Άρνοστ Λούστιγκ
Άρνοστ Λούστιγκ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Arnošt Lustig (Τσεχικά) |
Γέννηση | 21 Δεκεμβρίου 1926[1][2][3] Πράγα[4][5][6] |
Θάνατος | 26 Φεβρουαρίου 2011[7][1][2] Πράγα[8][9] |
Αιτία θανάτου | καρκίνος του πνεύμονα |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | Νέο Εβραϊκό Κοιμητήριο |
Χώρα πολιτογράφησης | Τσεχοσλοβακία[6] Τσεχία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Τσεχικά[10][11] Αγγλικά[11] |
Σπουδές | University of Political and Social Affairs[12] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[9] σεναριογράφος[9] δημοσιογράφος ιστορικός[13] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Věra Weislitzová-Lustigová |
Τέκνα | Eva Lustigová Josef Lustig |
Γονείς | Emil Lustig και Terezie Lustig |
Αδέλφια | Hana Hnátová[14] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Medal of Merit, 1st class μετάλλιο Artis Bohemiae Amicis (20 Δεκεμβρίου 2006) βραβείο Φραντς Κάφκα (2008) Βραβείο Κάρελ Τσάπεκ (1996) Επίτιμος πολίτης της Πράγας 2 (2006) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άρνοστ Λούστιγκ (Τσεχικά: Arnošt Lustig, 21 Δεκεμβρίου 1926 - 26 Φεβρουαρίου 2011) [15] ήταν ένας διακεκριμένος Τσέχος Εβραίος συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων, θεατρικών έργων και σεναρίων, τα έργα του οποίου συχνά αφορούσαν το Ολοκαύτωμα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λούστιγκ γεννήθηκε την 21η Δεκεμβρίου στην Πράγα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1942, ο νεαρός Άρνοστ στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τερεζίν. Έπειτα, από εκεί μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, και λίγο αργότερα στου Μπούχενβαλντ.[16] Το 1945, ο Λούστιγκ επέβαινε σε ένα τρένο που τον πήγαινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, όταν ένα Αμερικανικό μαχητικό-βομβαρδιστικό χτύπησε τη μηχανή του τρένου, δίνοντάς του την ευκαιρία να αποδράσει. Επέστρεψε στην Πράγα πάνω στην ώρα για να πάρει μέρος στην εξέγερση κατά της γερμανικής κατοχής, που έγινε τον Μάιο του 1945. Τον ίδιο χρόνο μπήκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας (ΚΚΤ).[16]
Μετά τον πόλεμο, σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα. Όταν εργαζόταν ως δημοσιογράφος, στάλθηκε στο Ισραήλ για να καλύψει τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948. Εκεί γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, η οποία τότε εργαζόταν ως εθελόντρια στη Χαγκάνα (Εβραϊκά: הַהֲגָנָה, Άμυνα). [17][18][16] Όταν επέστρεψε, εργάστηκε στον ραδιοφωνικό σταθμό Ράδιο Πράγα για αρκετά χρόνια. Μετά το πραξικόπημα του 1948, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας κατέλαβε την εξουσία με την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, και η χώρα ανακηρύχθηκε λαϊκή δημοκρατία. Λίγα χρόνια μετά, οι προσδοκίες των κομμουνιστών άρχισαν να διαψεύδονται και τελικά νίκησε ο σοσιαλισμός στη χώρα, όταν μπήκε σε καθεστώς Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας το 1960.[16]
Την 4η Ιουνίου 1967, στο 4ο Συνέδριο των Τσεχοσλοβάκων Συγγραφέων, ο Άρνοστ Λούστιγκ, ο Μίλαν Κούντερα, ο Ιβάν Κλίμα, και άλλοι συγγραφείς άσκησαν κριτική στο κομμουνιστικό καθεστώς. Μετά τον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1967, ο Λούστιγκ παραιτήθηκε από τη θέση του στο Κόμμα, διαμαρτυρούμενος για την ρήξη των σχέσεων της χώρας του με το Ισραήλ. Ωστόσο, μετά την Σοβιετική εισβολή που έληξε την Άνοιξη της Πράγας το 1968, ο Λούστιγκ αποφάσισε να φύγει από τη χώρα. Πήγε στη Γιουγκοσλαβία, μετά έζησε για ένα διάστημα στο Ισραήλ, και το 1970 εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[16]
Το ακαδημαϊκό έτος 1970-1971 εργάστηκε ως μελετητής στο Διεθνές Πρόγραμμα Γραφής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Μετά την πτώση του ανατολικοευρωπαϊκού κομμουνισμού το 1989, μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στην Πράγα και την Ουάσιγκτον, όπου εργαζόταν ως λέκτορας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο.
Το 2003 που συνταξιοδοτήθηκε έγινε μόνιμος κάτοικος της Πράγας. Ο τότε Πρόεδρος Βάτσλαβ Χάβελ του πρόσφερε ένα διαμέρισμα στο Κάστρο της Πράγας. Το 2006, στα 80α γενέθλιά του, τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στον Τσεχικό πολιτισμό. Το 2008, ο Λούστιγκ έγινε ο όγδοος αποδέκτης του Βραβείου Φραντς Κάφκα.
