Άντον Σίντλερ
| Άντον Σίντλερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anton Schindler (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 13 Ιουνίου 1795[1][2] Medlov |
| Θάνατος | 16 Ιανουαρίου 1864[3][1][4] Bockenheim |
| Τόπος ταφής | Bockenheim |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστριακή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βιέννης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας συγγραφέας μουσικολόγος ιστορικός της μουσικής βιογράφος συνθέτης[6] |
| Εργοδότης | Theater Aachen |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άντον Φέλιξ Σίντλερ (γερμανικά: Anton Felix Schindler, 13 Ιουνίου 1795 - 16 Ιανουαρίου 1864) ήταν συνεργάτης, γραμματέας και πρώιμος βιογράφος του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.[7][8]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Μοραβία. Περί το 1813, μετακόμισε στη Βιέννη, για να σπουδάσει νομική. Το 1822, έγινε υπάλληλος δικηγορικού γραφείου. Παράλληλα, ασχολούνταν και με το βιολί, χωρίς να έχει ιδιαίτερη κλίση. Αργότερα, αποφάσισε να παρατήσει τη νομική σχολή και να επικεντρωθεί στη μουσική.
Ήδη από το 1822, έγινε το πρώτο βιολί του Theater in der Josefstadt, και το 1825 του Theater am Kärntnertor της Βιένης. Περί το 1814, συμμετέχοντας σε διάφορα σύνολα, είχε πρωτγνωρίσει τον Μπετόβεν. Η σχέση τους συνεχίστηκε έκτοτε, και το 1825, ξεκίνησε να μένει στο σπίτι του συνθέτη, ως γραμματέας αμισθί.[9][10][11] Το 1825, ήρθε σε ρήξη με τον συνθέτη, και τη θέση του την πήρε, ένας φίλος και βιολονίστας νεαρός του Μπετόβεν, ονόματι Καρλ Χολζ. Το 1826, ωστόσο, ο Σίντλερ, επέστρεψε.[9][11] Μετά τον θάνατο του Μπετόβεν (1827) ξεκίνησε να ταξιδεύει και να ασχολείται με τη μουσική, και άρχισε να βιογραφεί τον συνθέτη.[9][11]
Κατά τα επόμενα χρόνια, από την άλλη, κατηγορήθηκε για ψευδή στοιχεία και μη έγκυρα, τα οποία αφορούσαν τη ζωή του Μπετόβεν.[12] Ο Σίντλερ, διέθετε ένα μεγάλο αρχείο εγγράφων του συνθέτη, το οποίο όμως καταστράφηκε. Στις σημειώσεις του για τον Μπετόβεν, υπήρξαν πολλές αναμφίβολου περιεχομένου καταχωρήσεις μετά τον θάνατό του. Ωστόσο, μία έρευνα του Δρ. Μπαρθ (1992), φέρνει στο φως μία άλλη οπτική της υπόθεσης, με τον Σίντλερ, σιγά σιγά να αρχίζει ξανά να θεωρείται πλέον μία χρήσιμη πηγή για τη ζωή του Μπετόβεν.[13]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Anton Schindler (1840): Biographie von Ludwig van Beethoven. [Biography of Ludwig van Beethoven.] Münster. (2nd ed. 1845; 3rd ed. 1860; 5th ed. 1927.)
- Anton Felix Schindler (1996). Donald W. MacArdle, επιμ. Beethoven as I knew him. Courier Dover Publications. ISBN 978-0-486-29232-8.
- Anton Felix Schindler, Ignaz Moscheles (eds), The life of Beethoven: including numerous characteristic traits and remarks on his musical works, Volumes 1-2,Gamut Music Co., 1966 (translation and republication)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w61v5rz9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Český hudební slovník osob a institucí» (Τσεχικά) 6887.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13006685w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Schindler, Anton» (Γερμανικά) σελ. 4.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13006685w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 85845. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ Alessandra Comini (2008). The Changing Image of Beethoven: A Study in Mythmaking. Sunstone Press. ISBN 978-0-86534-661-1.
- ↑ Edmund Morris (2005). Beethoven: the universal composer. HarperCollins. ISBN 978-0-06-075974-2.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Paul Nettl. "Schindler, Anton Felix". Beethoven Encyclopedia. Philosophical Library, New York, 1956.
- ↑ Anton Schindler (1795–1864) – Reproduktion einer Fotografie Αρχειοθετήθηκε 2017-07-28 στο Wayback Machine. Beethoven-haus Bonn Digital Archives. Retrieved16 November 2018.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 "Schindler, Anton Felix" Neue Deutsche Biographie, Volume 22 (2005). Retrieved 16 November 2018.
- ↑ See Stadlen (1977), Goldschmidt (2013, p. 58, n. 138), Herre & Beck (1978), Beck & Herre (1979), Howell (1979), Newman (1984).
- ↑ Barth, op. cit.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Albrecht, Theodore: 'Anton Schindler as destroyer and forger of Beethoven’s conversation books: A case for decriminalization', Music’s Intellectual History, RILM 2010, 168-81.
- Beck, Dagmar & Grita Herre (1979): "Anton Schindlers fingierte Eintragungen in den Konversationsheften." [Anton Schindler's Fabricated Entries in the Conversation Books.] In: Harry Goldschmidt (ed.): Zu Beethoven. Aufsätze und Annotationen. [On Beethoven. Essays and Annotations.] Leipzig.
- Barry Cooper, gen. ed., The Beethoven Compendium, Ann Arbor, MI: Borders Press, 1991, (ISBN 0-681-07558-9).
- Herre, Grita & Dagmar Beck (1978): "Einige Zweifel an der Überlieferung der Konversationshefte." [Some Doubts about the Conversation Books.] Bericht über den Internationalen Beethoven–Kongreß Berlin 1977. Leipzig.
- Howell, Standley (1979): "Beethoven's Mälzel Canon. Another Schindler Forgery?", The Musical Times Vol. 120, No. 1642, pp. 987–990. In German as "Der Mälzelkanon - eine weitere Fälschung Schindlers?", in: Harry Goldschmift (ed.): Zu Beethoven. Aufsätze und Dokumente, vol. 2. Berlin: Neue Musik 1984, pp. 163–171.
- William S. Newman, 'Yet Another Major Beethoven Forgery by Schindler?', The Journal of Musicology, Vol. 3, No. 4. (Autumn, 1984), pp. 397–422.
- Peter Stadlen, 'Schindler's Beethoven Forgeries', The Musical Times, Vol. 118, No. 1613. (July 1977), pp. 549–552.
- Tellenbach, Marie-Elisabeth: Beethoven and his "Immortal Beloved" Josephine Brunsvik. Her Fate and the Influence on Beethoven's Œuvre.
- Alexander Wheelock Thayer, Ludwig van Beethoven's Leben, 5 vols., Berlin 1866-1908 (vols. 4 and 5 posthumously ed. by Hugo Riemann).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|