Ένταση (ταινία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένταση
Heat
ΣκηνοθεσίαΜάικλ Μαν
ΠαραγωγήΜάικλ Μαν
Αρτ Λίνσον
ΣενάριοΜάικλ Μαν
Βασισμένο σεL.A. Takedown
ΠρωταγωνιστέςΑλ Πατσίνο
Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Τομ Σάιζμορ
Ντάιν Βινόρα
Έιμι Μπρένεμαν
Άσλεϊ Τζαντ
Μαϊκέλτι Γουίλιαμσον
Γουές Στούντι
Τεντ Λιβάιν
Τζον Βόιτ
Βαλ Κίλμερ
ΜουσικήΈλιοτ Γκόλντενθαλ
ΦωτογραφίαΝτάντε Σπινότι
ΜοντάζΝτοβ Χόνινγκ
Πατ Μπούμπα
Γουίλιαμ Γκόλντενμπεργκ
Τομ Ρολφ
Εταιρεία παραγωγήςRegency Enterprises
Forward Pass
ΔιανομήWarner Bros.
Κυκλοφορία15 Δεκεμβρίου 1995
Διάρκεια170 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$60 εκατομμύρια[1]
Ακαθάριστα έσοδα$187.4 εκατομμύρια[2]
ΈπεταιHeat 2
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ένταση (αγγλικά: Heat) είναι αστυνομική δραματική ταινία Αμερικανικής παραγωγής του 1995 σε σενάριο και σκηνοθεσία Μάικλ Μαν. Πρωταγωνιστούν οι Αλ Πατσίνο, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Βαλ Κίλμερ, Τζον Βόιτ, Τομ Σάιζμορ και η Άσλεϊ Τζαντ.

Η Ένταση κυκλοφόρησε από την Warner Bros. στις 15 Δεκεμβρίου 1995 και έγινε μια κρίσιμη και εμπορική επιτυχία, κερδίζοντας 67 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνολικά 187 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως στο box office σε σχέση με έναν προϋπολογισμό 60 εκατομμυρίων δολαρίων και έλαβε επαίνους για τη σκηνοθεσία και το σενάριο του Μαν, καθώς και τις ερμηνείες των Πατσίνο και Ντε Νίρο.

Η ιστορία βασίζεται στην καταδίωξη του πρώην αστυνομικού του Σικάγου Τσακ Άνταμσον κατά τη δεκαετία του 1960 ενός εγκληματία που ονομάζονταν Μακόλεϊ, ο οποίος είναι και ο χαρακτήρας του Ντε Νίρο.[3] Η ταινία είναι ριμέικ μιας τηλεοπτικής σειράς του Μαν στην οποία είχε εργαστεί, η οποία όμως πότε δεν προβλήθηκε παρά μόνο κυκλοφόρησε ως τηλεοπτική ταινία με τίτλο LA Takedown το 1989.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νηλ Μακόλεϊ είναι ένας επαγγελματίας ληστής που κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να πραγματοποιεί υψηλού επίπεδου ληστείες. Σε μια άκρως σχεδιασμένη επιχείρηση, ο Μακόλεϊ με την ομάδα του και το καινούριο μέλος της ομάδας τον Γουέινγκρο θα χτυπήσουν μια χρηματαποστολή για να κλέψουν κάτι χρεόγραφα. Ο Γουέινγκρο όμως λόγω ψυχικής αστάθειας του χαρακτήρα του σκοτώνει έναν από τους φύλακες. Αυτό εξοργίζει τον Μακόλεϊ γιατί παρεκκλίνει από το σχέδιο και όταν ένας δεύτερος φρουρός προσπαθεί να βγάλει το κρυμμένο όπλο του, πυροβολείται και σκοτώνεται και πάλι από τον Γουέινγκρο. Σε απάντηση, ο Μακόλεϊ σκοτώνει και τον τρίτο και τελευταίο φύλακα για να μην αφήσει κανένα μάρτυρα πίσω του. Στη συνέχεια ο Μακόλεϊ μαζί με την ομάδα του προσπαθούν να ξεφορτωθούν τον Γουέινγκρο, ο οποίος τελικά καταφέρνει να ξεφύγει την τελευταία στιγμή και να εξαφανιστεί.

Τα χρεόγραφα που έκλεψε η ομάδα του Μακόλεϊ ανήκουν σε έναν επιχειρηματία, τον Ρότζερ βαν Ζαντ, στον οποίο ο Μακόλεϊ θα προσπαθήσει να πουλήσει τα χρεόγραφα σε συμφωνία με τον Νέιτ. Την υπόθεση της ληστείας την αναλαμβάνει ο Υπαστυνόμος Χάνα ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να κάνει με τυχαίους ληστές και μέσω πληροφοριοδοτών καταφέρνει να πλησιάσει την ομάδα του Νηλ και να ξεκινήσει την παρακολούθηση. Στο μεταξύ ο Μακόλεϊ θα έρθει σε επαφή με τον βαν Ζαντ, αλλά αυτός θα προσπαθήσει να τον παγιδεύσει και να τον σκοτώσει ανεπιτυχώς. Ο Γουέινγκρο ο οποίος προηγουμένως έχει δολοφονήσει μια νεαρή ιερόδουλη θα προσεγγίσει τον βαν Ζαντ για να εκδικηθεί τον Μακόλεϊ και την ομάδα του. Ο Μακόλεϊ ακυρώνει τελικά μια νέα ληστεία όταν αντιλαμβάνεται ότι είναι υπό παρακολούθηση της αστυνομίας, προς απογοήτευση του Χάνα.

