Έμιλι Μάιερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έμιλι Μάιερ
Η Έμιλι Μάιερ
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςEmilie Luise Friderica Mayer
Γέννηση14  Μαΐου 1812[1][2][3]
Friedland[4]
Θάνατος10  Απριλίου 1883[1][2][3]
Βερολίνο[5]
ΚαταγωγήΦρίντλαντ, Μέκλενμπεργκ-Βόρπομερντ
EίδοςΚλασική μουσική
ΙδιότητεςΣυνθέτις
Μουσικά όργαναΠιάνο - όργανο
wikidata (π)

Η Έμιλι Λουίσε Φριντερίκα Μάιερ (γερμανικά: Emilie Luise Friderica Mayer, 14 Μαΐου 1812 - 10 Απριλίου 1883) ήταν Γερμανίδα συνθέτις της ρομαντικής μουσικής.[6] Γεννημένη στο Φρίντλαντ, Μέκλενμπεργκ-Βόρπομερντ, από σχετικά εύπορη οικογένεια φαρμακοποιών, ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές σε πρώιμη ηλικία. Η μικρή Έμιλι έπασχε από διατροφικές διαταραχές γεγονός που την επηρέαζε τόσο στη ζωή της όσο και στις συνθέσεις της. Στις 28 Αυγούστου του 1840, η ζωή της επηρεάζεται βαθιά, όταν ο πατέρας της αυτοκτόνησε, μία μέρα αργότερα αφού έθαψαν τη μητέρα της.[7] Το 1841, και σχετικά σε προχωρημένη ηλικία, παρακολουθεί μαθήματα σύνθεσης, με τον Καρλ Λόβε. Με τον Λόβε να λέει, ότι ο θάνατος του πατέρας της, γιατρευόταν για αυτήν μόνο μέσω της σκληρής δουλειάς της.

Ο Λόβε εκθείαζε και το πόσο δοτική ήταν αλλά και πόσο αυστηρή με τον εαυτό της. Επίσης της έλεγε ότι έχει πολύ ταλέντο πράγμα που την έκανε να δουλεύει ακόμα πιο σκληρά. Ο Λόβε απεβίωσε το 1869 και αμέσως μετά δημιουργήθηκε οργανισμός για αυτόν. Η Μάιερ αφιέρωσε στην οικογένεια του αλλά και στον οργανισμό αυτόν δύο σονάτες για τσέλο. Η Op.47 αφιερώθηκε στον Βαρόνο Σέκεντορφ και η Op.40 στον Μάρτιν Πλάντερμαν. Το 1847 αφού έκανε την πρεμιέρα των πρώτων δύο συμφωνιών της (της σε Ντο ελάσσονα και σε Μι ελάσσονα) μετακόμισε στο Βερολίνο για να συνεχίσει τις σπουδές της στη σύνθεση. Εκεί σπούδασε φούγκα και αντίστιξη με τον Άντολφ Μπέρνχαρντ Μαρξ και ενορχήστρωση με τον Βίλχελμτ Βίεπρεχτ.

Μετά το 1848 ξεκίνησε να δημοσιεύει τα έργα της καθώς και να δίνει πριβέ κονσέρτα. Στις 21 Απριλίου του 1850 ο Βίεπρεχτ με την ορχήστρα του, εκτέλεσαν αποκλειστικά έργα της, στο Βασιλικό Θέατρο. Οι κριτικοί αντιμετώπισαν πολύ θετικά τη δουλειά της κι αυτή αποφάσισε να συνεχίσει να συνθέτει για κοινό. Γενικά η Μάιερ έγραψε 8 συμφωνίες και τουλάχιστον 15 κονσέρτα, καθώς και πολυάριθμες μουσικές δωματίου και λίντερ.[8] Κατά τη διάρκεια της ζωής της, χρημάτισε και αναπληρώτρια διευθυντής της Ακαδημίας Όπερας του Βερολίνου. Γενικότερα η μουσική της ήταν εμπνευσμένη από τη βιενέζικη κλασική μουσική ωστόσο οι τελευταίες της συνθέσεις ήταν περισσότερο ρομαντικές. Επίσης της άρεσε και η περιπλοκότητα στον ρυθμό. Αρκετά έργα της έχουν πλέον ηχογραφηθεί.[9][10][11][12][13]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14538440g. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 International Music Score Library Project. Category:Mayer,_Emilie. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ http://www.klassika.info/Komponisten/Mayer/lebenslauf_1.html
  7. ↑ http://aleksandramaslovaric.com/albums/mayer-violin-sonatas/
  8. ↑ Die Komponistin Emilie Mayer (1812-1883), Studien zu Leben und Werk, by Almut Runge-Woll
  9. ↑ [1]
  10. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2019. 
  11. ↑ [2]
  12. ↑ [3]
  13. ↑ [4]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έμιλι_Μάιερ&oldid=7782634"