Ένα δράμα στο κυνήγι
 Ο Αντόν Τσέχωφ το 1888 | |
| Συγγραφέας | Άντον Παύλοβιτς Τσέχωφ |
|---|---|
| Τίτλος | Драма на охоте |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1884 1885 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| LC Class | OL10425779W |
| δεδομένα () | |
Ένα δράμα στο κυνήγι (ρωσικά: Драма на охоте), στα ελληνικά έχει μεταφρασθεί και με τον τίτλο Το έγκλημα, είναι αστυνομικό μυθιστόρημα του 1884 του Αντόν Τσέχωφ. Είναι το μεγαλύτερο αφηγηματικό του έργο και το μοναδικό μυθιστόρημα. Η πλοκή παρουσιάζεται ως χειρόγραφο που δόθηκε σε έναν εκδότη και αφηγείται την ιστορία μιας κοπέλας σε ένα επαρχιακό ρωσικό χωριό, η οποία μαχαιρώθηκε θανάσιμα στο δάσος κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού, και τις προσπάθειες να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος της.[1]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Απρίλιο του 1880, ο πρώην δικαστικός ανακριτής Ιβάν Πέτροβιτς Καμίσεφ δίνει στον εκδότη μιας εφημερίδας ένα χειρόγραφο με τίτλο «Ένα δράμα στο κυνήγι. Από τις σημειώσεις ενός ανακριτή», στο οποίο παρουσιάζει και τον εαυτό του με διαφορετικό επώνυμο, για να το διαβάσει και να το δημοσιεύσει. Πρόκειται για γεγονότα που έλαβαν χώρα γύρω στο 1872 στη ρωσική επαρχία. Ο εκδότης ζητά τρεις μήνες για να ελέγξει το χειρόγραφο.[2]
Το χειρόγραφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σ' αυτό το χειρόγραφο - που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου - ο αφηγητής αφηγείται ότι είναι τοπικός ανακριτής σε μια αγροτική περιοχή. Ο φίλος και σύντροφός του στις διασκεδάσεις από το πανεπιστήμιο, κόμης Αλεξέι Καρνέεφ, ζει σε ένα κοντινό κτήμα με τον διαχειριστή της περιουσίας του Πιότρ Ουρμπένιν, 50χρονο χήρο με δύο παιδιά, και τον Νικολάι, δασοκόμο που έχει τρελαθεί. Η κόρη του Νικολάι, Όλγα, ζει επίσης στο κτήμα.
Εκεί, στην ύπαιθρο δίπλα στη λίμνη, ο ανακριτής συναντά την όμορφη Όλγα Νικολάγιεβνα, την κόρη του ψυχικά διαταραγμένου δασοκόμου, με την οποία είναι επίσης ερωτευμένος ο Ουρμπένιν. Η Όλγα εμπλέκεται σε ένα ερωτικό τρίγωνο με τον ανακριτή και τον Ουρμπένιν.
Αφού παντρεύτηκε τον Ουρμπένιν, η Όλγα αρχίζει μια παράνομη σχέση και με τον κόμη Αλεξέι, αλλά εξακολουθεί να ορκίζεται την αγάπη της στον ανακριτή. Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού στο δάσος κοντά στο κτήμα, η Όλγα περιπλανιέται μόνη της και εξαφανίζεται. Αργότερα τη βρίσκουν μαχαιρωμένη, τραυματισμένη θανάσιμα, δεν αποκαλύπτει το όνομα του δολοφόνου της και πεθαίνει. Ο ανακριτής υποπτεύεται ότι η Όλγα δεν του είπε το όνομα του δολοφόνου της επειδή ήθελε να τον προστατεύσει από την αυστηρή τιμωρία. Αντίστοιχα, οι δράστες μπορεί να είναι ο πατέρας, ο σύζυγος ή ο κόμης. Δεδομένου ότι ο πατέρας και ο κόμης έχουν άλλοθι, οι υποψίες πέφτουν στον Ουρμπένιν, ο οποίος έχει εμφανισθεί με αίματα στα χέρια του, είναι αυτός που βρήκε το σώμα της. Εμφανίζεται ένας χωρικός που μπορεί να είναι σε θέση να εμπλέξει έναν διαφορετικό δολοφόνο, αλλά δολοφονείται στη φυλακή πριν τον ανακρίνουν.