Ο Μακόλεϊ συναντά τον Νέιτ και πηγαίνουν σε έναν τύπο, ο οποίος τους προτείνει μια ληστεία σε μια τράπεζα με λεία 12 εκατομμύρια δολάρια. Ο Μακόλεϊ παρά τη στενή παρακολούθηση που έχει από την αστυνομία δέχεται να την κάνει, ελπίζοντας ότι θα είναι και η τελευταία του δουλειά, αφού έχει σκοπό να διαφύγει στο εξωτερικό μαζί με τη νέα κοπέλα του την Ήντι.

Ο Χάνα σε μια προσπάθεια να στριμώξει τον Μακόλεϊ τον σταματά με το αμάξι του στη εθνική οδό και να τον προσκαλεί για ένα καφέ. Οι δυο τους αρχίζουν να συζητούν και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Ωστόσο και οι δυο δείχνουν να είναι αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω. Προς μεγάλη έκπληξη του Χάνα, μόλις επιστρέφει στο αστυνομικό τμήμα μαθαίνει ότι όλη ο ομάδα του Μακόλεϊ έχει ξεφύγει από την παρακολούθηση της αστυνομίας, και απελπίζεται. Ο Μακόλεϊ αντιμετωπίζει και αυτός προβλήματα με την εφαρμογή του σχεδίου του. Ο Τρέχιο που ήταν οδηγός της διαφυγής της ομάδας του ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να πάρει μέρος στη ληστεία και αναγκάζει τον Μακόλεϊ να τον αντικαταστήσει με τον Ντόναλντ, πρώην κρατούμενο που τον συναντά σε ένα εστιατόριο.

Η ομάδα του Μακόλεϊ πηγαίνει στην τράπεζα και κατορθώνει να πάρει όλα τα χρήματα που είχαν σχεδιάσει, όμως κατά την έξοδο τους πέφτουν πάνω στις αστυνομικές δυνάμεις. Ακολουθεί μια σκληρή μάχη μεταξύ των ληστών και της αστυνομίας, όπου αρκετοί αστυνομικοί σκοτώνονται και άλλοι τραυματίζονται. Από την ομάδα του Μακόλεϊ, ο Ντόναλντ και ο Μάικ σκοτώνονται, ενώ ο Κρις τραυματίζεται σοβαρά, ωστόσο καταφέρνει να διαφύγει την τελευταία στιγμή. Ο Μακόλεϊ αφήνει τον Κρις σε έναν γιατρό να περιποιηθεί τα τραύματα του και ψάχνει τον Τρέχιο, τον μόνο που έλειπε από τη ληστεία, θεωρώντας ότι αυτός τους πρόδωσε στις αρχές. Όταν φτάνει στο σπίτι του Τρέχιο τον βρίσκει μισοπεθαμένο, τη γυναίκα του κατακρεουργημένη και μαθαίνει από τον Τρέχιο ότι ο πληροφοριοδότης ήταν ο Γουέινγκρο ο οποίος δουλεύει πλέον για τον Βαν Ζαντ.

Ο Χάνα θα προσπαθήσει να παγιδεύσει τον Μακόλεϊ χρησιμοποιώντας ως δόλωμα τον Γουέινγκρο ενώ ο Μακόλεϊ όταν μαθαίνει ότι η αστυνομία φρουρεί τον Γουέινγκρο σε ένα ξενοδοχείο, θα πάει όπου τον εντοπίζει και τον σκοτώνει. Στο μεταξύ στο ξενοδοχείο φτάνει και ο Χάνα όπου αρχίζει να αναζητά τον Μακόλεϊ, ο οποίος όταν βλέπει ότι έχει παγιδευτεί παρατά την Ήντι και τρέχει να ξεφύγει προς το αεροδρόμιο. Ο Χάνα ακολουθεί τον Μακόλεϊ μέσα σε μια ερημική περιοχή όπου μετά από μια ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ τους ο Μακόλεϊ θα πέσει νεκρός.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αλ Πατσίνο - αστυνόμος Βίνσεντ Χάνα
  • Ρόμπερτ Ντε Νίρο - Νηλ Μακόλεϊ
  • Βαλ Κίλμερ - Κρις Σιχέρλις
  • Τζον Βόιτ - Νέιτ
  • Τομ Σάιζμορ - Μάικλ Τσερίτο
  • Ντάιαν Βενόρα - Τζαστίν Χάνα
  • Έιμι Μπρένεμαν - Ήντι
  • Άσλεϊ Τζαντ - Σαρλίν Σιχέρλις
  • Μάικελτι Ουίλιαμσον - ντετέκτιβ Ντράκερ
  • Γουές Στάντι - ντετέκτιβ Κάσαλς
  • Τεντ Λιβάιν - Μπόσκο
  • Ντένις Χέισμπερτ - Ντόναλντ Μπρίνταν
  • Γουίλιαμ Φίστνερ - Ρότζερ βαν Ζαντ
  • Νάταλι Πόρτμαν - Λώρεν Γκούσταφσον
  • Τομ Νούναν - Κέλσο
  • Κέβιν Γκέιτζ - Γουέινγκρο
  • Χανκ Αζάρια - Άλαν Μαρσιάνο
  • Σούζαν Τρέιλορ - Ήλειν Τσερίτο
  • Κιμ Στάουντον - Λίλιαν
  • Ντάνι Τρέχιο - Τρέχιο
  • Χένρι Ρόλινς - Χιουζ Μπένι
  • Τζέρι Τριμπλ - Σβαρτς
  • Τον Λοκ - Ρίτσαρντ Τορένα
  • Ρίκι Χάρις - Άλμπερτ Τορένα
  • Τζέρεμι Πάιβεν - Δρ. Μπομπ
  • Ξάντερ Μπέρκλεϊ - Ραλφ