Ο Λούστιγκ παντρεύτηκε την Βέρα Βαϊσλίτζοβα, την κόρη ενός επιπλοποιού από την Οστράβα, που είχε κρατηθεί και αυτός στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τερεζίν. Αντίθετα με τους γονείς της, δεν την στείλανε στο Άουσβιτς. Έχει γράψει μία συλλογή ποιημάτων, με τίτλο "Κόρη της Όλγας και του Λέων", για την ζωή της οικογένειάς της στο Ολοκαύτωμα. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τον Τζόσεφ (1951) και την Έυα (1956).
Την 26η Φεβρουαρίου 2011 ο Λούστιγκ πέθανε στην Πράγα, στην ηλικία των 84 ετών, από λέμφωμα Χόντζκιν που τον ταλαιπώρησε για πέντε χρόνια.
Βραβεία και τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1967: Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Για την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος "Προσευχή για την Κατερίνα Χοροβίτζοβα"[19]
- 1996: Βραβείο Κάρελ Τσάπεκ. [20]
- 2006: Επίτιμος πολίτης της Πράγας 2
- 2008: Υποψηφιότητα για Βραβείο Πούλιτζερ[21]
- 2008: Βραβείο Φραντς Κάφκα[22]
- 2009: Υποψηφιότητα για Διεθνές βραβείο Μπούκερ. Για την μεγάλη συνεισφορά του στην Αγγλική Λογοτεχνία.[23]
Η ταινία Fighter (2000, Μαχητής), σκηνοθεσίας του Αμίρ Μπαρλέβ, είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Άρνοστ Λούστιγκ και του Ζαν Βιένερ. [24]
Στην πρώτη επέτειο από τον θάνατο του Λούστιγκ, το Τσεχικό-Ισραηλιτικό Εμπορικό Επιμελητήριο ίδρυσε τα Βραβεία Άρνοστ Λούστιγκ, που απονέμονται ετήσια σε προσωπικότητες που επιδεικνύουν αξίες όπως «κουράγιο και ανδρεία, ανθρωπιά και δικαιοσύνη».[25]
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Noc a naděje, (1957, Νύχτα και Ελπίδα)
- Démanty noci, (1958, Διαμάντια της Νύχτας). Έγινε κινηματογραφική μεταφορά το 1964, με σκηνοθεσία του Ζαν Νέμετς. [26]
- Ulice ztracených bratří, (1959, Ο δρόμος των χαμένων αδελφών)
- Můj známý Vili Feld, (1961, Ο γνωστός μου Βίλι Φελντ)
- První stanice štěstí, (1961, Πρώτη στάση ευτυχίας)
- Dita Saxová, (1962, Ντιτά Σαξοβά)[27]
- Noc a den, (1962 , Νύχτα και μέρα)
- Transport z ráje, (1962, Μεταφορά από τον παράδεισο). Έγινε κινηματογραφική μεταφορά το 1963 με σκηνοθέτη τον Σπίνιεκ Μπρίνιχ.[28]
- Nikoho neponížíš, (1963 , Καμία ταπείνωση)
- Modlitba pro Kateřinu Horovitzovou, (1964, Προσευχή για την Κατερίνα Χοροβίτζοβα)
- Vlny v řece, (1964 , Κύματα στο ποτάμι)
- Bílé břízy na podzim, (1966, Λευκές σημύδες το φθινόπωρο)
- Propast: Román, (1966)
- Hořká vůně mandlí, (1968 , Το πικρό άρωμα των αμυγδάλων).[29][30]
- Miláček, (1968)
- Nemilovaná: Z deníku sedmnáctileté Perly Sch., (1979, Οι αντιπαθητικοί: Από το ημερολόγιο της Πέρλα Σ.)[31]
- Král promluvil, neřekl nic, (1990, Ο Βασιλιάς μίλησε, Δεν είπε τίποτα)
- Tma nemá stín, (1991, Το σκοτάδι δεν ρίχνει σκιά)
- Velká trojka, (1991, Οι Τρεις Μεγάλοι)
- Τριλογία με τις ιστορίες τριών Εβραίων γυναικών:
- Colette: Dívka z Antverp, (1992, Κολέτ: Το κορίτσι από την Αντβέρπη). Έγινε κινηματογραφική μεταφορά το 2013, με σκηνοθέτη τον Μιλάν Σισλάρ.[32]
- Tanga: Dívka z Hamburku, (1992, Τάνγκα: Το κορίτσι από το Αμβούργο)
- Lea: Dívka z Leeuwardenu, (2000: Λέα: Το κορίτσι από το Λεουβάρντεν)
- Dům vrácené ozvěny, (1994, Το σπίτι με τις ηχώ που γύρισαν)
- Dívka s jizvou, (1995, Το κορίτσι με την ουλή)
- Kamarádi, (1995, Φίλοι)
- Modrý den, (1995, Μπλε ημέρα). Έγινε κινηματογραφική μεταφορά το 1995, με σκηνοθέτη την Εύα Σαντκοβά.[33]
- Porgess, (1995, Πόργκες)
- Neslušné sny, (1997, Απρεπή όνειρα)
- Oheň na vodě: Povídky, (1998, Φωτιά στο νερό: Διηγήματα)
- Dobrý den, pane Lustig: Myšlenky o životě, (1999, Γειά σας κ. Λούστιγκ: Σκέψεις για τη ζωή)
- Krásné zelené oči, (2000, Όμορφα Πράσινα Μάτια)
- Odpovědi: Rozhovory s Harry Jamesem Cargassem a Michalem Bauerem, (2000, Απαντήσεις: Συνεντεύξεις των Χάρι Τζέιμς Κάργκας και Μιχάλ Μπάουερ).[34]
- Eseje: Vybrané texty z let 1965–2000, (2001, Δοκίμια: Επιλεγμένα κείμενα της περιόδου 1965-2000)
- 3x18 (portréty a postřehy), (2002, 3x18 πορτρέτα και παρατηρήσεις). Αυτοβιογραφία. Συν-συγγραφέας: Φραντίσεκ Τσίνγκερ.
