Δανία–Νορβηγία

Δανία–Νορβηγία Danmark–Norge
Προσωπική ένωση
← 1523–1814 →   →
Σημαία Έμβλημα
Χάρτης της Δανίας-Νορβηγίας, 1780
Πρωτεύουσα		Κοπεγχάγη
Γλώσσες		Δανικά, Νορβηγικά, Γερμανικά, Ισλανδικά, Φεροϊκά, Σάμι, Γροιλανδικά
Θρησκεία		Λουθηρανισμός
Πολιτική δομή		Προσωπική ένωση
Ιστορία
-	Ίδρυση
-	Ο Γουσταύος Α΄ εκλέγεται βασιλιάς της Σουηδίας	6 Ιουνίου 1523
-	Ένωση του Κάλμαρ	1523
-	Συνθήκη του Κιέλου	14 Ιανουαρίου 1814
-	Συνέδριο της Βιέννης	1814-1815
Πληθυσμός
-	1645 εκτ.	1.315.000
-	1801 εκτ.	1.859.000

Η Δανία–Νορβηγία (δανικά και νορβηγικά, Danmark–Norge) είναι το ιστορικό όνομα μιας πρώην πολιτικής οντότητας που αποτελούνταν από τα Ηνωμένα βασίλεια της Δανίας και της Νορβηγίας, συμπεριλαμβανομένων των υπερπόντιων νορβηγικών κτήσεων της Ισλανδίας, Γροιλανδίας, των Νήσων Φερόες, και τα «βόρεια νησιά».

Ιστορικό

Μετά την αποχώρηση της Σουηδίας από την Ένωση του Κάλμαρ και τη συνακόλουθη διάλυσή της, η Δανία και η Νορβηγία σύναψαν προσωπική ένωση το 1524 υπό τη δανική κυριαρχία. Το 1536 το νορβηγικό βασίλειο διαλύθηκε και τυπικά και ενσωματώθηκε στη Δανία και κατά συνέπεια καταργήθηκε και το Συμβούλιο του Στέμματος (Riksråd). Πάντως, η Νορβηγία συνέχισε να έχει ξεχωριστά όργανα και δικούς της νόμους. Η Νορβηγία επανιδρύθηκε ως βασίλειο το 1660, μετά την εισαγωγή της απολυταρχίας. Η προσωπική ένωση των δύο βασιλείων κράτησε μέχρι το 1814, όταν η Νορβηγία προσχώρησε στη Σουηδία από τον Οίκο του Ολδενβούργου, μετά την ήττα της Δανίας-Νορβηγίας στους Ναπολεόντειους πολέμους.