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πραγματική βάση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Νηλ Μακόλεϊ, ενός εγκληματία και πρώην κρατουμένου του Αλκατράζ που συνελήφθηκε από τον ντετέκτιβ Τσακ Άνταμσον το 1964.[4][5] Το 1961, ο Μακόλεϊ μεταφέρθηκε από το Αλκατράζ στο Φόλσομ και όταν αφέθηκε ελεύθερος, το 1962, άρχισε αμέσως να σχεδιάζει νέες ληστείες και μαζί με τους Μάικλ Πάριλ και Γουίλιαμ Πίνκερτον, χρησιμοποίησαν διάφορα εργαλεία όπως τρυπάνια για να ανοίξουν ένα χρηματοκιβώτιο μιας κατασκευαστικής εταιρείας.[6] Ο ντετέκτιβ Τσακ Άνταμσον, στον οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό ο χαρακτήρας του Αλ Πατσίνο, άρχισε να παρακολουθεί την ομάδα του Μακόλεϊ περίπου αυτή τη φορά, γνωρίζοντας ότι είχε γίνει ξανά ληστής. Οι δύο τους συναντήθηκαν ακόμη και για καφέ μία φορά.[5] [6]Την επόμενη φορά που οι δύο τους συναντήθηκαν, αντάλλαξαν πυρά, όπως απεικονίζει και η ταινία.[5]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προπαραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Μάικλ Μαν

Τον Απρίλιο του 1994, ο Μαν αναφέρθηκε ότι είχε εγκαταλείψει το προηγούμενο σχέδιο του να σκηνοθετήσει μια βιογραφική ταινία για τον Τζέιμς Ντιν για να σκηνοθετήσει την Ένταση, παράγοντας την με τον Αρτ Λίνσον. Η ταινία κυκλοφόρησε ως πρώτη εμφάνιση στην ίδια σκηνή στον κινηματογράφο του Αλ Πατσίνο και του Ρόμπερτ Ντε Νίρο, παρόλο που και οι δύο ηθοποιοί είχαν πρωταγωνιστήσει προηγουμένως στον Νονό ΙΙ, αλλά λόγω της φύσης των ρόλων τους, δεν είχαν παίξει μαζί σε καμιά σκηνή της ταινίας.[7] Ο Πατσίνο και ο Ντε Νίρο ήταν οι πρώτες επιλογές του Μαν για τους ρόλους του Χάνα και του Μακόλεϊ, αντίστοιχα, με τους δύο ηθοποιούς να συμφωνούν αμέσως για να παίξουν στην ταινία.[8]

Κατά τη διάρκεια της προ-παραγωγής, ο Μαν επισκέφτηκε τη φυλακή Φόλσομ όπου αντάλλαξε απόψεις με κρατούμενους σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης και τις καθημερινές τους συνήθειες. Η γνώση που απέκτησε του επέτρεψε να δημιουργήσει τον χαρακτήρα του Μακόλεϊ και να φαίνεται πιο αυθεντικός.[9] Επιπλέον, ο Μαν συνόδευε έναν άνδρα για μεγάλο χρονικό διάστημα ως πολιτικός ερευνητής του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες για να αποκτήσει γνώσεις για την εργασία και τη ζωή των πρώην κρατουμένων.[10]

Λίγο αργότερα, ο Μαν επισκέφτηκε μια πραγματική τράπεζα μαζί με τους βασικούς ηθοποιούς του, Ντε Νίρο, Κιλμέρ και Σιζέμορ οι οποίοι προσποιήθηκαν ότι ήταν έκαναν ληστεία κρατώντας όπλα - αφού προηγουμένως είχαν συντονιστεί με τις δυνάμεις ασφαλείας της τράπεζας - έτσι ώστε να μπορούν να εξοικειωθούν καλύτερα με τους ρόλους τους.[10] Μια μακέτα δημιουργήθηκε ειδικά για δοκιμαστικές σκηνές της ανταλλαγής πυροβολισμών που ακολουθήθηκαν μετά από τη ληστεία στην τράπεζα. Οι ηθοποιοί που εμπλέκονταν στην αντιπαράθεση ληστών-αστυνομικών είχαν προηγουμένως λάβει ολοκληρωμένη εκπαίδευση στο χειρισμό όπλων για αρκετές ημέρες καθώς υποστηρίχθηκαν από το τμήμα του σερίφη της κομητείας του Λος Άντζελες και την ειδική αεροπορική υπηρεσία των βρετανικών ειδικών δυνάμεων.<[11]

