Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ένωση μαχητών του Κόκκινου Αγωνιστικού Μετώπου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ενωση μαχητών του Κόκκινου Αγωνιστικού Μετώπου
Το λογότυπο της οργάνωσης
Γνωστή ωςRotfrontkämpferbund
Χώρα Γερμανία
ΗγέτεςΕρνστ Τέλμαν
Διάστημα λειτουργίαςΙουλίου 1924 (1924-07)–14 Μαΐου 1929 (1929-05-14)
ΙδεολογίαΚομμουνισμός, Μαρξισμός-Λενινισμός
Πολιτική θέσηΑκροαριστερά
ΚατάστασηΔιαλύθηκε
ΜέγεθοςΠερίπου 130,000 (1929)

Η Ένωση μαχητών του Κόκκινου Αγωνιστικού Μετώπου[1] (γερμανικά: Roter Frontkämpferbund, [ˈʁoːtɐ ˈfʁɔntˌkɛmpfɐbʊnt]) γνωστός συνήθως με το ακρωνύμιο Rotfrontkämpferbund (RFB), υπήρξε παραστρατιωτική οργάνωση της άκρας αριστεράς, συνδεδεμένη με το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.[2] Επρόκειτο για νομικά αναγνωρισμένο σωματείο,[3] το οποίο απαγορεύθηκε το 1929, έπειτα από βίαιες συγκρούσεις κατά τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς στο Βερολίνο,[4] αλλά συνέχισε να δραστηριοποιείται παράνομα.

Τα πρώτα τοπικά παραρτήματα του RFB ιδρύθηκαν τον Ιούλιο του 1924.[5][6][7] Το πρώτο πανγερμανικό συνέδριο της οργάνωσης πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1925 στο Βερολίνο, όπου ο Ερνστ Τέλμαν εξελέγη πρόεδρος της ομοσπονδιακής επιτροπής.[8][9] Εφημερίδα του RFB ήταν η Die Rote Front («Το Κόκκινο Μέτωπο»).[10][9] Ο χαιρετισμός «Rot Front!» («Κόκκινο Μέτωπο!») συνοδευόμενος από την υψωμένη γροθιά αποτέλεσε διακριτικό σύνθημα της οργάνωσης και χρησιμοποιούνταν ευρύτατα τόσο από υποστηρικτές όσο και από αντιπάλους, συχνά αντί του πλήρους τίτλου της. Το έμβλημα του RFB ήταν η υψωμένη γροθιά, με το σύνθημα «προστατεύοντας τον φίλο, αποκρούοντας τον εχθρό» (γερμανικά: schützend den Freund, abwehrend den Feind),[11][12][13][14] το οποίο εμφανιζόταν σε όλα τα διακριτικά της οργάνωσης και είχε κατοχυρωθεί επισήμως από την 1η Μαρτίου 1926.[15] Τον Μάιο του 1926, κατά τη διάρκεια παρέλασης σημαιών, το έμβλημα χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο συσπείρωσης στο κίνημα και ως όρκος υπεράσπισης της Σοβιετικής Ένωσης.

Ιστορικό υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) στηριζόταν αρχικά στις Προλεταριακές Εκατοντάδες (Proletarische Hundertschaften) για την προστασία των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεών του,[16] όμως η οργάνωση αυτή απαγορεύθηκε το 1923.[17] Αυτό άφησε τις πολιτικές δραστηριότητες του KPD εκτεθειμένες σε επιθέσεις από την αστυνομία και παραστρατιωτικές οργανώσεις της δεξιάς, όπως η εθνικιστική Στάλχελμ και η ναζιστική Sturmabteilung (SA).[17][18] Το ένατο εθνικό συνέδριο του KPD, τον Απρίλιο του 1924, αποφάσισε τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης αυτοάμυνας, η οποία έλαβε το όνομα Roter Frontkämpfer-Bund,[12][19] με στόχο να προσελκύσει και μη κομμουνιστές εργάτες.

Στη Χάλλε, στις 11 Μαΐου 1924, η αστυνομία άνοιξε πυρ σε διαδήλωση, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οκτώ εργάτες και να τραυματιστούν σοβαρά άλλοι δεκαέξι. Το KPD ανακοίνωσε τότε τη συγκρότηση του RFB[20][21] σε όλα τα τοπικά του παραρτήματα, και σύντομα δημιουργήθηκαν οι πρώτες τοπικές ομάδες. Οι περισσότερες εντοπίζονταν σε βιομηχανικά κέντρα, λιμάνια και άλλες παραδοσιακές εστίες της εργατικής τάξης.

