Έμβαρος

Στην ελληνική μυθολογία ο Έμβαρος ήταν αρχαίος Αθηναίος, που σύμφωνα με την παράδοση προσφέρθηκε να θυσιάσει την κόρη του για να απαλλάξει την πόλη των Αθηνών από έναν λοιμό. Ο λοιμός αυτός είχε προκληθεί από τη θεά Άρτεμη επειδή είχαν σκοτώσει την ιερή άρκτο του ναού της στη Μουνυχία.

Ο Έμβαρος έθεσε ως όρο ότι σε αντάλλαγμα της θυσίας θα παραχωρούσαν κληρονομικά στους απογόνους του την ιερατεία του ναού της Αρτέμιδος. Σύμφωνα με μία εκδοχή, όταν έγινε δεκτή η προσφορά του ο Έμβαρος θυσίασε πραγματικά την κόρη του, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου θυσίασε μια κατσίκα ντυμένη με το φόρεμα της κόρης του. Κατά την πρώτη εκδοχή ο Έμβαρος εμφανίζεται ως άνθρωπος άφρονας, που θυσίασε το παιδί του για αμφίβολης αξίας επιδιώξεις, ενώ κατά τη δεύτερη ήταν άνθρωπος έξυπνος και αποφασιστικός, που έβρισκε εύκολα λύσεις σε δύσκολα ζητήματα. Από αυτές τις εκδοχές προέρχονται οι αρχαίες παροιμιώδεις φράσεις «`Εμβαρος ειμί», ή «`Εμβαρος ει», οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις λέγονταν για ανόητες πράξεις (πρώτη εκδοχή του μύθου), ενώ σε άλλες για πανουργία και εφευρετικότητα (δεύτερη εκδοχή του μύθου).

Πηγές

• Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 12, σελ. 229