Επιλογή ηθοποιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντε Νίρο ήταν το πρώτο μέλος του καστ που πήρε το σενάριο της ταινίας, δείχνοντάς τον στον Πατσίνο που ήθελε επίσης να πάρει μέρος στην ταινία. Ο Ντε Νίρο πίστευε ότι το σενάριο είχε μια «πολύ καλή ιστορία, είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση, μια πραγματικότητα και αυθεντικότητα».[12] Ο Χάντερ Μπέρκλεϊ ο οποίος είχε υποδυθεί τον Γουέινγκρο στο LA Takedown, μια προηγούμενη απόδοση του σεναρίου του Μαν είχε έναν μικρό ρόλο σε αυτή την ταινία.[12] Το 2016, ο Πατσίνο αποκάλυψε ότι ο οξύθυμος χαρακτήρας του οφείλονταν στο γεγονός ότι ήταν υπό την επήρεια κοκαΐνης σε όλη την ταινία.[13]

Για τον ρόλο του Κρις Σιχέρλις, ο Κιάνου Ριβς προοριζόταν αρχικά. Ο Βαλ Κίλμερ δεν υπέγραψε το συμβόλαιο μέχρι να γίνει διαθέσιμος καθώς εκείνη την περίοδο βρίσκονταν στα γυρίσματα της ταινίας Μπάτμαν για πάντα. Η Έιμι Μπρένεμαν αρχικά δεν ήθελε να πάρει μέρος στην ταινία επειδή βρήκε το σενάριο πολύ βίαιο και ανήθικο. Τελικά δέχθηκε να παίξει μαζί με το επιχείρημα ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για τη διανομή για τον ρόλο της Ήντι. Ο Τζον Βόιτ αρνήθηκε αρχικά να παίξει το ρόλο του Νέιτ αλλά δέχθηκε αργότερα.

Προκειμένου να προετοιμάσει τους ηθοποιούς για τους ρόλους τους, ο Μαν πήρε τους Κίλμερ, Σάιζμορ και Ντε Νίρο στην ομοσπονδιακή φυλακή Φόλσομ για να πάρουν συνέντευξη από πραγματικούς ληστές τραπεζών. Ερευνώντας τον ρόλο της, η Άσλεϊ Τζαντ γνώρισε αρκετές πρώην ιερόδουλες που στη συνέχεια έγιναν νοικοκυρές.[12]

Γυρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βασική κινηματογράφηση για την Ένταση διήρκεσε 107 ημέρες. Όλα τα γυρίσματα έγιναν σε πραγματικές τοποθεσίες, λόγω της απόφασης του Μαν να μην χρησιμοποιήσει ένα στούντιο.[12] Η πρώτη ληστεία στη ταινία (των κλεμμένων ομολόγων) καταγράφηκε στη λεωφόρο της Βενετίας κάτω από τον αυτοκινητόδρομο της Σάντα Μόνικα και κοντά στο Συνεδριακό Κέντρο του Λος Άντζελες.[14] Το πολυτελές εστιατόριο - όπου γυρίστηκε η συνάντηση του Νηλ Μακόλεϊ και του Βίνσεντ Χάνα ήταν το Κέιτ Μαντιλίνι στη λεωφόρο Γουιλσάιρ 9101 στο Μπέβερλι Χιλς.[15] Τα γυρίσματα για τη ληστεία της τράπεζας έγιναν στην οδό Σάουθ Φλάουερ 444 στην Πέμπτη Οδό, στο κέντρο του Λος Άντζελες, και η αιματηρή συμπλοκή μεταξύ ληστών και αστυνομικών έγινε στην οδό Σάουθ Φιγκερόα μεταξύ Πέμπτης και Τετάρτης Οδού.[15] Το ξενοδοχείο του αεροδρομίου στο οποίο διαμένει ο Γουέινγκρο είναι το Hilton Los Angeles Airport και βρίσκεται στους διαδρόμους του Διεθνούς Αερολιμένα του Λος Άντζελες, όπου πραγματοποιείται η τελική αναμέτρηση του Μακόλεϊ και του Χάνα.[15]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένταση: Μουσική από την κινηματογραφική ταινία
soundtrack από Έλιοτ Γκόλντενθαλ
Κυκλοφόρησε19 Δεκεμβρίου 1995 (1995-12-19)
Μουσικό είδοςSoundtrack
ΓλώσσαΑγγλικά
ΠαραγωγόςΜατίας Γκοσλ
ΔισκογραφικήWarner Bros.
9 46144-2
 Επαγγελματική βαθμολόγηση
Επανεξετασμένα αποτελέσματα
Πηγή Βαθμολόγηση
Filmtracks.com 4/5 stars[16]
Musicfromthemovies 4/5 stars[17]
AllMusic 3/5 stars[18]

