντασογκούζ.

Στην τέχνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ο Αζέρος συνθέτης Ουζεγίρ Χατζιμπέγιοφ δημιούργησε μια όπερα με αυτό το όνομα, χρησιμοποιώντας τις ιστορίες των ασίκ και συνδυάζοντας αριστοτεχνικά μουσική ασίκ με αυτό το σημαντικό κλασικό έργο.

Ο Κιόρογλου στη λαϊκή κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Karl Reichl Singing the Past: Turkic and Medieval Heroic Poetry, Cornell University Press. 2000. "Οι κεντρικές παραδόσεις βρίσκουν τη συνέχειά τους σε μια τέταρτη ομάδα, την επική ποίηση των νοτιοδυτικών τουρκικών λαών, των Τουρκομάνων, των Αζέρων και των Τούρκων της Ανατολίας. Εδώ η μορφή του προοιμίου είναι προσωκρατική και υπάρχει μια προτίμηση, για ιστορίες αγάπης και περιπέτειας. Ο κύριος ήρωας των περιπετειωδών μυθιστορημάτων τους είναι ο Κιόρογλου".
  2. ↑ «Koroglu, Literary Tradition». Encyclopedia Iranica.  "Οι τουρκικές εκδοχές της ιστορίας του Κιόρογλου είναι γνωστές μεταξύ των Αζέρων, των Τούρκων της Ανατολίας και των Τουρκμένων και μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους όσον αφορά τη γλώσσα και την πλοκή".
  3. ↑ «Քյորօղլին՝ կալանավոր — Վիքիդարան». hy.wikisource.org (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2024. 
  4. ↑ Kosayev, Mati, επιμ. (1980). Gorogly (στα Turkmen). Ashgabat, Turkmenistan: Turkmenistan Neshiryaty. σελίδες 4–10. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  5. ↑ Kosayev, Mati, επιμ. (1980). Gorogly (στα Turkmen). Ashgabat, Turkmenistan: Turkmenistan Neshiryaty. σελίδες 10–21. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  6. ↑ Kosayev, Mati, επιμ. (1980). Gorogly (στα Turkmen). Ashgabat, Turkmenistan: Turkmenistan Neshiryaty. σελ. 1. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  7. ↑ Kosayev, Mati, επιμ. (1980). Gorogly (στα Turkmen). Ashgabat, Turkmenistan: Turkmenistan Neshiryaty. σελίδες 2–8. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  8. ↑ Kosayev, Mati· Govshudov, Ata, επιμ. (1980). Gorogly (στα Turkmen). Ashgabat, Turkmenistan: Turkmenistan Neshiryaty. σελίδες 117–118. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  9. ↑ KÖROĞLU - Ozanlarımız
  10. ↑ 10,0 10,1 Claus, Peter J.· Diamond, Sarah (2003). «Gurughli». South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka. Routledge. σελ. 275. ISBN 9780415939195. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2013. Claus, Peter J.; Diamond, Sarah; Mills, Margaret Ann (2003). "Gurughli". South Asian Folklore: An Encyclopedia : Afghanistan, Bangladesh, India, Nepal, Pakistan, Sri Lanka. Routledge. p. 275. ISBN 9780415939195. Retrieved 28 August 2013.
  11. ↑ Abdullaev, Kamoludin· Akbarzaheh, Shahram (2010). «Gurughli». Historical Dictionary of Tajikistan. Scarecrow. σελίδες 153–54. ISBN 9780810860612. 
  12. ↑ «Turkmen Epic Art of Gorogly inscribed on UNESCO's Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity». Turkmenistan.ru. 19 Δεκεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έπος_του_Κιόρογλου&oldid=11151922"