Άντζελο Μπραντουάρντι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άντζελο Μπραντουάρντι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Φεβρουαρίου 1950[1][2][3]
Κουτζόνο
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μιλάνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδιστής[5]
συνθέτης
τραγουδοποιός
συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
ηθοποιός
τραγουδιστής-τραγουδοποιός[6]
μουσικός ηχογραφήσεων[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΛουίζα Ζάπα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
ΣυνεργάτηςAlan Stivell
Ιστότοπος
www.angelobranduardi.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Ο Μπραντουάρντι υπογράφει αυτόγραφα στη Νάπολη το 2005

Ο Άντζελο Μπραντουάρντι (ιταλικά: Angelo Branduardi γεν. 12 Φεβρουαρίου 1950) είναι Ιταλός τραγουδιστής-τραγουδοποιός και συνθέτης φολκ / φολκ ροκ μουσικής που έχει σημειώσει σχετική επιτυχία στην Ιταλία και σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Ελλάδα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπραντουάρντι γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1950 στο Κουτζιόνο, μια κωμόπολη στην επαρχία του Μιλάνου, αλλά σύντομα μετακόμισε με την οικογένεια στη Γένοβα. Εκπαιδεύτηκε ως κλασικός βιολιστής στο ωδείο Νικολό Παγκανίνι της Γένοβας. Σε ηλικία 18 ετών, συνέθεσε τη μουσική για το έργο Confessioni di un malandrino του Σεργκέι Γιεσένιν.

Είναι παντρεμένος με τη Λουίζα Ζάπα, η οποία έγραψε τους στίχους για πολλά τραγούδια του. Έχουν δύο κόρες, τη Σάρα και τη Μανταλένα, και οι δύο είναι μουσικοί.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα βήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο άλμπουμ του Μπραντουάρντι δεν κυκλοφόρησε ποτέ και προέκυψε από μια συνεργασία με τον Μαουρίτσιο Φαμπρίτσιο, συνθέτη και προικισμένο ερμηνευτή. Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε είχε τίτλο Angelo Branduardi '74 και έγινε σε συνεργασί με Πολ Μπακμάστερ.

Η συνέχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το La Luna ("Το φεγγάρι"), που περιείχε και το "Confessioni di un malandrino" (μετάφραση ενός ποιήματος του Σεργκέι Γεσένιν) και το τραγούδι που έδωσε το όνομά του στο άλμπουμ, ήταν ένα προοίμιο για την επιτυχία των επόμενων έργων του Μπραντουάρντι. Το Alla fiera dell'Est (1976) ήταν το πρώτο εξαιρετικά δημοφιλές άλμπουμ του Μπραντουάρντι, ακολουθούμενο από το La Pulce d'Acqua (1978) και το Cogli la prima mela (1979). Οι στίχοι για τις αγγλικές εκδόσεις των άλμπουμ του Μπραντουάρντι γράφτηκαν από τον Πίτερ Σίλφιλντ, στιχουργό των King Crimson και των Emerson, Lake and Palmer.

Σε αυτά τα άλμπουμ, ο Μπραντουάρντι εκμεταλλεύεται θέματα και μοτίβα από την πρώιμη μουσική, κυρίως την αναγέννηση και το πρώιμο μπαρόκ. Το τραγούδι "Alla fiera dell'Est" εξακολουθεί να είναι δημοφιλές στους Ιταλούς κάθε ηλικίας. Βασίζεται σε ένα παλιό εβραϊκό τραγούδι στα αραμαϊκά με τίτλο "Chad Gadya" που τραγουδιόταν στο τέλος της νυχτερινής λειτουργίας του εβραϊκού Πάσχα. Το 2007 το "Alla fiera dell'Est" διασκευάστηκε από τον Ισραηλινό τραγουδιστή Σλόμι Σάμπατ για μια διαφήμιση της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας Pelephone.

Οι στίχοι έχουν ευρύ φάσμα έμπνευσης. Ο συνθέτης εκμεταλλεύεται ασυνήθιστα για την ποπ μουσική όργανα: νταουλάκι, σύριγγα, λαούτο, κλαρινέτο, μεταξύ άλλων – σε συνδυασμό με την κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα.

Πειραματισμός και κρίση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα επόμενα άλμπουμ έδειξαν μια αυξανόμενη επιθυμία για πειραματισμό και διαφοροποίηση. Το άλμπουμ Branduardi (1981) έχει έναν πιο οικείο τόνο, το Cercando l'oro (1983) έχει πολύ εκλεπτυσμένες και λεπτές διασκευές (αρχίζει με ένα κουαρτέτο εγχόρδων), ενώ το Branduardi canta Yeats (1985) είναι ένας φόρος τιμής στον Ιρλανδό ποιητή Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς. Το Pane e rose (1988) είναι μια ακόμη εμπνευσμένη, αλλά όλο και πιο ζοφερή εικόνα της ζωής και του θανάτου. Το Il Ladro (1991) σηματοδότησε μια οριακή στιγμή της ζωής του Μπραντουάρντι, που πλησίαζε την κατάθλιψη και που απηχούσε ένα σκοτεινό, σχεδόν νεκρικό, ύφος.

Το άλμπουμ Si può fare (1993) επανέφερε τον Μπραντουάρντι στην κανονικότητα. Το 1994 δημοσίευσε το Domenica e lunedì, αφιερωμένο στον Ιταλό ποιητή Φράνκο Φορτίνι, ο οποίος ήταν ένας από τους καθηγητές του Μπραντουάρντι στα σχολικά του χρόνια.