Στις 19 Δεκεμβρίου 1995, η Warner Bros. Records κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ soundtrack σε κασέτα και CD για να συνοδεύσει την ταινία, με τίτλο Ένταση: Μουσική από την ταινία.[18] Τη μουσική επένδυση της ταινίας την ανέλαβε ο συνθέτης Έλιοτ Γκόλντενθαλ ο οποίος έχει κάνει τη μουσική σε μια μεγάλη ποικιλία ταινιών, όπως το Άλιεν 3 (1992), τη Συνέντευξη με έναν βρυκόλακα (1994), το Μπάτμαν για πάντα (1995) και τον Μάικλ Κόλινς, ο επαναστάτης (1996). Σε μια συνέντευξη του είχε πει για την Ένταση:

Στην Ένταση (Heat), ο Μάικλ Μαν και εγώ θέλαμε να δημιουργήσουμε μια ατμοσφαιρική κατάσταση. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιούσα αυτό που μου αρέσει να ονομάζω «ορχήστρα κιθάρων» - όπου χρησιμοποιώ έξι ή οκτώ κιθάρες, όπου όλες παίζουν με διαφορετικούς συντονισμούς στοιβαγμένες η μία πάνω στη άλλη με μουσικό τρόπο, και ένα μικτό μέτρο κρουστών. Δεν ήταν ένας τύπος μουσικής όπου χρειάζονταν ένα μεγάλο ορχηστρικό θέμα ή έπρεπε να κάνεις συγκεκριμένες ενέργειες με μουσική σε συγκεκριμένες ώρες. Ήταν πολύ πιο κοντά στην ευρωπαϊκή νοοτροπία της κινηματογραφικής μουσικής.[19]

Ο Κρίστιαν Κλέμενσεν του Filmtracks.com επέκρινε την παράλειψη από το άλμπουμ πολλών μουσικών που ακούστηκαν στην ταινία λόγω της διάρκειας της ταινίας, αλλά επαίνεσε το άλμπουμ ως μια αξιοπρεπή εμπειρία ακρόασης και τη μουσική του Γκόλντενταλ ως ψυχολογικά ελκυστική και εγκεφαλικά προκλητική, πιστεύοντας ότι είναι μία από τους καλύτερες του Γκόλντενθαλ.[16] Το AllMusic το ονόμασε soundtrack για το μυαλό...γεμάτο ανατροπές.[18] Το Musicfromthemovies.com θεώρησε ότι το άλμπουμ δεν ήταν χαρακτηριστικό για το στυλ του Γκόλντενθαλ, αποκαλώντας την ατμόσφαιρα απολύτως ηλεκτρισμένη.[17]

Track listing[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρ. TίτλοςΕρμηνευτής Διάρκεια
1. "Heat"  Κουαρτέτο Κρόνος 7:41
2. "Always Forever Now"  Passengers 6:54
3. "Condensers"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 2:35
4. "Refinery Surveillance"  Κουαρτέτο Κρόνος 1:45
5. "Last Nite"  Terje Rypdal & The Chasers 3:29
6. "Ultramarine"  Μάικλ Μπρουκ 4:35
7. "Armenia"  Einstürzende Neubauten 4:58
8. "Of Helplessness"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 2:39
9. "Steel Cello Lament"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 1:43
10. "Mystery Man"  Terje Rypdal & The Chasers 4:39
11. "New Dawn Fades"  Moby 2:51
12. "Entrada & Shootout"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 1:49
13. "Force Marker"  Μπράιαν Ένο 3:36
14. "Coffee Shop"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 1:38
15. "Fate Scrapes"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 1:34
16. "La Bas: Song of the Drowned"  Λίζα Τζέραρντ 3:10
17. "Gloradin"  Λίζα Τζέραρντ 3:56
18. "Run Uphill"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 2:51
19. "Predator Diorama"  Κουαρτέτο Κρόνος 2:40
20. "Of Separation"  Έλιοτ Γκόλντενταλ 2:21
21. "God Moving Over the Face of the Waters"  Moby 6:58

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνιας στις 6 Δεκεμβρίου 1995, ενώ 9 ήμερες αργότερα στις 15 Δεκεμβρίου ξεκίνησε η προβολή της σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 23 Φεβρουαρίου 1996. Επίσης παρουσιάστηκε στη Γαλλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Ντοβίλ τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και στην Πορτογαλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Φαντάσπορτο στις 11 Φεβρουαρίου 1997.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ένταση κυκλοφόρησε στις 15 Δεκεμβρίου 1995 και ήρθε στην τρίτη θέση στο box office με 8,4 εκατομμύρια δολάρια από 1.325 αίθουσες, τερματίζοντας πίσω από το Τζουμάντζι και Toy Story.[20] Συνέχισε να έχει συνολικά ακαθάριστα έσοδα 67,4 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και 120 εκατομμύρια δολάρια σε άλλες χώρες.[21] Η ταινία κατατάχθηκε στην 25 θέση με τα υψηλότερα κέρδη του 1995.[21]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στη ταινία 3 1/2 από τα 4 αστέρια του σημειώνοντας στη κριτική του ότι: «Δεν είναι απλώς μια ταινία δράσης. Πάνω απ' όλα, ο διάλογος είναι αρκετά περίπλοκος για να επιτρέπει στους χαρακτήρες να λένε τι σκέφτονται: Είναι εύγλωττοι, διορατικοί, φανταστικοί, ποιητικοί όταν είναι απαραίτητο. Δεν παγιδεύονται με κλισέ».[22] Ο Σάιμον Κοτ του The Austin Chronicle χαρακτήρισε την ταινία ως «ένα από τα πιο έξυπνα αστυνομικά θρίλερ εδώ και αρκετά χρόνια» και είπε ότι οι σκηνές του Πατσίνο και του Ντε Νίρο ήταν «οδυνηρές και συγκινητικές».[23] Ο Τοντ Μακάρθι του Variety έγραψε: «Εκπληκτικά φτιαγμένο και εντυπωσιακό από ένα μεγάλο και καταπληκτικό καστ, η φιλόδοξη ερμηνεία του Μάικλ Μαν για τη σχετικότητα του καλού και του κακού ξεχωρίζει από άλλες ταινίες του τύπου της λόγω των εξαιρετικά πλούσιων χαρακτηριστικών και μιας στοχαστικής, βαθιάς μελαγχολίας που υπάρχει στη σύγχρονη ζωή».[24]