Με την πάροδο των χρόνων, το RFB εμπλέκονταν όλο και περισσότερο σε βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους με την αστυνομία, τα Τάγματα Εφόδου (SA) και άλλους πολιτικούς αντιπάλους. Το 1929, το RFB συμμετείχε στις αιματηρές διαδηλώσεις που ακολούθησαν την απαγόρευση του εορτασμού της Πρωτομαγιάς στο Βερολίνο, σε γεγονότα που έμειναν γνωστά ως Ματωμένος Μάης (Blutmai). Πάνω από 30 άνθρωποι σκοτώθηκαν[22][23] από τα πυρά της αστυνομίας.[24]

Το RFB απαγορεύθηκε[25] και τα περιουσιακά του στοιχεία κατασχέθηκαν από το κράτος.[25] Την περίοδο της απαγόρευσης αριθμούσε περίπου 130.000 μέλη. Πολλοί συνέχισαν τη δράση τους παράνομα ή εντάχθηκαν σε διαδόχες οργανώσεις όπως το Kampfbund gegen den Faschismus («Συμμαχία-Αγώνα κατά του Φασισμού»), ενώ άλλοι αποσύρθηκαν από την πολιτική σκηνή.[26]

Κατά το Τρίτο Ράιχ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την άνοδο του εθνοσοσιαλισμού το 1933, πρώην μέλη του RFB ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι ναζί επεδίωξαν εκδίκηση απέναντι στους παλιούς αντιπάλους τους, και πολλοί αγωνιστές του RFB πέθαναν στις φυλακές.[27]

Όσοι επιβίωσαν ή απέφυγαν τη σύλληψη, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας στον Ισπανικό Εμφύλιο (1936–1939).[28] Συγκρότησαν την κεντουρία Τέλμαν των Διεθνών Ταξιαρχιών, πολεμώντας ενάντια στους εθνικιστές αντάρτες. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πρώην μαχητές του RFB πολέμησαν στον Κόκκινο Στρατό εναντίον της Γερμανίας.[29]

Μετά το 1945, πρώην μέλη του RFB όπως ο Έριχ Χόνεκερ[30] και ο Έριχ Μίλκε[31] συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία των πρώτων αστυνομικών και στρατιωτικών μονάδων της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας (DDR).[32][33][34][35] Οι Μαχητικές Ομάδες της Εργατικής Τάξης (Arbeiterkampfgruppen) και η Εθνική Λαϊκή Στρατιά (Nationale Volksarmee) δήλωναν ότι συνέχιζαν τις παραδόσεις του RFB. Στη Δυτική Γερμανία, αντιθέτως, η απαγόρευση του 1929 παρέμεινε σε ισχύ και οι αρχές δίωκαν παλαιά μέλη που αναγνώριζαν δημόσια τη συμμετοχή τους στο RFB.

