Άουγκουστ Βίλχελμ Σλέγκελ
Ο Άουγκουστ Βίλχελμ Σλέγκελ, μετά το 1812 φον Σλέγκελ, (γερμανικά: August Wilhelm Schlegel, 8 Σεπτεμβρίου 1767, Ανόβερο - 12 Μαΐου 1845, Βόννη) ήταν Γερμανός ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας, ποιητής, μεταφραστής, φιλόλογος, ακαδημαϊκός και ινδολόγος. Με τον αδελφό του Φρήντριχ Σλέγκελ, τον Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε και αργότερα τον Λούντβιχ Τηκ και τον Νοβάλις, από περίπου το 1798 έως το 1804 διαμόρφωσαν τη νέα σχολή του γερμανικού ρομαντισμού της Ιένας. Ως μεταφραστής, το κύριο επίτευγμά του είναι η μετάφραση στα γερμανικά 17 θεατρικών έργων του Σαίξπηρ. [15]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Άουγκουστ Σλέγκελ γεννήθηκε στο Αννόβερο και ήταν γιος Προτεστάντη πάστορα. Παρακολούθησε το σχολείο στο Αννόβερο και το 1787 ξεκίνησε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, όπου σπούδασε κλασική φιλολογία και αισθητική με καθηγητή τον Γκότφριντ Άουγκουστ Μπύργκερ, ο οποίος τον μύησε στην πρακτική της μετάφρασης από τις κλασικές και τις σύγχρονες γλώσσες. Από το 1791 έως το 1795 εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος στο Άμστερνταμ. Το 1796 εγκαταστάθηκε στην Ιένα και συμμετείχε στο βραχύβιο περιοδικό Οι Ώρες του Φρίντριχ Σίλερ. Στη συνέχεια, με τον αδερφό του Φρήντριχ Σλέγκελ, εξέδωσαν το περιοδικό Ατενέουμ (1798–1800), στο οποίο έθεσαν τις θεωρητικές βάσεις του γερμανικού ρομαντισμού, μεταξύ των συνεργατών τους ήταν ο Φρήντριχ Σλάιερμάχερ και ο Νοβάλις.[16]
Το 1798 ο Σλέγκελ έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας, όπου ξεκίνησε την από καιρό προγραμματισμένη μετάφραση των έργων του Σαίξπηρ και μετέφρασε 17 θεατρικά έργα. Οι μεταφράσεις του Σαίξπηρ από τον Σλέγκελ είναι από τις καλύτερες γερμανικές λογοτεχνικές μεταφράσεις. Οι μεταφράσεις του σε πέντε έργα του Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα δείχνουν επίσης το χάρισμά του να μεταφέρει το πνεύμα των ξένων λογοτεχνικών έργων στα γερμανικά, όπως και οι μεταφράσεις έργων των Πετράρχη, Δάντη, Βοκάκιου, Θερβάντες, Τορκουάτο Τάσσο και Λουίς δε Καμόες.

Το 1796 ο Σλέγκελ παντρεύτηκε τη διανοούμενη Καρολίνα Μιχαέλις και το σπίτι τους έγινε το πνευματικό στρατηγείο των ρομαντικών της Ιένας. Μεταξύ 1796 και 1801 τον επισκέπτονταν μεταξύ άλλων ο Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε, ο αδελφός του Φρήντριχ με τη σύζυγό του Δωροθέα, ο Φρίντριχ Σέλινγκ, ο Λούντβιχ Τηκ και ο Νοβάλις. Η σύζυγός του το 1803 τον εγκατέλειψε και παντρεύτηκε τον φιλόσοφο Φρίντριχ Σέλινγκ.