- Zasvěcení, (2002, Αρχή)
- Esence, (2004 , Ουσία). Συλλογή από ρήσεις.
- O literatuře, (2006, Λογοτεχνία)
- Láska a tělo, (2009,)
- Okamžiky s Otou Pavlem, (2010, Στιγμές με την Ότα Πάβελ)
- Případ Marie Navarové, (2010, Η υπόθεση της Μαρία Ναβάρ)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12175848g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w60z7970. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jk01072683. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 «Evidence zájmových osob StB». Records of persons of interest.
- ↑ www
.ceskenoviny .cz /news /zpravy /czech-jewish-writer-arnost-lustig-dies /601846. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /3279. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12175848g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 11,0 11,1 CONOR.SI. 10556259.
- ↑ dodo
.is .cuni .cz /bitstream /handle /20 .500 .11956 /172608 /130327985 .pdf. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Deník N». (Τσεχικά) Deník N. N media a.s.. Πράγα. 5 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Czech Jewish writer Arnost Lustig dies». České noviny (Czech News Agency). 26 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 «Arnost Lustig: writers are like clowns». Czech Radio. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2009.
- ↑ «Arnošt Lustig: Jewish experience universal». Ynetnews (στα Αγγλικά). 7 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Jr, Miloslav Rechcigl (10 Νοεμβρίου 2016). Encyclopedia of Bohemian and Czech-American Biography. AuthorHouse. ISBN 978-1-5246-2069-1.
- ↑ «Ústav pro českou literaturu AV ČR, v. v. i. | Česká literární bibliografie - Literární ceny». www.ucl.cas.cz. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Ústav pro českou literaturu AV ČR, v. v. i. | Česká literární bibliografie - Literární ceny». www.ucl.cas.cz. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Arnošt Lustig nominován na Pulitzerovu cenu - Novinky.cz». www.novinky.cz. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Ocenění Arnošta Lustiga - www.lidovky.cz». web.archive.org. 22 Μαρτίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Lustig je nominován na prestižní cenu | Kultura». Lidovky.cz (στα Τσεχικά). 18 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Fighter (2000) - Amir Bar-Lev | Synopsis, Characteristics, Moods, Themes and Related». AllMovie (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Cena Arnošta Lustiga». Cena Arnošta Lustiga (στα Τσεχικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Diamonds of the Night (1964) - Jan Nemec | Synopsis, Characteristics, Moods, Themes and Related». AllMovie (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Lustig, Arnošt (1993). Dita Saxova. Northwestern University Press. ISBN 978-0-8101-1132-5.
- ↑ Transport z ráje, http://www.imdb.com/title/tt0056609/, ανακτήθηκε στις 2019-12-15
- ↑ Kerbel, Sorrel (23 Νοεμβρίου 2004). The Routledge Encyclopedia of Jewish Writers of the Twentieth Century. Routledge. ISBN 978-1-135-45607-8.
- ↑ Lustig, Arnošt (2001). The Bitter Smell of Almonds: Selected Fiction. Northwestern University Press. ISBN 978-0-8101-1902-4.
- ↑ Lustig, Arnošt (1996). The Unloved: From the Diary of Perla S. Northwestern University Press. ISBN 978-0-8101-1347-3.
- ↑ Colette, http://www.imdb.com/title/tt2679576/, ανακτήθηκε στις 2019-12-15
- ↑ Modrý den, http://www.imdb.com/title/tt8848720/, ανακτήθηκε στις 2019-12-15
- ↑ Lustig, Arnošt· Cargass, Harry James (2001). Odpovědi: rozhovory s Harry Jamesem Cargassem a Michalem Bauerem. H & H.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Arnošt Lustig στο Wikimedia Commons