Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ (ύπατος το 38 π.Χ.)
| Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ (ύπατος το 38 π.Χ.) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 75 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 1ος αιώνας π.Χ. |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μάρκος Βαλέριος Μεσσάλα Αππιανός Appia Claudia |
| Γονείς | Γάιος Κλαύδιος Πούλχερ |
| Αδέλφια | Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ |
| Οικογένεια | Κλαύδιοι Πούλχροι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[2] Πραίτορας (0ος αιώνας π.Χ.)[3] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (38 π.Χ.)[2][3][4] Epulones (από 38 π.Χ.)[4] Ανθύπατος (33 π.Χ.)[4] d:Q127541660 (από 29 π.Χ.)[4] proconsul prouinciae Ponti et Bithyniae (27 π.Χ.–26 π.Χ.)[4] |
Ο Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ, λατινικά:: Appius Claudius Pulcher, ήταν Ρωμαίος πολιτικός. Πρώιμος υποστηρικτής του Αυγούστου, εξελέγη ύπατος το 38 π.Χ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέλος του πατρίκιου κλάδου του γένους των Κλαυδίων, ο Ά. Κ. Πούλχερ ήταν γιος του Γάιου Κλαύδιου Πούλχερ, πραίτορα το 56 π.Χ. Αυτός (ή ο αδελφός του) υιοθετήθηκε από τον εκ πατρός θείο τους Appius Claudius Pulcher, τον ύπατο του 54 π.Χ., και έλαβε το όνομα εκείνου (praenomen), έτσι και τα δύο αδέλφια ονομάστηκαν "Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ". Και τα δύο αδέλφια άσκησαν δίωξη στον Tίτο Άννιο Μίλωνα το 51 π.Χ. για τη δολοφονία του άλλου θείου τους Πόπλιου Κλαύδιου Πούλχερ, και κατάφεραν να τον καταδικάσουν με τη βοήθεια του Πομπήιου Μάγνου. [α]
Αρχικά υποστηρικτής του Mάρκου Αντωνίου μετά το τέλος του Ιουλίου Καίσαρα, ο Πούλχερ είχε κάποια συμπάθεια προς τους Liberatores, και έδειξε κάποια προθυμία να ακολουθήσει τον Δέκιμο Ιούνιο Βρούτο Αλβίνο. Ωστόσο μέχρι το 38 π.Χ., τη χρονιά που εξελέγη ύπατος, είχε προσκολληθεί στην υπόθεση του Οκταβιανού, ενός από τους πρώτους πατρικίους που προσχώρησε δημόσια στον κληρονόμο του Ιουλίου Καίσαρα. Αυτή η συμμαχία μπορεί να προέκυψε ως αποτέλεσμα του γάμου του Οκταβιανού με την αριστοκρατική Λιβία Δρουσίλλα, και με αυτόν τον τρόπο, προσάρτησε την εξουσία του (auctoritas) στην ανερχόμενη δύναμη και την τύχη του Oκταβιανού και ανταμείφθηκε πολύ από τον Oκταβιανό τα επόμενα χρόνια.
Το 36 π.Χ., κατά τη διάρκεια του πολέμου του Οκταβιανού με τον Σέξτο Πομπήιο, ο Πούλχερ έλαβε τη διοίκηση της οπισθοφυλακής του στόλου του Οκταβιανού, καθώς απέπλεε από τους Ποτίολους (Πουτέολι), ο οποίος στη συνέχεια υπέστη κάποια ζημιά σε μία καταιγίδα. Στη συνέχεια το 34 π.Χ., ήταν ανθύπατος σε μία από τις επαρχίες της Ισπανίας, όπου παρέμεινε για δύο χρόνια, και κατά τη διάρκεια της ανθυπατείας του τού απονεμήθηκε ο τίτλος αυτοκράτωρ (imperator). Το 32 π.Χ. ο Πούλχερ επέστρεψε στη Ρώμη, όπου πανηγύρισε έναν θρίαμβο την 1η Ιουνίου. Μετά από αυτό, ο Πούλχερ δεν έλαβε άλλες στρατιωτικές εντολές , και μέχρι το 31 π.Χ. είχε γίνει μέλος των επτά ανδρών για τις εορτές (septemviri epulonum).
Ο Πούλχερ είναι πιθανό ότι είχε έναν γιό, τον Άππιο Κλαύδιο Πούλχερ, που ίσως εκτελέστηκε από τον Αυτοκράτορα Αύγουστο με την κατηγορία της μοιχείας με την Ιουλία την Πρεσβύτερη, κόρη του Αυτοκράτορα. Ο Mάρκος Βαλέριος Μεσάλλα Αππιανός, αντικαταστάτης ύπατος το 32 π.Χ. (που είχε μάλλον υιοθετηθεί από τον Mάρκο Βαλέριο Μεσάλλα), ίσως ήταν γιός του, ή πιθανόν ανιψιός του.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ There is some confusion as to which of the two Appius Claudius Pulchers who prosecuted Milo in 51 BC was the consul of 38 BC. Given that the other Appius Claudius Pulcher was impeached for extortion by the Servilii, it is assumed that the one adopted by his uncle (the former consul Appuis Claudius Pulcher) was the one who became consul in his turn in 38 BC.[εκκρεμεί παραπομπή]
- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2867. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2867. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2025.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Bernard Rémy: «Les carrières sénatoriales dans les provinces romaines d'Anatolie au Haut-Empire» (Γαλλικά) IFEA. Κωνσταντινούπολη, Παρίσι. 1989. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2025. σελ. 18-19. ISBN-10 2-906059-04-X.