Άινερ Ούλριχ
| Άινερ Ούλριχ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6 Μαΐου 1896[1] Κοπεγχάγη[1] |
| Θάνατος | 28 Φεβρουαρίου 1969 Γκεντόφτε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Δανίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αντισφαιριστής[1] διαιτητής ποδοσφαίρου ποδοσφαιριστής παίκτης του κρίκετ[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ούλα Ούλριχ |
| Τέκνα | Τόρμπεν Ούλριχ[1] Τζόργκεν Ούλριχ[1] |
Ο Άινερ Ούλρικ (δανικά: Einer Ulrich), (6 Μαΐου 1896 - 28 Φεβρουαρίου 1969), ήταν Δανός αθλητής της αντισφαίρισης, του ποδοσφαίρου, διαιτητής ποδοσφαίρου, και αξιωματικός του στρατού. Στην αντισφαίριση εκπροσώπησε τη Δανία στο Κύπελλο Ντέιβις και στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Άινερ γεννήθηκε το 1896 στην Κοπεγχάγη, ήταν Γερμανοεβραϊκής καταγωγής, γονείς του ήταν η Έλλεν και ο Aage Λούις Φράνσις Ούλρικ[3]. Ο Άινερ αποφοίτησε το 1915 από τη σχολή Schneekloths[3]. Στη συνέχεια φοίτησε στο Jydske Dragonregiment και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου προήχθη σε βαθμό αξιωματικού[4].
Καριέρα στο τένις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγωνίστηκε στο Γουίμπλετον του 1926 και έφτασε στον τέταρτο γύρο στο μονό γεγονός στο οποίο έχασε από τον Ζαν Μποροτρά. Στο διπλό και το μεικτό έχασε στον δεύτερο γύρο. Η δεύτερη και τελική συμμετοχή του ήταν στο 1929 όπου έφτασε στον δεύτερο γύρο και στις τρεις εκδηλώσεις[5]. Ήταν 28 φορές εθνικός πρωταθλητής της Δανίας, πέντε από τις οποίες ήταν συνεχόμενες[3]. Έπαιξε για το Κύπελλο Ντέιβις με τη Δανία 74 φορές[3].
Συμμετείχε στο μονό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 φτάνοντας στον δεύτερο γύρο στον οποίο έχασε από τον Henk Timmer. Με τον συμπατριώτη του Έρικ Τέγκνερ συναγωνίστηκε στη διοργάνωση του διπλού και έφτασε στον τρίτο γύρο[6].
Καριέρα στο Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ούλρικ άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στην Ακαντέμισκ Μπόλντ Κλούμπ της Κοπεγχάγης και αργότερα στο Kjøbenhavns Boldklub[3][4]. Μετά τη συνταξιοδότησή του, διετέλεσε διαιτητής ποδοσφαίρου για άλλα 25 χρόνια[3][4].
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ούλρικ ασχολήθηκε με τη διαφημιστική βιομηχανία όταν ίδρυσε τη δική του εταιρεία "Einer Ulrich Advertising" το 1941 την οποία πώλησε στον Αμερικανό Τζέιμς Γουόλτερ Τόμσον όπου παρέμεινε ως συν-διευθυντής του δανικού τμήματος μέχρι το θάνατό του[3]. Εν τω μεταξύ, διατηρεί επαφή με την αντισφαίριση ως πρόεδρος του συλλόγου "Hellerup Idræts Klub" από το 1938 και γραμματέας της Δανέζικης ένωσης γηπέδων αντισφαλιρισης από το 1929 και του προέδρου της από το 1964[3]. Ήταν επίσης ο συντάκτης- επικεφαλής περιοδικού αντισφαίρισης[3]. Για μικρό χρονικό διάστημα διορίστηκε ο αρχηγός της εθνικής Δανίας στο κύπελλο Ντέιβις[3]. Το 1967 Ίδρυσε το Ίδρυμα "Άινερ Ούλρικ", έργο του ήταν να βοηθήσει νέους παίκτες της αντισφαίρισης[3]. Ήταν παντρεμένος τρεις φορές και είχε τρία παιδιά: μια κόρη που ονομάστηκε Κρίστεν από τον πρώτο γάμο του με την Κάρεν Λάρσεν[3] και δύο γιους με τη δεύτερη σύζυγό του Ούλα Μέγιερ, επίσης παίκτη της αντισφαίρισης και πρωταθλήτρια Δανίας. Οι γιοι του ήταν ο Τζόγκερν Ούρικ και ο Τόρμπεν Ούλρικ
έγιναν επίσης πρωταθλητές της αντισφαίρισης[3][4]. Παντρεύτηκε για τρίτη φορά τη Rigmor Alvilda Landgreen[3]. Ο Άινερ Ούλρικ είναι επίσης ο παππούς του ντράμερ των Metallica Λαρς Ούλρικ του γιου του Τόρμπεν[4].