Η ιστοσελίδα κριτικών Rotten Tomatoes δίνει βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 86% με βάση 80 κριτικές και μέση βαθμολογία 7,81 / 10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: «Αν και ο Αλ Πατσίνο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο πρωταγωνιστούν μαζί, αλλά λίγα λεπτά κατά τη διάρκεια της ταινίας, η Ένταση είναι ένα συναρπαστικό αστυνομικό δράμα που αντλεί συναρπαστικές παραστάσεις από τα αστέρια του και επιβεβαιώνει την ικανότητα του Μάικλ Μαν για το είδος».[25] Στο Metacritic, η ταινία έχει μέση σταθμική βαθμολογία 76 στα 100, με βάση 22 κριτικούς, δείχνοντας «γενικά ευνοϊκές κριτικές»...[26] Το κοινό που ερωτήθηκε από το CinemaScore έδωσε στην ταινία μια μέση βαθμολογία "A−" σε κλίμακα A + έως F.[27]

Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία προτάθηκε για μερικά βραβεία, αλλά απέτυχε να επικρατήσει. Έλαβε τις περισσότερες υποψηφιότητες για τα Βραβεία της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου, στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Α' γυναικείου ρόλου, Φωτογραφίας και Μουσικής. Από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας. Για τα Βραβεία της Ένωσης Τεχνικών Ήχου στον Κινηματογράφο η ταινία ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερη Μίξη Ήχου. Επίσης υπήρξε μία υποψηφιότητα για τα Βραβεία Saturn το 1996 στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας Δράσης / Περιπέτειας και Καλύτερου B' Ανδρικού ρόλου και κέρδισε και μια υποψηφιότητα για το βραβείο YoungStar στην κατηγορία Καλύτερης Νέας Ηθοποιού.[28]

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου Καλύτερη Ταινία — Υποψηφιότητα
Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Ντάιαν Βενόρα Υποψηφιότητα
Καλύτερη Φωτογραφία Ντάντε Σπινόττι Υποψηφιότητα
Καλύτερη Μουσική Έλιοτ Γκόλντενταλ Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ Καλύτερη Ταινία — Υποψηφιότητα
Βραβεία Saturn Καλύτερη Ταινία Δράσης/Περιπέτειας Υποψηφιότητα
Καλύτερος B' Ανδρικός ρόλος Βαλ Κίλμερ Υποψηφιότητα
Ένωση Τεχνικών Ήχου στον Κινηματογράφο Καλύτερη Μίξη Ήχου Λι Ορλόφ Υποψηφιότητα
YoungStar Καλύτερη Νέα Ηθοποιός Νάταλι Πόρτμαν Υποψηφιότητα

Ψηφιακά μέσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κυκλοφόρησε σε μορφή VHS τον Ιούνιο του 1996.[29][30] Λόγω του χρόνου εκτέλεσης, η ταινία έπρεπε να κυκλοφορήσει σε δύο κασέτες.[30] Ακολούθησε μια κυκλοφορία DVD το 1999.[31] Ένας δίσκος DVD ειδικής έκδοσης δύο δίσκων κυκλοφόρησε το 2005, με ηχητικό σχόλιο από τον Μάικλ Μαν, διαγραμμένες σκηνές και πολλά ντοκιμαντέρ που περιγράφουν λεπτομερώς την παραγωγή της ταινίας. Αυτή η έκδοση περιέχει το πρωτότυπο μοντάζ.[32]

Ένας δίσκος Blu-ray κυκλοφόρησε στις 10 Νοεμβρίου 2009, με περιεχόμενο υψηλής ευκρίνειας, υπό την εποπτεία του Μαν.[33] Μεταξύ των πρόσθετων περιεχομένων ήταν το ηχητικό σχόλιο του Μαν, ένα ντοκιμαντέρ μιας ώρας για τη δημιουργία της ταινίας και σκηνές αξίας δέκα λεπτών που είχαν κοπεί από την ταινία.[34]

Βιντεοπαιχνίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα βιντεοπαιχνίδι βασισμένο στην ταινία ανακοινώθηκε στο συνέδριο ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας E3 του 2006, υπό ανάπτυξη από την εταιρεία Gearbox Software για κονσόλες PlayStation 3 και Xbox 360.[35] Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου E3 2009, αποκαλύφθηκε ότι η Gearbox δεν είχε την άδεια των παραγωγών για να κάνει το παιχνίδι, καθώς αυτήν επιλέχθηκε να πωληθεί.[36] Ο Μάικλ Μαν, σκηνοθέτης της ταινίας, αναφέρθηκε ότι ασχολήθηκε με το παιχνίδι. Σε μια συνέντευξη του 2009, ο Ράντι Πίτσφορντ, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος και συνιδρυτής της Gearbox Software, δήλωσε ότι η ανάπτυξη του παιχνιδιού είχε σταματήσει και το IP θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι διαθέσιμο σε έναν άλλον προγραμματιστή λέγοντας:

«Με λίγα λόγια, δεν είμαστε πουθενά. Έχουμε παθιασμένους κατασκευαστές παιχνιδιών που θα ήθελαν να το κάνουν. Έχουμε δημιουργούς ταινιών που πιστεύουν ότι είναι υπέροχη ιδέα για να κυκλοφορήσει. Έχουμε συνεργάτες που θα ήθελαν να το κυκλοφορήσουν στην αγορά. Αλλά δεν έχουμε χρόνο. Αυτός είναι ο περιοριστικός παράγοντας. Λόγω της κατάστασης, δεν κρατούμε πλέον κλειδωμένο το IP. Αν λοιπόν κάποιος άλλος βρισκόταν σε ένα σημείο όπου μπορούσε να το κάνει, και όλοι ήταν άνετοι με αυτό, τότε πιθανώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί».[37]

Επίπτωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρκετές από τις σκηνές της ταινίας αναφέρθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης ότι μοιάζουν με μεταγενέστερες ληστείες. Αυτό περιελάμβανε ληστείες σε θωρακισμένα αυτοκινήτα στη Νότια Αφρική, [38] στην Κολομβία,[39] στη Δανία και τη Νορβηγία,[40] με πιο γνωστό περιστατικό να είναι οι πυροβολισμοί στο Βόρειο Χόλυγουντ του 1997, όπου ένοπλοι ληστές έκλεψαν το υποκατάστημα της Bank of America στο Βόρειο Χόλυγουντ και, παρόμοια με την ταινία, αντιμετώπισαν τις αστυνομικές δυνάμεις καθώς έφευγαν από την τράπεζα. Αυτή η ληστεία θεωρείται μία από τα μεγαλύτερα και πιο αιματηρά γεγονότα αυτού του τύπου στην ιστορία της αμερικανικής αστυνομίας. Και οι δύο ληστές σκοτώθηκαν και έντεκα αστυνομικοί και επτά πολίτες τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών.[41]

Σήκουελ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 2020, 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο Μάικλ Μαν δήλωσε ότι έγραφε ένα μυθιστόρημα που θα χρησιμεύσει ως προάγγελος για τα κύρια γεγονότα της ταινίας, καθώς και μια συνέχεια που ξεκίνησε το 2016.[42] Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Μαν ρωτήθηκε αν θα παράγει ή θα κάνει μια ταινία του μυθιστορήματος, στην οποία απάντησε «απολύτως» και δήλωσε «Το τοπίο αλλάζει τόσο ριζικά και τόσο γρήγορα, ποιος ξέρει;» όταν ρωτήθηκε για το αν θα ήταν μια ταινία ή μια σειρά.[43]

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Jonah Corne: Emotion, Truth, and Space in Heat. In: Steven Sanders, Aeon J. Skoble, R. Barton Palmer (Hrsg.): The Philosophy of Michael Mann, University Press of Kentucky, Kentucky 2014, ISBN 978-0-8131-4471-9, S. 227–243
  • Luis M. García Mainar: Generic Hybridity, Style and Film Noir in Michael Mann’s Heat (1995), in: Enric Monforte (Hrsg.): Barcelona English Language and Literature Studies Nr. 17/2008, ISSN 1697-1612
  • Nick James: Heat. British Film Institute, London, 2002, ISBN 978-0-85170-938-3 (englisch)[44]
  • J. A. Lindstrom: Heat. Work and genre, in: Jump Cut Nr. 43, Juli 2000, S. 21–37
  • Ari Mattes: Action without Regeneration: The Deracination of the American Action Hero in Michael Mann’s Heat. In: Journal of Popular Film and Television, Nr. 4/2014 (42. Jg.)
  • Steven Rybin: The Cinema of Michael Mann. Lexington Books, Lanham 2007, ISBN 978-0-7391-2042-2