  1. ↑ «Βαθύ Κόκκινο».
  2. ↑ Stutte, Harald [de]. «Der rote Hitlerjunge» (στα γερμανικά). Süddeutsche Zeitung (Munich). 21 November 2017. https://www.sueddeutsche.de/politik/nationalsozialismus-der-rote-hitlerjunge-1.3636194. Ανακτήθηκε στις 12 November 2019.
  3. ↑ Lucks, Günther (24 December 2015). «Rotes Hamburg: Wo das Weihnachtsfest als bürgerlicher Blödsinn galt» (στα γερμανικά). Die Welt. https://www.welt.de/geschichte/article150287056/Wo-das-Weihnachtsfest-als-buergerlicher-Bloedsinn-galt.html. Ανακτήθηκε στις 9 July 2019.
  4. ↑ Schuster, Kurt G. P. (1975). Der rote Frontkämpferbund 1924–1929 (στα Γερμανικά). Düsseldorf: Droste Verlag [de]. ISBN 3-7700-5083-5.
  5. ↑ «Der Rote Frontkämpferbund». German Historical Museum. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
  6. ↑ «Drittes Reich: Hamburgs Roter Osten» (στα γερμανικά). Der Spiegel. 5 September 2015. https://www.spiegel.de/fotostrecke/drittes-reich-hamburgs-roter-osten-fotostrecke-129759.html. Ανακτήθηκε στις 2019-07-09.
  7. ↑ Steffahn, Harald (1976-04-02). «Thälmanns Truppe» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/1976/15/thaelmanns-truppe. Ανακτήθηκε στις 2019-07-09.
  8. ↑ «Der Mann, den sie "Teddy" nannten – Thälmann im Porträt | MDR.DE». Mitteldeutscher Rundfunk (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
  9. 1 2 «Roter Frontkämpferbund, 1924–1929 – Historisches Lexikon Bayerns». Historisches Lexikon Bayerns (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
  10. ↑ «May Day, Bloody May Day». Jacobin (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
  11. ↑ «Ernst-Thälmann-Park». pankow-weissensee-prenzlauerberg.berlin. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
  12. 1 2 Museum, Stiftung Deutsches Historisches. «Gerade auf LeMO gesehen: LeMO Kapitel: Weimarer Republik». German Historical Museum (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
  13. ↑ Becker, Klaus J. «Spartakus, Rote Front, Antifa» (PDF). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
  14. ↑ Weitz, Eric D. (1997). Creating German Communism, 1890–1990: From Popular Protests to Socialist State (στα Αγγλικά). Princeton University Press. ISBN 9780691026824.
  15. ↑ «Georg Elser und der Rote Frontkämpferbund». www.mythoselser.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2020.
  16. ↑ «Die Bedeutung der Reichsexekution in der Weimarer Reichsverfassung und ihre Anwendung 1923 in Sachsen und Thüringen» (PDF). Deutscher Bundestag (στα Γερμανικά). 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
  17. ↑ ZEIT (Archiv), D. I. E. (1993-10-22). «"Deutscher Oktober" 1923 an der Alster: ein blutiger Reinfall – Unbekannte Briefe und Berichte zum Putschversuch der Hamburger Kommunisten: Aufstand an der Waterkant» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/1993/43/aufstand-an-der-waterkant/seite-4. Ανακτήθηκε στις 2019-07-09.
  18. ↑ Eve Rosenhaft (25 Αυγούστου 1983). Beating the Fascists: The German Communists and Political Violence 1929–1933. Cambridge University Press. σελ. 4. ISBN 9780521236386.
  19. ↑ Steffahn, Harald (1976-04-02). «Thälmanns Truppe» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/1976/15/thaelmanns-truppe. Ανακτήθηκε στις 2019-09-20.
  20. ↑ Becker, Klaus J. «Spartakus, Rote Front, Antifa» (PDF). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019.
  21. ↑ Radbruch, Gustav· Baratta, Alessandro (1992). Gesamtausgabe (στα Γερμανικά). C.F. Müller Verlag [de]. ISBN 9783811433922.
  22. ↑ «1. Mai: Feiertag und Symbol». Demokratiegeschichten (στα Γερμανικά). 1 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  23. ↑ «Roter Frontkämpferbund, 1924–1929». Historisches Lexikon Bayerns (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  24. ↑ Museum, Stiftung Deutsches Historisches. «Gerade auf LeMO gesehen: LeMO Kapitel: Weimarer Republik». German Historical Museum (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019.
  25. ↑ Swett, Patricia· Swett, Pamela E. (27 Σεπτεμβρίου 2004). Neighbors and Enemies: The Culture of Radicalism in Berlin, 1929–1933 (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. ISBN 9780521834612.
  26. ↑ «Kampfbund gegen den Faschismus, 1930–1933». Historisches Lexikon Bayerns (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2019.
  27. ↑ «Gegner des NS-Regimes». G/GESCHICHTE (στα Γερμανικά). 20 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  28. ↑ «Der Spanische Bürgerkrieg (1936–1939)». www.andalusien360.de. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  29. ↑ Baechler, Christian [fr]. L'Allemagne de Weimar: 1919–1933, Fayard, coll. « Biographies Historiques », 2007 ( (ISBN 9782213639277)])
  30. ↑ Sabrow, Martin [de]. Erich Honecker: Das Leben davor (στα Γερμανικά). C.H.Beck. 26 Σεπτεμβρίου 2016. ISBN 9783406698101.
  31. ↑ Zank, Wolfgang [de]. «Stasi: Der Mann, der alle liebte» (στα γερμανικά). Die Zeit. 14 November 2007. https://www.zeit.de/2007/47/A-Mielke. Ανακτήθηκε στις 2019-11-04.
  32. ↑ «Erich Honecker | Jugendopposition in der DDR». www.jugendopposition.de. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  33. ↑ «Erich Honecker». hdg.de. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  34. ↑ «Erich Honecker». www.rheinische-geschichte.lvr.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2019.
  35. ↑ Zank, Wolfgang (14 November 2007). «Stasi: Der Mann, der alle liebte» (στα γερμανικά). Die Zeit. https://www.zeit.de/2007/47/A-Mielke. Ανακτήθηκε στις 2019-09-30.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ένωση_μαχητών_του_Κόκκινου_Αγωνιστικού_Μετώπου&oldid=11274174"