Οι οικογενειακές περιπέτειες του Β Παγκοσμίου Πολέμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη ναζιστική κατοχή της Δανίας το 1940, η οικογένεια αποφάσισε να μείνει στη χώρα παρά την εβραϊκή καταγωγή της Ούλα, τότε συζύγου του Άινερ[7]. Το σημείο καμπής ήταν το έτος 1943, όταν ενημερώθηκαν για την πρόθεση των Ναζί να «καθαρίσουν» από τους Εβραίους το δανικό προτεκτοράτο[7]. Αυτή η φήμη ενισχύθηκε από την απέλαση της δανικής αστυνομίας το 1943[7]. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου για να αποφύγει τη σύλληψή του, ο Άινερ χρησιμοποίησε τους δεσμούς του με τον Σουηδό βασιλιά Γουσταύδο Ε΄ για να στείλει μυστικά τη σύζυγό του και δύο γιους του στη Σουηδία[8]. Η οικογένειά του μαζί με μια ομάδα άλλων Εβραίων προσφύγων μεταφέρθηκαν σε ένα αλιευτικό σκάφος αλλά στο στενό του Øresund πιάστηκαν στη θάλασσα από τους Γερμανούς[8]. Οι Γερμανοί πυροβόλησαν εναντίον του σκάφους και οι επιβάτες έπεσαν στο νερό και διασκορπίστηκαν[8]. Τραυματίστηκαν αρκετοί από τους Ναζί και συνελήφθησαν στο Elsinore και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε ένα τοπικό στρατόπεδο[8]. Ο Άινερ κατάφερε να πείσει τις γερμανικές αρχές και πέτυχε να απελευθερώσουν την οικογένειά του[9]. Περίπου έξι εβδομάδες αργότερα αποφάσισαν να διαφύγουν και πάλι στη Σουηδία κάτι που το κατάφεραν με τη βοήθεια πιθανώς δωροδοκιών τελωνειακών υπαλλήλων[10]. Μετά τον πόλεμο επέστρεψαν στη Δανία[11].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Bud Collins: «The Bud Collins History of Tennis» (Αγγλικά) New Chapter Press. Νέα Υόρκη. 2010. σελ. 711. ISBN-13 978-0-942257-70-0.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 Lund 2009.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Chirazi 2005, σελ. 6.
- ↑ «Wimbledon players archive – Einer Ulrich». AELTC.
- ↑ «Olympic Sports – Athletes – Einer Ulrich». sports-reference.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Chirazi 2005, σελ. 8.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Chirazi 2005, σελ. 9.
- ↑ Chirazi 2005, σελ. 10.
- ↑ Chirazi 2005, σελ. 11.
- ↑ Chirazi 2005, σελ. 12.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cedergreen Bech, Svend, επιμ. (1979–1984). Dansk Biografisk Leksikon. Den Store Danske Encyklopædi (στα Δανικά). Danmarks Nationalleksikon A/S. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2014.
- Chirazi, Steffan (Ιούνιος 2005). «The Conversation» (PDF). So What! (The Metallica Club): 4–11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 October 2007. https://web.archive.org/web/20071014041225/http://www.torbenulrich.com/music/So%20What%20conversation.pdf. Ανακτήθηκε στις 2014-03-08.