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Heat (1995)». JP's Box-Office (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. 
  2. ↑ «Heat (1995)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  3. ↑ George M. Thomas (27 Φεβρουαρίου 2005). «He's a Goofy Goober; 'Heat'». Akron Beacon Journal. 
  4. ↑ Wael Khairy. «Crime in the emptiness of Los Angeles». rogerebert.com. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Rybin, Steven (2007). The Cinema of Michael Mann. Lexington Books. ISBN 9780739153031. 
  6. ↑ 6,0 6,1 DVD Extra Interview with Michael Mann; The Making of Heat
  7. ↑ Fleming, Michael (April 5, 1994). «Mann prepping De Niro-Pacino pic». Variety. https://variety.com/1994/film/news/mann-prepping-de-niro-pacino-pic-119865/. Ανακτήθηκε στις September 16, 2014. 
  8. ↑ Mann, Michael (Director) (22 Φεβρουαρίου 2005). The Making of 'Heat' (DVD, part of Heat – Two-Disc Special Edition). Warner Home Video. 
  9. ↑ Paul Tatara: HEAT (1995), στο Turner Classic Movies, ανακτήθηκε 5 Μαΐου 2016
  10. ↑ 10,0 10,1 Matt Patches: Why ‘Heat’ Is Still an Action Masterpiece 20 Years Later, in: Esquire στις 17 Σεπτεμβρίου 2015, abgerufen am 8. Mai 2016
  11. ↑ F. X. Feeney: The Study of Mann, Interview mit Michael Mann von 2012, Webpräsenz der Directors Guild of America
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Lafrance, J.D. (19 Νοεμβρίου 2010). «Heat». Radiator Heaven. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2014. 
  13. ↑ Stolworthy, Jacob (8 Σεπτεμβρίου 2016). «Christopher Nolan interviewed Robert De Niro and Al Pacino about Heat». The Independent. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2016. 
  14. ↑ Oliver Lunn: Αρχειοθετήθηκε [Date missing], at www.bfi.org.uk, in: British Film Institute vom 11. Januar 2018, abgerufen am 19. März 2018
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «Τοποθεσίες γυρισμάτων της ταινίας» (στα Αγγλικά). movie-locations.com. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Clemmensen, Christian (11 Αυγούστου 2003). «Heat». Filmtracks.com. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Heat». Musicfromthemovies.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 McDonald, Steven. «Heat: Music from the Motion Picture - Original Soundtrack». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  19. ↑ «Συνέντευξη του Έλιοτ Γκόλντενθαλ» (στα Αγγλικά). soundtrack.net. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2020. 
  20. ↑ «Weekend Box Office Results for December 15-17, 1995». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2013. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Heat (1995)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2013. 
  22. ↑ «Heat :: Reviews». December 15, 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-05. https://web.archive.org/web/20110605081419/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F19951215%2FREVIEWS%2F512150302%2F1023. Ανακτήθηκε στις 2011-06-21. 
  23. ↑ «Heat». The Austin Chronicle. 22 Σεπτεμβρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2013. 
  24. ↑ McCarthy, Todd (December 5, 1995). «Review: Heat». Variety. https://variety.com/1995/film/reviews/heat-2-1200444173/. Ανακτήθηκε στις 2014-03-27. 
  25. ↑ «Heat (1995)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018. 
  26. ↑ «Heat (1995): Reviews». Metacritic. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2011. 
  27. ↑ «cinemascore.com». CinemaScore. 
  28. ↑ «Βραβεία και υποψηφιότητες της ταινίας» (στα Αγγλικά). IMDb.com. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2021. 
  29. ↑ Tuckman, Jeff (June 21, 1996). «Pacino and De Niro shoot up the screen in explosive 'Heat' On video». Daily Herald. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=ADHB&p_theme=adhb&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0ED0277BCBF23B70&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις May 29, 2010. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Nichols, Peter M. (April 19, 1996). «Home Video». The New York Times. https://www.nytimes.com/1996/04/19/arts/home-video-085600.html. Ανακτήθηκε στις May 29, 2010. 
  31. ↑ Mann, Michael (director) (1 Νοεμβρίου 1999). Heat (DVD). Warner Home Video. 
  32. ↑ «'Heat' Rewind DVD comparison». 
  33. ↑ «Heat Blu-ray». Blu-ray.com. 10 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  34. ↑ Kenneth, Brown (4 Νοεμβρίου 2009). «Heat Blu-ray Review». Blu-ray.com. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2014. 
  35. ↑ Dunham, Jeremy (12 Μαΐου 2006). «E3 2006: Regency Brings the Heat». IGN. Ziff Davis. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017. 
  36. ↑ «E3 2009: Borderlands Stage Demo». GameSpot. 8 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012. 
  37. ↑ Thorsen, Tor (2 Αυγούστου 2009). «Gearbox keeping Heat on ice». GameSpot. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012. 
  38. ↑ «Just Blame The Heat». Free.financialmail.co.za. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2011. 
  39. ↑ McDermott, Jeremy (2003-08-05). «Life imitates art in Colombia robbery». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/3124879.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-06-21. 
  40. ↑ «The big coup». Translate.google.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2011. 
  41. ↑ Rogers, Kenneth (2013). «Capital Implications: the Function of Labor in the Video Art of Juan Devis and Yoshua Okon». Digital Media, Cultural Production and Speculative Capitalism. Routledge. σελ. 49. ISBN 9781317982319. 
  42. ↑ «Michael Mann Wants to Turn His 'Heat' Prequel Novel Into a Movie, And Make a Sequel, Too». /Film (στα Αγγλικά). 15 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  43. ↑ «Michael Mann says 'Heat 2' sequel is on the cards». Esquire Middle East (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  44. ↑ Buchrezension von Anna Dzenis: Heat, in: Screening the Past, Nr. 12 (2014)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ένταση_(ταινία)&oldid=10483457"