Έλζα Έριχ
| Έλζα Έριχ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Elsa Ehrich (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 8 Μαρτίου 1914 Bredereiche |
| Θάνατος | 26 Οκτωβρίου 1948 Λούμπλιν |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φρουρός στρατοπέδου συγκέντρωσης |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα κατά της ανθρωπότητας (θανατική ποινή) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Έλζε Λίσχεν Φρίντα «Έλζα» Έριχ (γερμανικά: Else Lieschen Frida "Elsa" Ehrich, 8 Μαρτίου 1914 - 26 Οκτωβρίου 1948) ήταν Γερμανίδα καταδικασμένη εγκληματίας πολέμου, η οποία υπηρέτησε ως φρουρός της Σούτσσταφφελ (SS) σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένων των στρατοπέδων συγκέντρωσής Κρακοβίας-Πλάσοφ και Μαϊντάνεκ, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δικάστηκε στο Λούμπλιν της Πολωνίας, στις Δίκες του Μαϊντάνεκ και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό για εγκλήματα πολέμου. Η Έριχ απαγχονίστηκε στις 26 Οκτωβρίου 1948.[1]
Ήταν Aufseherin («γυναίκα φρουρός») στο Μαϊντάνεκ και πήρε ενεργό μέρος σε όλες τις μεγάλες επιλογές ατόμων για τους θαλάμους αερίων και τις εκτελέσεις. Κακομεταχειριζόταν κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Η βοηθός της ήταν η Χερμίνε Μπράουνσταϊνερ, η οποία αργότερα αποπολιτογραφήθηκε και απελάθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες πίσω στη Γερμανία. [2]
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Έριχ δούλευε σε σφαγείο. Στις 15 Αυγούστου 1940, προσφέρθηκε εθελοντικά για υπηρεσία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ ως φρουρός της Σούτσσταφφελ. Από το 1941, η Έριχ εργάστηκε ως SS-Rapportführerin. Τον Οκτώβριο του 1942, μεταφέρθηκε στο Μαϊντάνεκ, κοντά στο Λούμπλιν, όπου μετά από λίγο προωθήθηκε σε SS-Aufseherin. Η Έριχ πιστεύεται ότι ευθύνεται για τον θάνατο χιλιάδων κρατουμένων (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στους θαλάμους αερίων), από το τμήμα γυναικών με παιδιά του στρατοπέδου.
Κατά τη διάρκεια των 34 μηνών της λειτουργίας του στρατοπέδου, περισσότεροι από 79.000 κρατούμενοι δολοφονήθηκαν μόνο στο κύριο στρατόπεδο (59.000 από αυτούς Πολωνοεβραίοι) και μεταξύ 95.000 και 130.000 κρατούμενων σε ολόκληρο το σύστημα υποστρατοπέδων του Μαϊντάνεκ.[3]
Στις 3 Νοεμβρίου 1943, περίπου 18.000 Εβραίοι σκοτώθηκαν στο Μαϊντάνεκ κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης μονοήμερης σφαγής ενός στρατοπέδου του Ολοκαυτώματος, που ονομάστηκε Επιχείρηση Φεστιβάλ Συγκομιδής (συνολικά 43.000, με 2 υποστρατόπεδα).[4]
Τον Φεβρουάριο του 1943, η Έριχ αρρώστησε λόγω τύφου. Στις 5 Απριλίου 1944, ορίστηκε Oberaufseherin στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Κρακοβίας-Πλάσοφ, και από τον Ιούνιο του 1944 έως τον Απρίλιο του 1945, ανατέθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νόιενγκαμμε. Μετά τον πόλεμο, τον Μάιο του 1945, συνελήφθη από τις βρετανικές αρχές κατοχής στο Αμβούργο, οι οποίες την μετάφεραν υπό αμερικανική κράτηση στο στρατόπεδο PWE29 για εγκληματίες πολέμου στο Νταχάου, όπου μοιράστηκε το κελί με τη Μαρία Μαντλ. Στη συνέχεια, δόθηκε στις πολωνικές αρχές. Το 1948, βρέθηκε ενώπιον του Περιφερειακού Δικαστηρίου του Λούμπλιν, στη δεύτερη δίκη του Μαϊντάνεκ, κατηγορούμενη για διαπράξεις εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Η Έριχ βρέθηκε ένοχη των κατηγοριών και στις 10 Ιουνίου 1948, καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, ζήτησε ελεημοσύνη από τον Πολωνό πρόεδρο Μπολέσουαφ Μπιέρουτ, με το επιχείρημα ότι είχε ένα μικρό γιο και ήθελε να επανορθώσει για την ενοχή της. Ο Πρόεδρος Μπιέρουτ απέρριψε το αίτημα. Η Έριχ εκτελέστηκε στις 26 Οκτωβρίου 1948, στη φυλακή του Λούμπλιν.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Wykaz sądzonych członków załogi KL Lublin (Defendants at the KL Lublin Majdanek Trial)». Procesy zbrodniarzy (Δίκες δραστών εγκλημάτων πολέμου). KL Lublin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2013.
- ↑ Friedlander, Henry· Earlean M. McCarrick. «The Extradition of Nazi Criminals: Ryan, Artukovic, and Demjanjuk». Annual 4 Chapter 2 Part 1. Museum of Tolerance (Simon Wiesenthal Center Multimedia Learning Center). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Reszka, Paweł (23 Δεκεμβρίου 2005). «Majdanek Victims Enumerated. Changes in the history textbooks?». Gazeta Wyborcza. Μουσείο Άουσβιτς - Μπίρκεναου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2010.
- ↑ USHMM (11 Μαΐου 2012). «Soviet forces liberate Majdanek». Lublin/Majdanek: Chronology. Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ουάσινγκτον. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σίλκε Σάφερ, Zum Selbstverständnis im Konzentrationslager. Das Lager Ravensbrück, Βερολίνο, 2002. Διαδικασία: πρόσβαση στις 13 Νοεμβρίου 2014.