Νέες κατευθύνσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996, κατά τη διάρκεια των εορτασμών για την αποκατάσταση του καθεδρικού ναού του Σπιλιμπέργκο μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1976, ηχογράφησε το άλμπουμ Futuro antico, στο οποίο, ως μουσικός του πρώιμου μπαρόκ, συνεχίζει να επαναχρησιμοποιεί, να συνδυάζει και να αναδιατυπώνει προϋπάρχον υλικό μαζί με το δικό του. Αυτή η εμπειρία, που ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια μουσικών και μουσικολόγων, συνεχίστηκε με τα Futuro antico II και Futuro antico III. Την ίδια χρονιά ερμήνευσε το "Te vojo 'bbene assaje" ("Σ 'αγαπώ πάρα πολύ" στα ναπολιτάνικα) με τον Ιταλό ποπ τραγουδιστή Εουτζένιο Φινάρντι.

Το 1998, ο Μπραντουάρντι συνεργάστηκε με τον Ιταλό κωμικό και συγγραφέα Τζόρτζιο Φαλέτι για το Il dito e la luna («Το δάχτυλο και το φεγγάρι»).

Στη συνέχεια ξαναδούλεψε προηγούμενα μουσικά θέματα πάνω σε κείμενα του Φραγκίσκου της Ασίζης και για την παραγωγή του L'infinitamente piccolo και έγραψε ένα μιούζικαλ (Francesco) με το ίδιο θέμα. Σε αυτό το άλμπουμ, ο Μπραντουάρντι συνεργάστηκε με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε μια ηχογράφηση που έγινε στο στούντιο «Σιέρρα». Το τραγούδι του Μπραντουάρντι «Ο σουλτάνος της Βαβυλώνας και η γυναίκα» που ερμηνεύει ο Μαχαιρίτσας σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου περιλαμβάνεται στην ελληνική έκδοση του δίσκου. [8] [9] Ο Μαχαιρίτσας έχει ερμηνεύσει στα ελληνικά ένα ακόμη τραγούδι του Μπραντουάρντι με τίτλο «Στη γιορτή της αυγής» σε στίχους του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη. [10]

Το 2003, ένα νέο άλμπουμ, το Altro ed altrove, σε μια χρονική περίοδο που χαρακτηρίστηκε από την άνοδο του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, συγκέντρωνε (κυρίως) ιστορίες αγάπης από διάφορους πολιτισμούς.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Angelo Branduardi (1974)
  • La luna (1975 – Γαλλική έκδοση: Confession d'un malandrin, 1981)
  • Alla fiera dell'est (1976, Βραβείο Ιταλών Μουσικοκριτικών – Γαλλική έκδοση: A la foire de l'est – Αγγλική έκδοση: Highdown Fair, 1978)
  • La pulce d'acqua (1977 «La demoiselle» – Γαλλική έκδοση: Αγγλική έκδοση: Fables and fantasies, 1980)
  • Cogli la prima mela (1979, 1980 – Γαλλική Έκδοση: va ou le vent te mene avec Maurizio Fabrizio, Αγγλική Έκδοση:"Η ζωή είναι ο μόνος δάσκαλος")
  • Gulliver, la luna e altri disegni (1980)
  • Concerto(1980, ζωντανή συλλογή, 3LP, κυκλοφόρησε σε 2CD το 1992)
  • Branduardi '81 (1981)
  • Cercando l'oro (1983 – Γαλλική έκδοση: Tout l'or du monde )
  • State buoni se potete (1983, σάουντρακ για την ομότιτλη ταινία)
  • Branduardi canta Yeats (1986)
  • Poetas en Nueva York (συντελεστής, άλμπουμ αφιέρωμα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, 1986)
  • Pane e rose (1988 – Γαλλική έκδοση: Du pain et des roses )
  • Secondo Ponzio Pilato (1988)
  • Il ladro (1990)
  • Musiche da film (1992)
  • Si può fare (1992 – Γαλλική έκδοση: Ça se fait )
  • Domenica e lunedì (1994 – Γαλλική έκδοση: La menace, 1995)
  • Camminando camminando (1996, ζωντανή συλλογή)
  • Futuro antico I (1996)
  • Il dito e la luna (1998, στίχοι Τζόρτζιο Φαλέτι)
  • Studio Collection (1998, συλλογή)
  • Futuro antico II (1999)
  • L'Infinitamente Piccolo (2000)
  • Futuro antico III (2002)
  • Altro ed altrove (2003)
  • The Platinum Collection (2005, συλλογή)
  • Futuro antico IV (2007)
  • Senza Spina (2009)
  • Futuro antico VI (2009)
  • Futuro antico VII (2010)
  • Così è se mi pare (2011)
  • Il rovo e la rosa - ballate d'amore e morte (2013)
  • Futuro antico VIII (2014)
  • Da Francesco a Francesco (2016)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. branduardi-angelo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000017588. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138918081. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2020.
  8. ↑ «Συνάντηση Μαχαιρίτσα - Μπραντουάρντι». Ριζοσπάστης. 19 Μαΐου 2000. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 
  9. ↑ Μωραΐτης, Νίκος (24 Νοεμβρίου 2008). «Ελληνοϊταλικός μελωδικός διάλογος». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 
  10. ↑ «Angelo Branduardi (Ερμηνευτής)». Στίχοι, ποιήματα, μεταφράσεις. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άντζελο_Μπραντουάρντι&oldid=9580383"