Το 1801, πήγε στο Βερολίνο, όπου έδωσε διαλέξεις για τη λογοτεχνία και την τέχνη. Στις διαλέξεις του, εξέτασε διεξοδικά την ιστορία της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και σκέψης απορρίπτοντας τον ελληνορωμαϊκό κλασικισμό και τον Διαφωτισμό και αντ' αυτών εξύψωσε τη διαχρονική πνευματικότητα του Μεσαίωνα καθώς πίστευε ότι σε αυτήν την εποχή οι ποιητικές και ιδεαλιστικές φιλοδοξίες της ανθρωπότητας εκφράστηκαν με τη μεγαλύτερη σαφήνεια και πληρότητα. Έτσι, εξύμνησε τον ιπποτισμό, τους θρησκευτικούς πολέμους του Μεσαίωνα, την κρίση του Θεού, την ιπποτική ηθική και την έννοια της τιμής. Αυτές οι διαλέξεις δημοσιεύτηκαν αργότερα ως Διαλέξεις για τις Καλές Τέχνες και τη Λογοτεχνία (1884). Παρά την κλασική φιλολογική του κατάρτιση και παρά την εγγύτητά του με τους κλασικούς της Βαϊμάρης Γκαίτε, Σίλερ και Βίλχελμ φον Χούμπολτ, ο Σλέγκελ ήταν της γνώμης ότι οι μεγάλοι μεσαιωνικοί ποιητές Δάντης, Θερβάντες, Καλντερόν και Σαίξπηρ ήταν τα καθοριστικά πρότυπα της σύγχρονης ποίησης.
Μετά το διαζύγιό του, ο Σλέγκελ συνόδευσε ως φίλος, λογοτεχνικός σύμβουλος και γραμματέας τη Ζερμαίν ντε Σταλ σε ταξίδια στη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Σουηδία, όπου υπηρέτησε το 1813-14 ως κυβερνητικός σύμβουλος και γραμματέας του διαδόχου πρίγκιπα Μπερναντότ, μέσω της επιρροής του οποίου αναβίωσε το δικαίωμα της οικογένειάς του σε τίτλο ευγενείας. Η σειρά σημαντικών διαλέξεων που έδωσε ο Σλέγκελ στη Βιέννη το 1808, δημοσιεύτηκαν ως Διαλέξεις για τη Δραματική Τέχνη και τη Λογοτεχνία (1809–11), επιτίθενται στο γαλλικό νεοκλασικό θέατρο και εξυμνούν τον Σαίξπηρ και το ρομαντικό δράμα. Αυτές οι διαλέξεις μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και συνέβαλαν στη διάδοση των θεμελιωδών ρομαντικών ιδεών σε όλη την Ευρώπη.[17]
Το 1818 διορίστηκε στο πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του ως καθηγητής λογοτεχνίας. Εκεί αφοσιώθηκε στη μελέτη των σανσκριτικών και εξέδωσε το επιστημονικό περιοδικό Ινδική βιβλιοθήκη, 3 τόμοι (1820–30). Ίδρυσε ένα σανσκριτικό τυπογραφείο, στο οποίο εκτύπωσε τις μεταφράσεις των επών Μπαγκαβάντ Γκίτα (1823) και Ραμαγιάνα (1829). Θεωρείται ο θεμελιωτής των σανσκριτικών σπουδών στη Γερμανία.[18]
Η άποψη του Σλέγκελ για την παγκόσμια λογοτεχνία ως οργανικό σύνολο επηρέασε τον Σάμιουελ Κόλεριτζ. Τα έργα του περιλαμβάνουν ποίηση και θεατρικά έργα στα οποία διακρίνεται η βαθιά πολυμάθεια, η κομψότητα του ύφους και η λεπτή αισθητική, φιλοσοφική και φιλολογική του κατάρτιση. Τα Άπαντά του δημοσιεύθηκαν σε 12 τόμους το 1846-47 και οι επιστολές του το 1930. Το 1836 εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Αρχαιοτήτων. Πέθανε στη Βόννη το 1845.[19]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/August-Wilhelm-von-Schlegel. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 361349. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 WeChangEd. www
.wechanged .ugent .be /wechanged-database /. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 121630922. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb121630922. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 41227875.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) schlegela. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 361349. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Nikolay Fyodorovich Grushke: «Шлегель, Фридрих» (Ρωσικά)
- ↑ . «plato.stanford.edu/schlegel-aw/».
- ↑ . «sites.google.com/site/germanliterature/18th-century/august-wilhelm-schlegel».
- ↑ . «gutenberg.org/The Project Gutenberg eBook of Lectures on Dramatic Art and Literature».
- ↑ . «arthistorians.info/schlegela/».
- ↑ . «britannica.com/biography/August-Wilhelm-von-Schlegel».