Έλκος Buruli
| Έλκος Buruli | |
|---|---|
 Buruli ulcer on the ankle of a person from Ghana. | |
| Ειδικότητα | λοιμωξιολογία  |
| Συμπτώματα | Νέκρωση |
| Ταξινόμηση | |
| ICD-10 | A31.1 (ILDS A31.120) |
| ICD-9 | 031.1 |
| DiseasesDB | 8568 |
| MeSH | D009165 |
To έλκος Buruli (γνωστό και ως έλκος Bairnsdale, έλκος Searls ή έλκος Daintree[1][2][3]) είναι μία μολυσματική νόσος που προκαλείται από το Μυκητοβακτήριο ulcerans.[4] Το αρχικό στάδιο της μόλυνσης χαρακτηρίζεται από ένα ανώδυνο οζίδιο ή περιοχή οιδήματος.[4] Το οζίδιο αυτό ενδέχεται να μετατραπεί σε έλκος.[4] Το έλκος μπορεί να είναι μεγαλύτερο εσωτερικά, από ότι στην εξωτερική επιφάνεια του δέρματος,[5] και μπορεί να περιβάλλεται από οίδημα.[5] Καθώς η νόσος επιδεινώνεται, μπορεί να μολυνθούν τα οστά.[4] Τα έλκη Buruli επηρεάζουν κυρίως τα άκρα[4] και συνήθως δεν συνοδεύονται από πυρετό.[4]
Αίτια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυκητοβακτήριο M. ulcerans απελευθερώνει μια τοξίνη γνωστή ως mycolactone, η οποία μειώνει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και επιφέρει θάνατο των ιστών.[4] Βακτήρια της ίδιας οικογένειας μπορούν επίσης να προκαλέσουν φυματίωση και λέπρα (M. tuberculosis και M. leprae αντίστοιχα).[4] Δεν είναι γνωστό το πώς μεταδίδεται η νόσος.[4] Στην εξάπλωση μπορεί να συμβάλλουν οι υδάτινες πηγές.[5] Από το 2013 δεν υπάρχει αποτελεσματικό εμβόλιο.[4][6]
Θεραπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εάν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, η χορήγηση αντιβιοτικών για οκτώ εβδομάδες είναι αποτελεσματική στο 80% των περιπτώσεων.[4] Συχνά η θεραπεία περιλαμβάνει τα φάρμακα ριφαμπικίνη και στρεπτομυκίνη.[4] Η κλαριθρομικίνη ή η μοξιφλοξασίνη χρησιμοποιούνται μερικές φορές αντί της στρεπτομυκίνης.[4] Άλλες θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν την αφαίρεση του έλκους.[4][7] Μετά την θεραπεία της μόλυνσης, στην περιοχή απομένει συνήθως μια ουλή.[6]
Σχόλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα έλκη Buruli ενδημούν κυρίως στην αγροτική υποσαχάρια Αφρική, ειδικότερα δε στην Ακτή Ελεφαντοστού, όμως μπορεί να εμφανιστούν και στην Ασία, τον Δυτικό Ειρηνικό και την Αμερική.[4] Έχουν σημειωθεί κρούσματα σε περισσότερες από 32 χώρες.[5] Κάθε χρόνο εμφανίζονται περίπου πέντε με έξι χιλιάδες περιπτώσεις.[4] Η νόσος εμφανίζεται επίσης σε μια σειρά ζώων, εκτός του ανθρώπου.[4] Ο Albert Ruskin Cook ήταν ο πρώτος που περιέγραψε τα έλκη buruli το 1897.[5]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ James, William D.· Berger, Timothy G.· Odom, Richard B. (2006). Andrews' Diseases of the Skin: clinical Dermatology. Saunders Elsevier. σελίδες 340. ISBN 0-7216-2921-0.
- ↑ Rapini, Ronald P.· Bolognia, Jean L.· Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. Chapter 74. ISBN 1-4160-2999-0.
- ↑ Lavender, Caroline J; Senanayake, Sanjaya N; Fyfe, Janet A M; Buntine, John A; Globan, Maria; Stinear, Timothy P; Hayman, John A; Johnson, Paul D R (Ιανουαρίου 2007). «First case of Mycobacterium ulcerans disease (Bairnsdale or Buruli ulcer) acquired in New South Wales». Medical Journal of Australia 186 (2): 62–63. doi:.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 «Buruli ulcer (Mycobacterium ulcerans infection) Fact sheet N°199». World Health Organization. Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Nakanaga, K; Yotsu, RR; Hoshino, Y; Suzuki, K; Makino, M; Ishii, N (2013). «Buruli ulcer and mycolactone-producing mycobacteria.». Japanese journal of infectious diseases 66 (2): 83–8. PMID 23514902.
- ↑ 6,0 6,1 Einarsdottir T, Huygen K (November 2011). «Buruli ulcer». Hum Vaccin 7 (11): 1198–203. doi:. PMID 22048117. http://www.landesbioscience.com/journals/hv/abstract.php?id=17751.
- ↑ Sizaire V, Nackers F, Comte E, Portaels F (2006). «Mycobacterium ulcerans infection: control, diagnosis, and treatment». Lancet Infect Dis 6 (5): 288–296. doi:. PMID 16631549. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1473-3099(06)70464-9.