Άννα Χρόμι
| Άννα Χρόμι | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anna Chromý (Τσεχικά) |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου, 1940 Τσέσκι Κρούμλοβ, Βοημία |
| Θάνατος | 18 Σεπτεμβρίου 2021[1] Μονακό[1] |
| Εθνικότητα | Τσεχική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τσεχοσλοβακία (1940–1993) Τσεχία (1993–2021) |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[2], γλύπτης[2] και καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[3] |
| Κίνημα | υπερρεαλισμός |
| Είδος τέχνης | γλυπτική |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | υπερρεαλισμός |
| Σημαντικά έργα | Μανδύας της συνείδησης, Ολυμπιακό Πνεύμα, Ευρώπη, Οδυσσέας, Σίσυφος |
| Βραβεύσεις | Premio Michelangelo |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Άννα Χρόμι (τσεχικά: Anna Chromý, γεν. στις 18 Ιουλίου, 1940 στο Τσέσκι Κρούμλοβ[4]) είναι ζωγράφος και γλύπτης. Γεννήθηκε στη Βοημία (Δημοκρατία της Τσεχίας), μεγάλωσε στην Αυστρία, ζεί στη Γαλλία και εργάζεται στην Ιταλία, θεωρείται από πολλούς η "πεμπτουσία" της Ευρώπης.
Κατά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια της Άννα Χρόμι μετακόμισε από τη Βοημία στη Βιέννη της Αυστρίας. Η οικογένειά της δεν διέθετε αρκετά χρήματα για να την εγγράψουν στη σχολή καλών τεχνών, έτσι ώστε μόνο μετά το γάμο και την εγκατάστασή της στο Παρίσι κατέστη γι'αυτή δυνατόν. Έλαβε την εκπαίδευσή της στην École des Beaux-Arts και απέκτησε την υπόληψη της στο καλλιτεχνικό ρεύμα του σουρρεαλισμού.
-
'Να είναι κανείς ή να μην είναι', 1982, 100εκ. x 100εκ. -
'Αιώνια αγάπη', 1979, 90εκ. x 115εκ. -
'Μπάλα στη Βενετία', 1979, 45εκ. x 60εκ. -
'Κλόουν', 1979, 95εκ. x 130εκ.
-
Ulysses (2000) 200cm -
Olympic Spirit (2004) 580cm
Στούντιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Άννα Χρόμι διαθέτει στούντιο στη Πιετρασάντα της Τοσκάνης, όπου έχει επίσης χαλκουργεία, Φοντέρια Αρτίστικα Μαρίανι καθώς και Μάσιμο ντελ Τσίαρο. Για τα μαρμάρινα γλυπτά της, εργάζεται στο στούντιο του Μάσιμο Γκαλένι στη Πιετρασάντα. Στο Καραρά, σμιλεύει στο στούντιο Μιχελάντζελο του Φράνκο Μπαρατίνι.
Συνειδητή Τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ο Μάνδύας της συνείδησης, ύψους 15 ποδιών -
Ο Μάνδύας της συνείδησης ζυγίζει 70 τόνους -
Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει μέσα και να αισθανθεί την ενέργεια -
Το κλείσιμο του Μανδύα της συνείδησης
Το πιο γνωστό κομμάτι της Χρόμι είναι το κενό παλτό, γνωστό ως μανδύας της συνείδησης, Πιετά ή Κομεντατόρε, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στο Στάβοβσκε Ντιβάντλο στην Πράγα, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα και αλλού. Επί του παρόντος, η Χρόμι μετασχηματίζει τον Μανδύα σε παρεκκλήσι ύψους τεσσάρων μέτρων, σκαλισμένω από ένα κομμάτι λευκού μαρμάοου, βάρους 200 τόνων στο Σπήλαιο Μιχελάντζελο στο Καραρά.
Άλλα σημαντικά έργα περιλαμβάνουν το Ολυμπιακό Πνεύμα, το οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί μπροστά από τη νέα βιβλιοθήκη της Σαγκάης καθώς επίσης την Ευρώπη, μια σύγχρονη επανερμηνεία του παλιού μύθου, που τοποθετηθεί σε ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά ιδρύματα[5]. To 2009 το έργο της “Ολιβιέρ ντ'ορ” παρουσιάστικε από τον Αλβέρτο Β΄ του Μονακό στον νομπελίστα Ειρήνης Έλι Βίζελ. Το 2008 παρουσίασε ένα πρωτότυπο του Μανδύα της Συνείδησης στον πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης για να σηματοδοτήσει τη δημιουργία του Ινστιτούτου Συνείδησης.[6].
Η Χρόμι εμπνέεται από τη μουσική, την όπερα και ιδίως από τον κλασικό χορό και τους αρχαίους μύθους. Τα ζωγραφικά της έργα μιλούν για έναν θαυμασμό προς τον Σαλβαδόρ Νταλί και άλλους σουρεαλιστές, και περιέχουν αναφορές στην Σχολή Φανταστικού Ρεαλισμού της Βιέννης, καθώς και σε άλλους κεντρικοευρωπαίους καλλιτέχνες. Τα χρώματά της, χρησιμοποιούμενα μερικές φορές επίσης στα γλυπτά, έχουν μια λεπτή αφή, παρόμοια με εκείνη του Τέρνερ.
Εκθέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Don Giovanni and the Sound of Bronze (2000), Πράγα
- Il Canto di Orfeo (2004), Πιετρασάντα (Ιταλία)
- Europe (2005) Place Vendôme, Παρίσι
- Mythos Revisited (2007), Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα
- Dream of the East (2009), Πεκίνο, Κίνα
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 www
.idnes .cz /kultura /vytvarne-umeni /socharka-anna-chromy-smrt-monako-socha-stavovske-divadlo .A210919 _153809 _vytvarne-umeni _klf. - ↑ 2,0 2,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /119984. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2013746068. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Anna Chromy Biography». Sculpture and Paintings. Web Inclusion. 9 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2008.
- ↑ «Anna Chromy Public Sculptures». Sculpture Gallery. Web Inclusion. 9 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2010.
- ↑ «Anna Chromy Achievements and Awards». Sculpture Gallery. Web Inclusion. 9 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Artist's official website: http://www.annachromy.com/
- Institute established around Anna Chromy's Cloak of Conscience: http://www.conscienceinstitute.org/ Αρχειοθετήθηκε 2010-11-27 στο Wayback Machine.
|