Το χειρόγραφο τελειώνει αναφέροντας την καταδίκη του Ουρμπένιν για τη δολοφονία της Όλγας, ο οποίος καταδικάσθηκε σε 19 χρόνια καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Αναφέρει επίσης ότι έχουν περάσει 8 χρόνια από τα περιγραφόμενα γεγονότα, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Καρνέεφ κατέστρεψε την υγεία του από το ποτό, έχασε την περιουσία του, ζει σε βάρος του Καμίσεφ και συχνά αναπολεί την προηγούμενη ζωή. Εδώ τελειώνει το χειρόγραφο.
Η συνέχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τρεις μήνες μετά την πρώτη επίσκεψη, ο Καμίσεφ επισκέπτεται ξανά τον εκδότη, ο οποίος, σε μια συνομιλία μαζί του, εκφράζει τις υποψίες του: σύμφωνα με τα περιγραφόμενα γεγονότα, η κοπέλα και ο μάρτυρας πρέπει να δολοφονήθηκαν όχι από τον Ουρμπένιν, αλλά από τον ίδιο τον Καμίσεφ, ο οποίος παραδέχεται το έγκλημα και του αναφέρει τις λεπτομέρειες της δολοφονίας της Όλγας. Είχε ανάγκη να μιλήσει και έγραψε την ιστορία του, χωρίς να κρύβει ιδιαίτερα τις πράξεις του. Αλλά ο Καμίσεφ δεν πρόκειται να ομολογήσει, αν και ο Ουρμπένιν εξακολουθεί να εκτίει την ποινή του (ή, σύμφωνα με φήμες, φέρεται ότι έχει ήδη πεθάνει).[3]
Σχολιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο 24χρονος Άντον Τσέχοφ ολοκλήρωσε το μυθιστόρημα στα μέσα του 1884, κατά τη διάρκεια του τελευταίου του έτους στην ιατρική σχολή. Δημοσιεύτηκε σε 32 συνέχειες σε εφημερίδα από το 1884 έως το 1885 με το ψευδώνυμο «Α. Τσεχόντε» με δύο υπότιτλους: «Ένα αληθινό περιστατικό» (το έργο στο σύνολό του) και «Από τις σημειώσεις ενός ανακριτή» (το χειρόγραφο). Η πλοκή του έργου είναι αστυνομική, αλλά η απεικόνιση του σκηνικού και των χαρακτήρων προϊδεάζει για το ώριμο ύφος του Τσέχωφ.[4]
Στην καινοτόμο δομή του, το βιβλίο είναι προπομπός του πιο διάσημου μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι: Ποιος Σκότωσε τον Άκροϋντ, που γράφτηκε 45 χρόνια αργότερα και προκάλεσε αίσθηση με την ενοχή του αφηγητή.
Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1944: Καλοκαιρινή καταιγίδα, αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Ντάγκλας Σερκ. [5]
- 1970: Δράμα στο κυνήγι, σοβιετική τηλεοπτική ταινία σε σκηνοθεσία Boris Nirenburg.
- 1978: Ατύχημα στο Κυνήγι, κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος από τον Ρωσο-Μολδαβό σκηνοθέτη Εμίλ Λοτεάνου.[6]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δράμα στο κυνήγι, μετάφραση: Χρήστος Παπαδημούλης, εκδόσεις Χρήστος Παπαδημούλης, 1971 [7]
- Το έγκλημα, μετάφραση: Φωτεινή Νάσσου, εκδόσεις Σοκόλη, 2013 [8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «goodreads.com/book/show/The_Shooting_Party».
- ↑ . «ilibrary.ru/ДРАМА НА ОХОТЕ».
- ↑ . «briefly.ru/chehov/drama_na_ohote/».
- ↑ . «medhum.med.nyu.edu/Το Shooting Party».
- ↑ . «imdb.com/Summer Storm/1944».
- ↑ . «lifo.gr/blogs/almanac/drama-sto-kynigi».
- ↑ . «alfeiosbooks.com/product/Δράμα στο κυνήγι».
- ↑ . «opac.ea.gr/Το έγκλημα/ Άντον Τσέχωφ».
|